Galaanval.
Nog nooit in m'n bijna 70-jarige leven gehad, dus dacht ik eerst dat ik de heftige buikgriep had die hier heerst na zo'n grijze zomer zonder zonnevitaminen.
Het begon op vrijdag, en het grappige was een innerlijke stem die vóór aan de middag fluisterde: 'haast je naar je Jumbo voor een stel pakken goede appelsap! 'Ik haastte me, gehoorzaam aan innerlijke stemmen (en andere) als ik altijd ben, en ja hoor, ~met nog m'n jas aan zette de aanval zich in alle hevigheid in. Tijdens het weekend bleek het dus een galaanval, en om galstenen los te weken en zacht te maken, hèb je appelsap nodig!
Waw, denk ik dan.
Als ik 't niet zelf altijd zei, zou ik zingen dat er meer tussen hemel en aarde is dan....
Goddank trof ik in de vroege maandagochtend -snap nòg niet hoe ik daar gekomen ben- een arts die me niet meteen opensneed, maar me een alternatieve kuur aanbood.
Waw, denk ik dan al weer.
Wel op eigen kosten, want ziekenverzekeringen vergoeden zoiets nooit, maar een gefortuneerdere vriendin sprong bij, en
waw, denk ik dan nòg een keer!
En zie, ik verrijs, frisser en helderder dan ik in járen geweest ben. Sprùit open van nieuwe ideeën! Gosh, dat meningsverschil wat me leidde tot die eerste galaanval in mijn lange leven, heeft wel z'n vrucht opgebracht.
Waw en waw en waw!
Dieper dan ooit besef ik de eenheid tussen geest en lichaam, tussen lever en gezond denken, het gezonde nut van nu en dan een fikse aanvaring (zoals zelfs Mahatma Ghandi zei), de noodzaak van kustmestloos eten, weinig vlees en zeker geen varkensvlees, en bv margarines, kleurstoffen, en ander junkfood absoluut te vermijden, hoe 'ambachtelijk' dan ook geproduceerd.
Want eigenlijk is het gruwelijk: wij verdoffen onszelf ongemerkt met elke hap!
Waarom verdoffen wij ons kollektief en massal?
Waar zijn we bang voor?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Labels: toch een mooie wereld

Labels: toch een mooie wereld

Aanstaande maandag 15 oktober zal de Europese Unie een besluit nemen over sancties tegen Birma. Avaaz.org mobiliseert burgers uit de EU landen om een boodschap te sturen naar de eigen minister van Buitenlandse Zaken. Een boodschap waarin wordt opgeroepen tot sancties die de bevolking van Birma niet zullen raken maar het democratiserings proces wel zal bevorderen. Klik hieronder om een boodschap te sturen naar je eigen minister:http://www.avaaz.org/nl/eu_squeeze_the_junta/tf.php?tf.php?CLICK_TF_TRACK Dank je wel!

Labels: maatschappelijk afschuwelijk

Labels: ze zeggen maar ik twijfel

Sommige zaken begrijp ik niet.
In Irak gingen er geen duizenden monniken en burgers dagelijks de straat op om internationale hulp in te roepen. Toch grepen VS en consorten, w.o. Nederland miltair in.
In Afghanistan gingen er geen duizenden priesters en burgers dagelijks de straat op om internationale hulp in te roepen. Toch grepen VS en consorten, w.o. Nederland militair in.
In Burma gingen vandaag de dag alleen al 1974 monniken de gevangenis in te Sagaing (BBC Burmese News),
worden alle tassen en tasjes in Mandalay en Yangoon gecheckt door militairen,
werden 20 op het punt van protest staande studenten (nog net niet bezig mèt) weggevoerd, zijn honderden artsen, verpleegsters, medisch studenten nog bezig met hulp te geven aan vreedzame betogers van de laatste dagen die door het regime NIET in ziekenhuizen toegelaten mochten worden,
worden honderden lijken van betogers per dag anoniem door het leger verbrand,- en dit na dagen en dagen protesten van tienduizenden, te zien op alle tv-stations over de hele wereld.
En begrijpt men niet waarom de VN híer niet ingrijpen, en de UN híer geen stevige taal en acties tegen voeren.


Op http://bbwob.blogspot.com/ lees je dit verslag:
Thwai Ni:
Recently, I have been on phone calls with friends from Burma. At one time, a group of my friends were stuck in a room in downtown area where the protests were on-going. As they talked to me, they told me emotionally that they could see people being shot down by soldiers, being dragged away, being hit upon by iron-batons. They revealed to me how helpless they felt about seeing all these actions and not being able to help them. They asked me repeatedly: Where are UN forces? Where are international forces?
For many ordinary people in Burma, their only glimpse of hope to stop the military regime's act of atrocities, is the intervention by the international community. They keep praying that UN or international forces will miraculously appear in Yangon where people are being killed and evidence of corpses are being removed by burning them.
As the days go by and more atrocities continue to occur, with their intensity becoming more extreme, my friends in Burma stop asking me the questions about UN forces. I begin to feel their sense of frustration. There they are, innocent group of citizens, who are up against the brutal regime who has far more power than them in terms of arms and capacity. In their (Burmese people) hearts, they know that this is probably their last chance for any form of change in Burma. Afterall, it has been almost 20 years since the last 1988 uprising! In fact, Burma was plunged into many decades of suppression, corruption, and poverty since General Nay Win took over power. For them, it is NOW or NEVER.
Why do you think that my fellow Burmese people risked their lives to send out the video footages, pictures to outside world and had phone interviews with foreign media? One simple reason is because they want to convey the information about their situation to international community through the media. Even after knowing and seeing all these happenings (raiding of monastries, torturing of monks, killing of innocent people) in Burma, will the international community still continue to sing the tune of non-intervention and sanctions-policy?"

Wat doen wij?
Natuurlijk geen militaire interventie, schei uit zeg.
US heeft namelijk energiebedrijf Chevron, Frankrijk oliemaatschappij Total, China de China National Petroleum Corporation, Japan de Nippon Oil, maar ja, zaken kleuren nu eenmaal de politiek. Op een petieterig petietje tegen tanken bij Total na dat u en ik kunnen tekenen op http://new.petitiononline.com/to2b53cn/petition.html
Want Total, verreweg de grootste inversteerder in Burma, geeft miljarden (jaarlijks zo’n 200 miljoen) euro’s aan het regime voor ‘onderhoud’. De bijdrage van Total is cruciaal voor het voortbestaan van de dictatuur.De Europese Unie heeft in oktober 2004 al wel economische sancties ingesteld, maar met één uitzondering. Onder Franse druk is een uitzondering gemaakt voor de olie- en gasindustrie, vandaar Total.

Wij doen dus niks.
Nu ben ik zelf geen voorstander van militaire interventies, Total niet. Het zijn de slechtste bemoeiingen, en treffen altijd de burgerij, nauwelijks de kopstukken.

Er gaan stemmen op om China en Rusland te vragen geen wapens meer te leveren aan het Birmese militaire régime. Denk je eens in dat aan landen uit de EU gevraagd zou worden geen wapens meer te leveren aan bv Israël, Palestina, India, Pakistan, of wie dan ook. 'Bemoei je met jezelf,' zouden JPB en de nog niet aangestelde Belgische premier antwoorden. Of zoals mijn kleine lieve moeder het indertijd en a-politiek stukken netter verwoordde: "vragen staat vrij,- en weigeren daarbij."

Je kunt ook daar een petitie tegen tekenen: http://www.avaaz.org/nl/stand_with_burma/

Wat dan?
Soms, terwijl ik er niks meer van begrijp, springen er ineens rare ideeën in mijn hoofd:
stel je nou eens voor, stel je nou een ff voor, dat alle regeringshoofden van VS en EU, ècht de hóófden!, samen met Paus Benedictus die zijn mond tenminste al heeft opengedaan,
op één en dezelfde dag, stel: Werelddierendag,
gezamenlijk een hoofdelijk ondertekende verklaring aflegden in de trant van:
"Wij schamen ons,wij zijn totaal niet in staat om iets te doen voor Burmese burgers w.o. zelfs een Nobel-prijswinnaar, die vreedzaam betogen tegen een beestachtig, (o nee kan niet op werelddierendag) mènsonwaardig régime jaren lang tirannieke macht uitoefent,
een régime dat haar burgers verhongert, uitput, en machteloos maakt.
Wij schamen ons dat wij wel ingrepen in Irak, Afghanistan, zonder geldige redenen, en in Somalië en andere Afrikaanse landen mèt geldige redenen,
maar dat we het nu niet durven noch willen,
omdat economisch-politieke redenen ons weerhouden juist dáár op welke doeltreffende manier in te grijpen,
en we de hete adem van China in onze nekken voelen.
Wij schamen ons, en bieden onze verontschuldiging aan aan elke door buitenlands wapengeweld gedode burger en diens familie, waar ook ter wereld."
Zie het voor je. Grote authentieke handtekeningen van Bush, Balkenende, Sarkozy, ........
Liefst ook nog balkonscènes waarop ze het hardop voorlezen..........
Dát zou mensen aan het denken zetten.
Méer dan Whiskas-Super in het poezenbakje doen.
Mag daarnaast ook wel natuurlijk, maar ònder het denken. World wide, tegelijk, hartelijk nadenken over Burma, Darfur, Irak, Afghanistan,
over waar belastinggelden naartoe gaan,
en over waar we zouden wensen dat belastinggelden en sympathie naar toe zóuden gaan......

Ach, droom.........
~~~~~~~~~~~~~~