Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!
29 december, 2006
FLAUW!
Kom ik 's middags van de trein en staat mijn lievelingszwerver (er staan er namelijk twee) op het parkeerterrein mij al op te wachten voor mijn parkeerkaartje dat tot 21.00 geldig is.
Kannie weer verkopen aan anderen voor een euro of zo. Krijgt ie altijd van mij, en soms koop ik er ook een van hem voor zacht prijsje , want zo gaat de handel.
Hij loopt met mij mee tot aan Dushi, "Mjah!" zegt hij, "daar meugde helemaal nie staan!"
Klopt, want vanochtend was het zo vol, en ik mòest die trein halen, dat ik Haar helemaal tegen het hek met het zigeunerkamp heb geschoven, waar Ze niemand in de weg staat.
"Hetse nun print?", kijkt hij meelevend mee.
Nee, goddank, geen print zo te zien (als rijpere dame moet ik nog altijd die vertaalslag maken naar 'bon').
"Laatste keer!," vertelt hij me op de tocht naar mijn parkeerkaartje, "vanaf den urste januari kaan't nie meer!"
"Hoe dat zo?"
"Dan moette ok dun twee urste cijfers vaan oew kenteke intoetse, dan kundut niemeer aan nen aander geve!"
"FLAUW!"
Hòe flauw kunnen we niet meer uitwisselen, want daar nadert een klant voor mijn parkeerkaart, en handel is handel. Wuivend smeert ie 'm.
De hele rit naar huis snuif ik van verontwaardiging. Getsiederrie: het perkeergeld tot 21.00 hebben ze al te pakken, en dan willen ze dat geld nog eens en nog eens, daarmee alle creatieve medemenselijke burgerinitiatief weer eens smorend tot op het bot.
En dan maar weer dure projecten opzetten om burgers bijeen te brengen,
óenen!
Maar vooral: flàuw!
24 december, 2006
kerstnacht
verwachten is zo'n teder woord in deze nacht,
waarin de ster die òpglanst aan de horizon
jouw ster is, en kijk! daar is de mijne! eenieder zoekt
zijn ster in eigen spoor van reiken, reiken
reiken is leven, alle leven reikt en
rekt zich naar een ster als vrucht, o
hoe ontroerend raken mensen die
naast hùn spoor ook andere sporen zien
mijn hart, jouw hart, en ieders ongelooflijk leven
wij voelen ons zo vaak te eenzaam op ons spoor, de Weg, maar deze nacht
waarin wij allen naar onze sterren kijken,
zouden wij kunnen zien dat àllen naar de sterren reiken,
en géén ster vóórdringt, géén ster zich beklaagt,
géén ster een anders licht wegmaait, en dat juist ruimte die de sterren maken
hun liefde is die een hele hemel schept
verwachten is zo'n teder woord in nacht vóór kerst,-
hoe dan ook, elk bloed herkent dan dat het wacht,
diep in zijn diepte wacht
op die diepblauwe dageraad waarin
ieder leven zich herkent in ieder leven,
en weet waarheen het reikte en waarop het wachtte,-
en nu resoneert
23 december, 2006
spartelen
"En toen lagen al die vijftig-en-veel-meer-plussers op de houten vloer te spartelen als vissen, dat moesten ze, zo snel mogelijk, en had je eens moeten zien hoe ze op handen en voeten overeind kreunden,"- aan het woord is niet een voorlichter die waarschuwt tegen te gladde vloeren in een bejaardenhuis, maar iemand die meedeed aan een cursus 'toneel voor ouderen', gesponsord door de gemeente Eindhoven in het kader Ouderenbeleid, en geleid door een vrouw van niet ouder dan 25.
De achterliggende gedachte is wellicht: we moeten ze in beweging houden.
De daar achterliggende gedachte is waarschijnlijk: want dat kunnen ze niet zelf, daar weten ze immers niets van.
De daar weer achterliggende gedachte is: bewegen = spartelen, rekken en strekken, snel en sneller zoals 25-jarigen.
De daar weer helemaal achterin achterliggende gedachten is dat iedereen denkt te weten wat je met ouderen moet doen, en niemand ouderen echt ziet zoals ze zijn:mensen waarbij het lichaam brozer wordt, en de geest voller, recht evenredig met elkaar: heel veel ervaringen die een leven bouwden met zoveel draadjes, wijsheid, conclusies, duizenden sferen en een miljoen gedachten. Ouderen zijn een léven. Een heel vol leven.
Ouderen zijn als een kasteel van kristal, met ontelbare kamers, allemaal verschillend, kamers van een dag, kamers van een jaar, salons van een huwelijk, kinderkamers, gesloten kamers en opene.
Zo'n kasteel moet je niet op een planken vloer laten spartelen. je zou het waardig kunnen leren te bewegen.
Zo'n kasteel mag je ook nooit veronachtzamen qua binnenkant.
De oudjes hierboven moesten bv van de net-afgestudeerde heilswerkster heel hard gaan schreeuwen 'om hun ziel eens goed naar buiten te laten komen'. Maar zo'n kristalkasteel heeft zoveel opgeborgen en neergezet in die duizenden kamers, en daar is vaak al zo barmhartig fijn grijs stof op gedwarreld,- dat móet helemaal niet zo wham boem naar buiten gedwongen worden. Dan valt er meer kapot dan je lief is.
Ouderdom is een levensfase met eigen wetmatigheden, net zoals jeugd dat is, of adolescentie. En zou met hetzelfde willen-zien en zorgvuldigheid benaderd moeten worden. Gerespecteerd. Ingeleefd door iemand die daar wat 'mee wil gaan doen'.
Ouderdom kent net als jeugd en adolescentie sterke en zwakke plekken. Maar ze liggen heel anders.
Het wordt tijd dat onze cultuur weer plaats geeft aan het wezen van ouderdom.
Ouderdom willen zien en liefkozen is liefkozen van léven.
Een cultuur sterft anders aan gemis, voortijdig.
20 december, 2006
schoonheid om aan te sterven
Het mooiste wat een mens in Kersttijd kan overkomen:
Tsjaikofski's 'Notenkraker' gedanst door het ballet van Sint Petersburg.
Tsaristische schoonheid:
Decors om van te bezwijmen, zo weelderig.
En dan die romantische echte Tsjaikofski-muziek, vol orkest, muziek als volle donkerrode wijn (proef nòg de afdronk!).
Edoch, het mooiste: dat ballet, zo krachtig en lieflijk tegelijk, zo speels, en zwierig en hart-aangrijpend mooi.
Ik zat daar en zuchtte van genot. En bedacht: 'onder zo'n voorstelling sterven moet het mooiste sterven wezen dat bestaat.'
'Ga jij daar alléén naar toe?' vroeg een vriendin me ontzet. Ja zeg, ik zal me daar zulke schoonheid laten ontglippen, omdat ik -met genoegen overigens- alléén leef!
- Bovendien, tussen u en mij: bij zo'n notoire schoonheid tref je ook altijd vele stijlvolle (het woord alleen al bestaat bijna niet meer) oudere heren, die je vóór laten gaan en daarbij hun buik inhouden, of je je kopje pauze-koffie aanreiken, en je hand daarbij maar met één pinknagel beroeren.- Kom nou, zal ik mezelf ontzeggen, mooi niet.
Het is te gek om los te dansen, maar terug naar huis voelt het verkeer, dwars door die ellendige overbestoplichte Eindhovense binnenstad, aan als één ballet, zwierig zwiep ik van rijbaan naar rijbaan, en mijn kleine Dushi-autootje heeft háást een tutu aan, lijkt wel...................
19 december, 2006
geneugten ener matrone
o hoe heerlijk is het om een oudere rijpe vrouw te wezen. Je kunt echt alles zeggen en doen.
Noemde ik enkele dagen geleden een man recht in z'n gezicht 'een begeerlijke prins', en niemand die verblikte of verbloosde.
Nam ik enkele dagen daarvoor één van die rotzakkinnen uit m'n flat onder handen bij achterlating van vuiligheid, en zei ze nog 'ja, mevrouw' ook.
Hoort u? 'Mevrouw!' Dit woord valt niet vaak in mijn multicultiverloederflat.
Ik moet denken aan mijn vader die onderwijzer was in de zesde klas. Als hij, met pensioen één van z'n oudleerlingen tegenkwam die hem steevast eerbiedig groette, zwaaide hij met z'n wandelstok, en riep sonoor:"Dàg schone jongeling".
Was wel een andere tijd natuurlijk.
08 december, 2006
shirodara
het lijfje,dàt vergeten spiritueeltjes rondom mij, en ik zelf trouwens ook nogal wel eens.
Terwijl spiritualiteit feitelijk de hemel op aarde brengen is, ook voor het lijfje.
En nù heb ik toch eens iets geweldigs ervaren!
Het overkwam me in Tilburg, de naargeestigste stad van Brabant, vooral als het regent.
Ik reed er in mijn kleine Dushi (45km-autootje en liefste vriendinnetje, haar naam betekent 'schatje') heen, omdat de treinen helaas weer eens vergeten waren de herfstbladerenvegers aan te trekken voor de rails, en de treinen -oude juffers worden dat toch!- niet durfden te rijden,
en kwam in de Piusstraat, roomser kan het niet.
Daar zit een volstrekt hedonistisch ayurvedisch zaakje dat 'Different' heet. Nou, different is het.
Margriet Koelemeyer heeft er een eigen Japans appartement in de achtertuin, en geeft daar spirituele massages.
Twee wil er daar maar van noemen, maar ze heeft een heel scala:
* de ayurvedische lijfsmassage, gòddelijk,
* maar als kroon der kronen: de shirodarabehandeling: een lichaamswarme pot Tibetaanse zuivere olie wordt met een heel dun straaltje handmatig op en rond je derde oog gegoten. Duurt 45 minuten, of een uur.
Al tijdens de eerste minuut was ik wèg: Hannah dreef in iets wits en lichtends waar ze één mee was, had geen enkel besef van tijd meer, en alles uit haar hoofd (dat nogal bezwaard leefde) stroomde weg onder de minutieuze aandachtig uitgevoerde bestroming, soms even onderbroken door een summiere hoofdmassage.
De olie die bij aanvang helder was, was totaal vertroebeld na afloop (en Hannah had schone haartjes, echt waar!); de energie was meegevoerd en had zich in de olie afgezet.
Ja, ze masseren nadien ook je voeten, en ze wassen ook je haar na afloop. Je moet wèl naar huis.
Het is meer dan een meditatie, het is een hele stoet serene engelen die teder, o zo teder, alle stress bij jou afvoert, jouw hele energielichaam zuivert en stabiliseert.
Àls je het laat doen, vraag dan naar Margriet Koelemeyer, want dìe heeft zuiver-meditatieve vingertoppen, en haar aandacht is gróóts. Zij werkt daar alleen in de tweede helft van de week.
Adres? Piusstraat 80, Tilburg,
tel. 013-5443910, email: info@differenthairskinbody.nl
www.differenthairskinbody.nl
en dan: Margriet!
Archief
juli 2006 augustus 2006 september 2006 oktober 2006 november 2006 december 2006 januari 2007 februari 2007 maart 2007 april 2007 mei 2007 juni 2007 september 2007 oktober 2007 november 2007 december 2007 januari 2008 februari 2008 maart 2008 april 2008 mei 2008 juni 2008 juli 2008 augustus 2008 september 2008 oktober 2008 november 2008 december 2008 januari 2009 maart 2009 april 2009 mei 2009 juni 2009 juli 2009 augustus 2009 september 2009 oktober 2009 november 2009 december 2009 januari 2010 februari 2010 maart 2010 april 2010 mei 2010 juni 2010 juli 2010 augustus 2010 september 2010 oktober 2010 november 2010 december 2010 januari 2011 februari 2011 maart 2011 april 2011 mei 2011 juni 2011 juli 2011 augustus 2011 september 2011 oktober 2011 december 2011 januari 2012 februari 2012 maart 2012 april 2012 mei 2012 juni 2012 juli 2012 augustus 2012 september 2012 oktober 2012 november 2012 december 2012 maart 2013 april 2013 juni 2013 september 2013 oktober 2013 februari 2014 maart 2014 september 2014
