Wonderlijk, wonderlijk, wonderlijk, sinds omtrent de 17e dezes ploepen er rondom mij steeds maar wondertjes op. Een totale gemoedsgesteldheid-verandering bij een dierbare vriendin die het echt niet meer zag zitten met haar man, een andere vriend krijgt eindelijk zijn ouderen-bungalow,
maar vooral die gemoedsgesteldheden fascineren me. Positiever. Creatiever. Aanlokkelijker. Wat is er gaande?
Mijzelf zie ik vrolijk, nota bene sinds een kleine 30 jaar, weer iemand een aanzoek doen. En of het nu geaccepteerd wordt of niet, het doet er niet toe. Het is gewoon die wolk van joy!
Maar je ligt er soms wel eens wakker van. Zoals vannacht. Toen ben ik er maar uit gegaan en gaan snuffelen in de agenda die ik net bij Palaya in Den Bosch had gekocht. Blijkt dit de mooiste, verbindendste, speelste, inspirerendste agenda te zijn, in 30 jaar gekocht.
JULE-agenda, manen, Tzolkin-13 manen, kruiden, goden en godinnen zonder flauwiteit, bomen, sferen van het jaar, 13 euri, als je er nog geen hebt: ISBN-978-90-8508-068-8! Genieten!

Wonderschone dag, hemels.
Vanochtend omsloot dikke dichte mist mijn 8e en 8½ en 9e verdieping. Dan is het zo stil.
In die witte stilte legde ik de laatste hand aan cahier 'HOOP', en dat is een technische hand: kaften en ringen wat de kopieermachine al had gesorteerd. Ik was zo blij; het leven, de leefsfeer, is helemaal anders geworden. "Een nieuwe dageraad," zoals M zegt, en ja, echt nieuw.
Onder het envelopperen en bepostzegelen hoorde ik mezelf zingen. Lang geleden. Mooie stem nog. Ik zong mee met mezelf.
's Middags toonde de zon zich.
Met mijn kleine witte bromautootje de bestellingen van HOOP weggebracht naar postkantoor, want de brievenbus was veel te klein ervoor. Nu, vanavond, zijn ze op weg naar al die mensen die ook het voelen hebben een drempel te zijn overgestoken, of aan 't oversteken zijn.
En na het nieuws de dvd 'As it is in heaven', zo teder, zo aan-grijpend menselijk. Lofzang van de gewoon-menselijke creativiteit. Glimlach, net nog geen tranen.

Wonderschone dag, as if it were heaven.
Amazing Grace.

In de maand april doetwattiewil schuiven er grote sjieke enveloppen in Poort's brievenbus, van de Postbank (giro dus) waar wij al van kindsaf zaken mee doen. Het bericht doet wel verbleken:die van de postbank en ook hullie van alle andere banken gaan van de acceptgiro's met adresgegevens af. Die gebruikten wij nu al járen lang net so geselly voor het zachtjes herinneren van onze abonnees dat hun abonnementen verlopen waren.
Wat nu?
In de maand mei glijdt er weer zo'n grote sjieke vlop onze brievenbus binnen: vanaf 1 september géén accepts meer gebruiken, want vanaf 31 december worden ze echt niet meer met adresgegevens geïnd! Bel de gratis helpdesk, daar staan lieve mevrouwen en meneren klaar om u uit de brand te helpen op ùw bedrijfsniveau.
Doen we.
Lieve mevrouw en ik komen tot de slotsom dat voor ons kleine stichtinkje eenmalige machtigingen nu het beste zijn. Niet favoriet bij ons, want Poort komt nu dwingeriger en minder privacy-gericht over dan we zouden wensen.
En de overgebleven accepts (waar we per stuk voor betááld hebben)?
Mogen in de prullenbak.
Gossie.
Wij ontwerpen zelf een eenmalige machtiging, en die moeten we opsturen ter goedkeuring en dan krijgen we op onze girotel een extra knopje, helemaal voor niks, waarmee we ze dan eens per maand mogen en kunnen innen.
De Goedkeuring komt binnen de week binnen, wéér in zo'n grote sjieke enveloppe die wij zo lekker voor de recycling kunnen gebruiken. Want wij kinne niet anders dan sunich binne; dat moet wel op ons bedrijfsniveau.

En dan maar staren naar het pc-scherm: waar zou die mooie knop nu verschijnen?Traanoogjes van het staren: er verschijnt niks.
Kan niet, móet! zegt lieve helpdeskman.
Helaas.
Dagen van zuster-Anna-ziet-gij-nog-niets-komen volgen met hevig heen en weer gebel.
Ah!Ze zijn erachter.Heeft u soms ADSL, mevrouw Poort?Tuurlijk heeft mevrouw Poort dat.Ja ziet u, met ADSL kan het niet.
?????
Dan moet u een modempje kopen bij de Postbank, en dan kan het weer wel, zo'n eenmale machtiging.
Ammenooitniet. Mevrouw Póórt is niet degene die de accepts met naam- en adresgegevens afschaft en gouden bergen belooft bij eenmalige machtigingen! En Mevrouw Poort waant zich ook niet de enige te zijn met ADSL!
Nee, dat is waar. Maar ziet u: de Postbank heeft het programma al wel klaar voor modempies, maar nog niet voor ADSLers.
Dus Postbank gaat de accept met naam en adres afschaffen, vóórdat er een alternatief is?
Nou, nee, Postbank biedt u een modempie te koop aan, en het machtigingen-programma voor ADSLers zal waarschijnlijk met kerst klaar wezen.
!*~!**!!

Als ik verontwaardigd ben omwille van de gerechtigheid, dan ben ik op mijn best. 't Is gek hoe de zinnen me dan zonder enige moeite vloeiend en elegant, en vooral schèrp, uit de pen vloeien. Dus ik schrijf de directie van Postbank dat ik het toch wel heel vreemd vind dat.....
En ja zeg, een onderonderonderdirecteur belt mij daarop persoonlijk op.
Ja, graag even een uitleg, mevrouw, dat programma voor ADSL-machtigingen komt pas volgend jaar klaar.
Maar dat is toch wáánzin, roept mevrouwtje Poort spontaan uit. Hoe haalt u het in uw hoofd in april aan te kondigen de accepts met adresgegevens af te schaffen, in mei ons te verbieden ze na 1 september nog te gebruiken, en ons te waarschuwen dat we ons geld absoluut niet krijgen als er één van onze cliënten zo'n ding nog na die datum verstuurt? Hoe kunt u dat allemaal doen, in van die dure enveloppen ook nog, terwijl UW PROGRAMMA NOG NIET EENS KLAAR IS.
Voor ADSLers niet, mevrouw.
Zijn wij de enige ADSLgiroteller in Nederland dan?
Nou nee, we hebben er erg veel van in onze portefeuille.
En wat moeten al die ADSLers dan?
Weet u misschien zelf een oplossing, mevrouw? Want wij hebben die niet.
Die heb ik inmiddels, ja, maar die hang ik hem niet aan z'n neus.Bent u het met me eens dat dit beleid van uw Postbank waanzin is?
Nou mevrouw, ik wilde u alleen maar uitleg geven, uit beleefdheid weetuwel! Ja, en verder hopen we dat u zelf op een oplossing komt, want het programma is dus pas op z'n vroegst volgend voorjaar klaar, misschien wordt het wel zomer, en die accepts gaan er echt komende december uit. Europese maatregel, geloof ik. Tot genoegen, mevrouw......................

(afb.: Will Zero)

Natuurlijk had ik die e-mail over 17 oktober al tientallen keren op m'n scherm gekregen, vanuit Nederland + Vlaanderen + Portugal + New Zealand, enz., en dan bedoel ik die mail over 17 oktober waarin een speciale kosmische straal wham! deze aarde treffen zou, en waarin ons gevraagd werd daar in positieve energie mee méé te leven.
Ik houd op zich niet van dit soort berichten over stralen en violette zonnen en rose vlammen en ander spul dat als mitrailleurs op de aarde gericht wordt,- het doet me altijd te concreet aan, te menselijk-waargenomen. Maar oké, ik had de dag in mijn agenda gezet, met grote letters: 'positief denken vandaag!'
Enkele dagen vóór die dag voelde ik me 'anders ' worden. Zo'n beetje alsof een totaal onbekend segment van mijn ziel het aan het overnemen was van mijn lekkergewende haaibaaierige persoonlijkheid die zo goedgebekt, arm doch gelukkig, door het leven struint.
Ik kreeg in dat weekend ook nog een zielsportret cadeau, waar ik door beeld en duiding diep geraakt, zelfs ontsteld, werd, omdat daarin die verandering gewoonweg beeld en woord kreeg (zie vorig bericht).

In de nacht van zondag op maandag werd ik zo ziek als ik nog nooit tevoren. Ik ben wel een en ander gewend, maar stekende rugpijn, met braken, diarrhee en bloedingen tot aan mijn tandvlees toe, was iets te veel van het kwade. En slapen tussendoor, slápen! niet normaal (ik ben een heel slechte slaper). Ondertussen steeds dat goede gevoel (ja, je begrijpt het van jezelf niet) dat het 'heel goed is', 'geen enkele reden tot bezorgdheid', en dat je maar 'zacht voedsel moet eten en drinken', terwijl je fysiek niet eens in staat bent om dat uit je 'kelder' naar boven te hijsen.
Gedurende de dinsdag 17 oktober begon aarzelend het herstel, maar dit lijfje was zo zwak dat ik alle afspraken tot en met woensdag af moest zeggen (waar ik altijd een bloedjehekel aan heb, afzeggen van afspraken). Wel positief gedacht natuurlijk, voor zover niet in slaap.
Pas woensdag beter bij machte.
Maar er IS iets gebeurd.
Het 'anders worden' ging gewoon door al die dagen, en ik moet vandaag, donderdagavond, eerlijk tot erkenning komen dat ik iemand anders ben geworden in mezelf. Ik reageer anders, en ervaar anders. Ik ga niet zeggen hoe, want dan vertrouwt niemand me meer.
Maar IK NIET ALLEEN!
Wie schetst mijn verbazing-en-toch-niet-verbazing, als ik lieve vriendin C aan de lijn krijg, die precies hetzelfde vertelt (minus lichamelijke ontzetting, maar zij kent weer andere).
En als ik de mail van MM lees: op haar manier precies hetzelfde.
En dan nog een kort koffiebezoekje van A: precies hetzelfde!
Er is echt iets gebeurd. Collectief, of anders toch collectiever dan met mij alleen. Rond die 17e, met afronding op die dag zelf. Violet of niet, het beïnvloedde ons.
Wat was/is er in 's hemelsnaam aan de hand?

U die dit leest, en een soortgelijke ervaring heeft, wáág het niet om mij persoonlijk te mailen. Wees oprecht, sta op, en geef uw reactie Hier.
Misschien kunnen we er een kosmisch liefdesonderzoekje van maken.

Schrijft mijn dochter http://www.brechtjesblogje.blogspot.com op 8 oktober:

'Vorig jaar had ik een interview met de AIVD. Dat moest voor mijn werk. Ja ik ben goedgekeurd (wat misschien niet voor me pleit) . Eén van de vragen was of en zo ja wat voor geloof ik aanhing. Blij riep ik uit dat ik een ietsist was. Een wat? vroegen ze. Want de AIVD is wel ijverig maar kan natuurlijk niet achter elke rare nieuwe religieuze stroming aan, dat begrijp ik ook wel.
Ik legde uit dat ertegenwoordig een behoorlijk aantal mensen is -men denkt 40% van de Nederlanders- die wel het idee hebben dat er 'iets' is, maar toegeven dat ze niet weten wat. Misschien kunnen we het ook wel niet weten. Wiki definieert het als "een vorm van religieuze vrijzinnigheid of religieuze onkerkelijkheid". Een ietsist shopt wat uit allerlei religies, zonder nu te claimen een samenhangend godsbeeld te hebben.'

WIKI:
Het ietsisme is een algemene term voor uiteenlopende overtuigingen waarbij mensen 'aannemen' dat er 'iets' is tussen hemel en aarde, zonder concreet een welbepaalde religie aan te hangen.
Zowel onder theologen als bij atheïsten roept het ietsisme weerstand op, maar uit een opiniepeiling van dagblad Trouw uit oktober 2004 bleek dat 40% van de Nederlanders tot de ietsisten kunnen worden gerekend.

In tegenstelling tot het klassieke agnosticisme, dat eerder negatief staat tegenover religieuze overtuigingen (niet geloven wat men niet kan weten), blijft het ietsisme daar eerder positief tegenover staan (er is veel meer dan we kunnen weten). Het is een vorm van religieuze vrijzinnigheid of religieuze onkerkelijkheid. De invulling daarvan kan variëren van een christelijk godsbeeld van een "kracht" die buiten de wereld staat tot een boeddhistisch wereldbeeld met "krachten" die in de wereld bestaan. Het is ook mogelijk de keuze tussen beide open te laten.
Het woord ietsisme is opgenomen in de 14e editie van de Dikke Van Dale, die in oktober 2005 is uitgegeven.

Brechtje verder:
'Persoonlijk vind ik het wel mooi: je leeft eigenlijk met een stukje mysterie. Je zegt eigenlijk: ik denk er nu zo over, maar zeker weet ik het ook niet en ik zal het ook nooit zeker weten. Veel beter dan al die fundamentalisten die precies denken te weten hoe het zit, vrouwen onderdrukken en mensen de kop af slaan als ze niet precies geloven wat zij geloven.
Bovendien, als ietsist zal ik natuurlijk nooit iemand willen bekeren. Ietsisme is niet eens een stroming. Het is individualisme ten top want iedereen stelt zijn eigen ideeën over dat iets samen. En hoe kun je nu iemand bekeren tot iets dat je zelf niet eens kunt definiëren? Integendeel, het is juist leuk om naar anderen te luisteren, hoe zij zin geven aan hun leven. Zoals Ronald Plasterk ooit opmerkte: ietsisme is juist religieuze tolerantie ten top en we moesten er meer van hebben.
Ik lees nu dat de term 'ietsist' vervangen is door 'soloreligieus'. Omdat een ietsist zich niet tot een kerkgenootschap zou willen rekenen. Maar dat vind ik helemaal niet de kern van het ietsisme. Ietsisten zeggen: ik weet het ook niet allemaal, maar dat vind ik prima zo. En ieder het zijne. Daarom ben en blijf ik een trotse ietsist.'

Jaha, die dochter van me.
En 'Poort'?
Zou ik diep verinnerlijkt ietsisme kunnen noemen.

Op één en dezelfde dag:
Nobelprijs literatuur voor de Turk Orhan Pamuk
en
Frans parlement maakt (Turkse) ontkenning genocide (van Armeniërs) strafbaar.

De Turkse schrijver Orhan Pamuk heeft de 103de Nobelprijs voor literatuur gewonnen. Dit heeft de Zweedse Academie van Wetenschappen vanmiddag bekendgemaakt. De auteur van romans als Ik heet Karmozijn (1998), Sneeuw (2002), en Istanbul (2005) is de eerste Turkstalige schrijver die de Nobelprijs voor literatuur prijs ontvangt. De eer èn de 10 miljoen kronen (1,1 miljoen euro), omdat hij 'in de zoektocht naar de melancholieke ziel van zijn geboortestad nieuwe symbolen voor de botsing en verwevenheid van culturen heeft gevonden.'

Laat me eerst mogen uiten hoe groot mijn blijdschap is dat het Nederlandse meest goedgekapte, meest zelfgenoegzame, biggest ego Mulisch de prijs níet kreeg. Ik had moeten emigreren van schaamte. Zeker na wat ik daarnet op tv zag: die kale oogjes en dat geknepen mondje dat zei: 'Ík heb hem nog nooit gelezen, hoor, maar het is een politieke beslissing'. oei oei, wat waren die druiven errug zuur.
Maar dank zij Pamuk kan ik goddank nu blijven wonen waar ik woon, in mijn multicultiflat, waar ik mijn Turkse medebewoners hartelijk kan gelukwensen en vanavond vast en zeker, gastvrij als zij zijn, door hen te eten word gevraagd. En hun pot schaft goed vanavond, want de Turkse eer is gered!

Die kreeg vandaag namelijk ook een forse deuk: het Franse parlement heeft afgelopen ochtend ingestemd met een wet die de ontkenning van de genocide op Armeniërs in 1915 tot een strafbaar feit maakt. Dat is nogal wat. Stel je even voor dat het Braziliaanse of Venezolaanse parlement een wet goedkeurt dat de ontkenning van Nederlandse genocides in Oost- en West-Indië tijdens de door JPB geroemde VOC- en WIC-periode strafbaar maakt! Zouden we niet allemaal met schaamrood op de kaken binnenshuis blijven en nooit, maar dan ook nooit meer pindakaas noch kousenband durven eten?

Het Franse wetsvoorstel was afkomstig van de Parti Socialiste, die de sanctie op de ontkenning als een logische aanvulling ziet op een eerdere wet uit 2001 waarin de Armeense genocide werd erkend. Met socialisten en communisten stemde ook een aantal parlementariërs van de rechtse partijen UDF en UMP voor het voorstel. Opppositie kwam er vanochtend vooral van Michel Barnier, de oud-minister van Buitenlandse Zaken, in een interview op de nieuwszender LCI. Hij waarschuwde de parlementariërs dat zij 'te ver' zouden gaan.
Laten we wantrouwig staan tegenover die Franse houding om officier van justitie te spelen over andermans geschiedenis.' Zijn woorden bleven zonder effect. De wet werd aangenomen met 106 stemmen tegen 19.

Maar Pamuk (Istanbul, 1952) werd geprezen voor de literaire èn politieke waarde van zijn romans. En de problemen die hij daardoor kreeg met de Turkse autoriteiten. Vorig jaar werd Pamuk vervolgd wegens het beledigen van de Turkse 'nationale identiteit': hij had gezegd dat 'in dit land een miljoen Armeniërs en 30.000 Koerden zijn vermoord'. In januari werd hij ontslagen van rechtsvervolging. De kwestie kreeg de afgelopen maanden nieuwe actualiteit door een vergelijkbare zaak tegen schrijfster Elif Shafak. Ook zij werd vrijgesproken. Pamuks bekroning valt samen met de strafbaarstelling in Frankrijk van het ontkennen van de Armeense genocide.

Jee, valt me dus nóg iets in: Multatuli had die prijs ook kunnen krijgen. Om dezelfde reden. Posthuum bij voorbeeld. Niet Mulisch, maar Multatuli. Allebei multi = errug veel. Stel je voor..........Zou ik trots zijn geweest? Of tot in mijn roots beschaamd?

In Turkije leek alles vanmiddag vergeten en vergeven. 'Voor de eerste keer in de geschiedenis gaat de prijs naar een Turk', kopte een Turk televisiekanaal enthousiast. Vergeten leek de tijd dat Pamuk door het slijk werd gehaald omdat hij de Armeense genocide erkende. Zelfs linkse Turken waren toen boos op hem omdat hij zei dat hij als enige dit taboe durfde te doorbreken (eerder hadden vele anderen dat natuurlijk al gedaan). Maar vandaag overheerste de trots die Turkije voelt als een van zijn kinderen in het buitenland een groot succes behaalt. Pikant genoeg heeft de Franse genocidewet over de Armeense kwestie de Turkse gevoelens hierover alleen maar versterkt: volgens hen was er simpelweg geen sprake van genocide.

Misschien had ik dan net gedaan als Balkje: simpelweg geroepen dat wij nooit aan genocide hadden gedaan, de geroofde krissen en voodoobeeldjes snel verstopt, en luidkeels geroepen:' het WERKT weer in Nederland! Zoals vanouds! '
?

Gaan ik naar beneden, naar m'n brievenbus,
rolt daar een pakje uit: van Jeanne Doomen's Ongelooflijk Ongehoord LEuke Webwinkel (Oolee!!!!) http://www.dewinkelvanjeanne.nl ,
en ik had toch niks besteld, dacht ik?
Maar Jeanne is net terug uit de VS, alwaar ze heel veel nieuwigheden inkocht van het voorwerp van ons beider grote genegenheid: Maxine.
Maxine is een uiterst origineel grommerig oud vrouwtje dat spits en grappig de 'geneugten' van haar oude dag mee-deelt op ansichtkaarten, mokken, blocnotes, kalenders. Telkens als ik een nieuwe van haar zie, kom ik niet meer bij! Eigenlijk ben ik ietwat verslaafd aan Maxines uitspraken. Ze kleuren om zo te zeggen mijn ouwerdom.
Dus:
open dat pakje!
Wat staat er op wat Jeanne me nu stuurt:
"Born to be riled"('geboren om nijdig te worden/te provoceren'), hoe kreeg Jeanne het gevonden?
Past zó goed bij juist míjn eigen unieke ouwe dag...................

Lieve oudere lezeressen, vooral die nooit eens een comment terugschrijven (dit is de grommerige Maxine ìn mij), huppel naar die webwinkel, ga naar 'zoeken' en type in: 'Maxine'.
Déze ouwe dag van jou kan niet meer stuk!

"We can't solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them." Albert Einstein

Schrikbarend veel jongeren komen niet of nauwelijks in de natuur. Op initiatief van Stichting wAarde stelt een achttal natuurorganisaties zich ten doel dat op redelijk korte termijn alle kinderen onder de 12 jaar de mogelijkheid moet worden geboden tenminste één topervaring in de natuur te hebben. Minister Veerman steunt het initiatief van harte. In een interview in NRC Handelsblad van donderdag 28 september j.l. zetten Herman Wijffels (voorzitter Natuurmonumenten), Thomas van Slobbe (directeur Stichting wAarde) en minister Veerman (LNV) hun motieven op een rijtje. Wat citaten:

'Er is een sense of urgency onder natuurbeschermers. Kinderen moeten de gelegenheid krijgen een 'topervaring' in de natuur te beleven, 'die waarde voor het leven heeft en bijblijft door de meestal zintuiglijke intensiteit. Zo'n topervaring geeft toegang tot een andere manier van leven, ervaren en zijn. Een topervaring is veel meer dan een incidentele gebeurtenis; het heeft waarde voor het leven, en wordt ook als zodanig herkend en erkend.'

Wijffels: 'De laatste honderd jaar hebben de natuurorganisaties vooral gestreden om de natuur te behouden tegen de expansiedrift van de mens. Wij moeten niet de natuur beschermen om de natuur, maar om een bijdrage te leveren aan de kwaliteit van de samenleving. Als wij willen overleven, dan is het van groot belang dat wij jongeren hierbij betrekken, met name de grote groepen die leven in beton en asfalt, en geen flauwe notie hebben van natuurlijke processen.'

Stichting wAarde www.waarde.nl is een denktank binnen de natuur- en milieubeweging die frisse visies, strategische interventies en inspirerende handelingsperspectieven ontwikkelt. Kenmerkend voor hun werkwijze is dat wij de kwaliteiten en mogelijkheden van natuur en milieu aanwenden om op creatieve wijze in te spelen op maatschappelijke, actuele thema's. Hiermee brengen zij natuur en milieu op een positieve manier onder de aandacht én voorzien wij in een vaak verrassende invalshoek op de aanpak van maatschappelijke problemen.

En dan, peins ik, genietend van dit initiatief, 'nog een paar mensen erbij die gevoel hebben voor de ziel van die plant, die boom, dat kind, het Moederschap van de natuur.......'

geplaatst door hannah van buuren  # 12:34 3 reacties

Trouw van vandaag,
Herman Wouters&Joep Engels, en hier en daar HvB

Al Gore (voormalig presidentskandidaat USA!, HvB) had de essentie van het gifschandaal rond de Probo Koala begrepen. ´Iemand wilde op een gemakkelijke manier van dat afval af en dumpte het duizenden kilometers ver weg, in een land waar mensen wonen van wie wij de gezichten niet kennen.´
Hij legde een verband met het klimaatprobleem van ruimteschip Aarde. 'Wij dumpen dagelijks 70 miljoen ton CO2. En we stoppen het ook ver weg zodat we het niet meer hoeven te zien. Alleen dumpen we dit afval niet vele kilometers ver weg, maar vele dagen ver vooruit.'
Al Gore bracht gisteren een bliksembezoek aan Nederland om zijn ´Ongemakkelijke waarheid´, boek en film te promoten. Hij was de topattractie van een bijeenkomst op de Vrije Universiteit waar het startsein werd gegeven voor de klimaatcampagne 'HIER' http://www.milieudefensie.nl/klimaat/doemee/hier. Deze campagne moet, via onder andere reclamespotjes op tv, minstens één miljoen Nederlanders overhalen om een concrete bijdrage te leveren aan de oplossing van het klimaatprobleem.
(HvB zou zeggen: bestorm de Spoorwegen, het Ministerie voor Openbaar Vervoer, Ministerie van landbouw & Veeteelt, directies van Wooncorporaties,- en als u het liever met woorden doet; blijf schrijven, blijf uw krant mailen en betelefoneren, laat uw stem horen, winkel bewust!)

Een bijzonder initiatief, vond Gore. Want nadat hij zijn publiek had doordrongen van zijn onaangename boodschap, toonde hij zich een ware Amerikaan door deze crisis als een uitdaging te zien. 'We kunnen het tij keren. Niet door bedrijven subsidie te geven om schone technologieën te ontwikkelen; dat geld steken ze toch maar in eigen zak. Niet door wetenschappers hinderlijk te volgen, zoals mijn president doet. Maar door als publiek te eisen dat regeringen hun koers wijzigen en actie ondernemen.'
(HvB: en blijf hameren op andere energie dan gas en olie: besef dat we allang met elektrische en waterstofauto's hadden kunnen rijden, als de olieindustrie en aanverwanten daar niet stelselmatig, en via regeringen, een stokje voor hadden gestoken, bang voor winstverlies!)

Hij was decennialang kind aan huis bij klimatologen, maar hij deelde hun pessimisme niet. 'Ik ben ook thuis in de politiek. Ik weet dat die vaak traag reageert, maar soms ook een plotse omslag kan maken. U kunt die omslag veroorzaken.'

De enthousiaste reactie van het publiek stak schril af tegen het sceptische onthaal dat staatssecretaris Pieter van Geel had gekregen. Van Geel weersprak EU- commissaris Margot Wallström, die had gezegd dat Nederland zich wel wat extra mocht inspannen. Nederland zit helemaal op de goede weg, vond Van Geel. 'Wij voldoen aan het Kyoto-verdrag en we denken zelfs verder vooruit: hoe we met energiebesparing en duurzame bronnen - en daarbij sluit ik kernenergie niet uit - de doelen van 2020 kunnen halen.' Er klonk boegeroep, een enkeling applaudisseerde, maar het klonk heel anders dan bij de hoofdspreker.
(HvB: Kyoto, ja hoe? Door ze uit te besteden aan andere landen? En zijn die doelen niet het minst, allerminst haalbare, het magerste effect van honderden internationale doelloze en manipulatieve vergaderingen?)
'Al Gore for president', riep iemand. De eregast schudde met zijn wijsvinger van nee.

Wat een mens al niet besprongen wordt door totaal verschillende gedachtes!
Ik zit in de trein naar Harderwijk, in een coupé waar met grote letters 'stiltecoupé' op staat.
Gaat er een mobiel bellen (altijd hard, snap ik nou niet).
Ik erop af (ìk natuurlijk weer, de rest van de reizigers allemaal stom en doof): "meneer, dit is een stiltecoupé......"
"Doe nie so moejlijk!"
"Sorry meneer, maar dit is echt een stilte-coupé..."
Meneer af door deur, belt tien minuten, komt terug.
'Waw', denk ik, 'dat scheelde toch 10 minuten!'
Werd een klein kwartier later een mevrouw gebeld. Bleef rustig zitten.
Ik verhief mij weer: "mevrouw, dit is een stiltecoupé......"
"Mèns!"
"Sorry mevrouw, maar dit is echt een stilte-coupé..."
Mevrouw af door deur.
'Waw', denk ik, 'ik heb misschien wel gezàg!'Ondertussen voelde ik me wel knap lullig, kaaierig, haaiebaaierig, enz.
Hum.
Zit ik in de trein terug van Harderwijk naar Eindhoven (Utrecht rennend overstappen),pak ik mijn mobiel uit m'n tas om welgemoed jarige vriend te bellen.
Ik zou bij hem en z'n kids (aangenomen kleinkinderen van me) frites komen eten, en even melden hoe laat ik aankwam.
Stapt na een minuut of vijf gegiebel een keurige meneer op me af, zegt: "mevrouw, dit is een stiltecoupé......"
"Waar?", stamel ik verbluft, want ik zie geen grote letters op de coupé-wand. Hij wijst mij naar een héél klein stickertje 10 x 10 cm boven het raam.
Ja, hoor!Breek meteen af en zit me eerst 5 minuten diep te schamen.
Ga daarop op vriendelijke man af, dank hem, zeg dat ik zo'n stickertje nog nooit heb gezien.
"O ja," zegt hij, "ze zijn er ook nog maar net."
Gossiemikke.In de zalige stilte van m'n coupé val ik in overdenking. Zou dit nu 'voor straf zijn', om me nederigheid en stilhouden te leren? Zou dit een glimlach van het lot zijn t.a.v. mijn haaiebaaierigheid van vanochtend?
Volgende flits (mijn bloed draait nu eenmaal linksom): zou dit alleen in eerste-klascoupé's zijn? Tuurlijk!
Natuurlijk niet in proletarische tweedeklascoupé's. Ik besluit te gaan kijken.Nee maar! Ook daar zo'n stickertje.
Plus een geschetter van mobieltjes, schreeuwende en lacherige jongeren, krijg nou wat!
Op m'n plaats weer overdenking.
Straf valt af.
Wrede anti-haabaai-glimlach van Bedoeling/Lot ook.
Misschien was het wel Bedoeld om mij erop te wijzen dat ik die ochtend juist gehandeld had? ;-)Maar hoe dan te verklaren dat ik die man bedank, en dat die twee van vanochtend me wel de nek om konden draaien?
De conclusie ligt voor de hand, maar ik ga daar nìet áán.
Geen enkele Bedoeling, besluit ik.Gewoon veranderende culturen.
Zoiets begint altijd eerste klasse.

En broer-vriend schrijft:
"Laat het vechten maar aan de vechtersbazen.
Óver de grens van de strijd is er de vruchtbaarheid van de open akker.
Zoals je zelf schrijft: het weven van de moeder.
Aanwezigheid bij alles.Een zachte vernieuwende wind die niet opwindt....."
Stuurt ook de groeten van genegenheid van zin vrouw, m'n zus (Marijke en Marcel uit Vlaanderen).

En ik denkvoel 'ja'.

Vechten tegen en ontmaskeren-van blijven op het niveau-van.Vernieuwt niet echt. Is soms wel grappig, en kan inspireren, maar vernieuwt niet echt. Een vrouw heeft meer liefde in zich dan dát. Meer creativiteit. Deze vrouw zeker wel. De meeste vrouwen zeker wel, en -zie boven- heel wat mannen zeker ook.

Ik ga dit blog anders aanpakken. Vruchtbaarheid van de open akker. Zachte vernieuwende wind die niet opwindt. Actueel, maar anders. Voel nu al opluchting en verlaging van bloeddruk. Weldadigheid die inspireert.
......... Mmmm

(afbeelding: cecile van hanja)

Stel nou dat deze paus géén ongelukkige uitspraken over de islam had gedaan, en geen heel betoog daaromheen opgehangen had over onderdrukking van christelijke godsdiensten door islamitische,
maar
christen-vertegenwoordigers uit hoofdzakelijk-islamitische landen, waarvan deze heilige Vader het betreurt dat ze christenen tijdens de Ramadan verbieden om worstjes op straat te eten, had uitgenodigd in zijn zomerverblijf,
en
-in tegenwoordigheid van het journaille-
hen opgeroepen had tot open-hartig respect voor de islam in hun land door gewoon op straat géén worstjes of wat dan ook te eten of te drinken tijdens de islamitische Ramadan, uit solidariteit en eerbied voor deze islamitische gewoonte bij hun landgenoten?
Wat zou het gevolg geweest zijn?
Betrokken islamieten hadden waarschijnlijk de achterliggende betekenis van hun Ramadan dieper doorleefd,
betrokken christenen hadden wellicht weer gevoel gekregen voor religieus vasten,
in ieder geval had een gevoel van blijheid hun hart gedurende die maand gevuld,
en beide partijen hadden elkaar misschien minzamer in de ogen gekregen,
in het aanzicht van de hele wereld.

'Ah', hoor ik de Heilige Moeder verzuchten,
'Ah'.