Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!
20 september, 2014
ont-kracht
brief aan mijn lieven:
"Lieve lieve, je hebt even niets van me gehoord, doordat ik in een werkelijk heel erge medicijn-toestand verzeild ben geraakt. Je weet dat ik sinds een paar jaar vaak terecht ben gekomen in verwerkingen van verleden, zowel in dat van mezelf (moeder!) als het algemeen-menselijke (collectief onbewuste). Maar in een mate dat het bijna niet te dragen is. Daarom heb ik al die tijd steun gezocht en gevonden bij een gouden GGZer, mijn ‘gouden R.’. Hij is er speciaal voor ouderen die rond hun 70e geconfronteerd worden met heftige onverwerktheden in hun leven. Iets wat meer en meer voorkomt nu ons leven drukker en drukker wordt.
Hij werd, zoals iedereen bij de GGZ, bijgestaan door een psych die het proces met medicijnen ondersteunde, eerst in wisselende sterkte, maar de laatste ruim 2 jaar in toenemende sterkte. Desalniettemin zakte ik steeds vaker in, in periodes waarin niets me meer uit handen kwam, en ik zelfs de kontakten met kinderen en vriend(inn)en kwamen niet meer uit mijn vingers. Je hebt het wel gemerkt. Het maakte m’n leven rampzalig. Maar het gezegde geldt: als de nood het diepste is, is de redding nabij.
Door een samenloop van omstandigheden kwam ik erachter dat ze mij ruim 2 jaar lang het verkeerde medicijn hebben gegeven. Ze gaven me methylfenidaat. Dit middel heeft verschrikkelijke bijwerkingen, en aan een goed deel hiervan (zie beschrijving hieronder) heb ik steeds meer geleden. Methylfenidaat heeft als doelgroep (kinderen met) ADHD, en soms ook voor gevallen van narcoleptica en palliatieve zorg. Energieverdringend, in hoge mate geestelijk en lichamelijk verlammend. En van dit laatste kreeg ik elke dag een goede dosis binnen. Telkens opnieuw probeerde ik om overeind te komen, en telkens opnieuw zakte ik weer kopje onder. Het gevecht was uitzichtloos. Het duurde al jaren en het werd steeds erger. Het ergste was dat ik totaal niet meer vooruit kon, en volkomen passief, en dus hopeloos, de dagen doorbracht. Steeds vaker en steeds meer.
Afgelopen weken echter is daar onverwacht helderheid over gekomen, doordat mijn gouden R. de verantwoordelijke psych mee naar mijn huis bracht. Toen werd duidelijk wat me steeds opnieuw ontkrachtte. Het middel methylfenidaat waar ik dus ruim twee jaar lang mee vergiftigd was, is bestemd voor kinderen met ADHD, en soms ook voor gevallen van narcoleptica en palliatieve zorg. Energieverdringend, in hoge mate geestelijk en lichamelijk verlammend. Op dát moment werd dus eigenlijk per toeval ontdekt dat mij dit per vergissing (Vergissing) werd voorgeschreven, heb ik er -in overleg- voor gekozen om per direct te stoppen; ik was al genoeg tijd van leven verloren. Wat ik niet wist -en volgens mij de behandelend arts ook niet- was dat ik daarmee een cold turkey opriep, een ontwenningskuur zoals die bij drugsverslaafden wel wordt toegepast. Vreselijk.
Heb je wel eens last gehad van ‘rusteloze benen’? Dan heb je een soort harde jeuk binnenin je benen. Iets kriebelt heel hard, zo hard dat je je benen niet stil kunt houden. Het is alsof er steeds elektrische stroomstootjes binnenin je benen worden afgevuurd. Rusteloze benen gebeuren vooral ‘s nachts. Je kunt niet stil blijven liggen, je móet bewegen. Het schokt steeds, alsof je Parkinson hebt. (Magnesium helpt wel een beetje, maar niet meteen.) Nou, ik had dit over mijn hele lichaam, vanaf nek tot en met tenen, en niet alleen ‘s nachts, maar over de hele dag, geen minuut rust. De eerste twee en een halve week heb ik dit voort-durend gehad. Ik werd er compleet door geabsorbeerd; focussen op mail of telefoongesprek lukte echt niet; het was één en al kriebel en schokkerigheid. Slapen kon ik alleen met een tijdelijke prescriptie voor behoorlijk sterke middelen.Sinds vrijdag 19-9 is het gekriebel afgenomen; ik denk dat ik het ergste nu heb gehad. Maar ik kon ook niet meer; ik was, en ben nog steeds doodmoe. Maar wel helderder, en daar deed ik het voor! Ik ben nu enkele uren per dag zo ver dat ik een en ander in huis kan doen. Niet veel, maar toch!
Lieve lieve, nu hoop ik dat je begrijpt dat ik geen mail las, en ook niet verstuurde, en dat ik ook niet kon telefoneren. Deze weken, na al die maanden en jaren, waarin ik steeds verder weg gleed waren zwaar ontmoedigend, maar goddank bleven mensen als jij toch aan de horizon roepen en wuiven. Toch ligt de droefheid zelf niet te kunnen contacten met mensen waarvan ik hou me zwaar op het hart. Ik hoop zo dat het concrete contact weer terugkomt. Neem me alsjeblieft niet kwalijk als ik vooreerst nog wat afwezig blijk te zijn: ik heb nog maar enkele uurtjes per dag dat ik iets kan. Maar via deze mail reik ik naar je uit; je bent kostbaar voor me. In de komende dagen ga ik proberen om alle mails te lezen, en te beantwoorden. Daarna komt de post.
Nu groet ik jou met heel m’n hart,
Hannah"
Hieronder wat nu bekend is over het middel dat mij ruim twee jaar achteloos is toegediend:
“Mogelijke bijwerkingen, die in de loop van de tijd vaak afnemen, zijn: hartkloppingen (waarvoor ik nota bene voor niks gedotterd ben! HvB), een gejaagd gevoel, misselijkheid, minder eetlust, meer moeite met in- of doorslapen. Op langere termijn soms vermagering of achterblijvende groei en negatieve invloed op de ontwikkeling van de (voor)hersenen. In het begin kan milde euforie optreden, die na een paar weken afneemt. Hoewel voor het ontstaan van depressie bij behandeling met methylfenidaat wordt gewaarschuwd, is hierover nog geen consensus onder wetenschappers. Depressie is bovendien een veel voorkomende comorbide stoornis bij ADHD, waardoor onderscheid naar oorzaak niet goed mogelijk is. Maar er wordt ook een relatie gelegd met een toename van zelfdoding onder jongeren door het gebruik van methylfenidaat. Na het uitwerken van de laatste dosis kan 's avonds zogenaamde rebound-ontremming optreden, met name in de vorm van een toename van hyperactiviteit, onrust, prikkelbaarheid of concentratievermindering. De meest voorkomende bijwerkingen van methylfenidaat zijn nervositeit, prikkelbaarheid, dysforie, slaapstoornissen, hoofdpijn, tics, stijging bloeddruk en pols, schildklierproblemen, gewichtsverlies en afgenomen eetlust, onrustgevoelens, huidproblemen, gevoel van lusteloosheid, plasproblemen, groeistoornissen, jeuk” (http://www.apotheek.nl/Medische_informatie/Medicijnen/Producten/Medikinet.aspx?mId=10704&rId=2123
Archief
juli 2006 augustus 2006 september 2006 oktober 2006 november 2006 december 2006 januari 2007 februari 2007 maart 2007 april 2007 mei 2007 juni 2007 september 2007 oktober 2007 november 2007 december 2007 januari 2008 februari 2008 maart 2008 april 2008 mei 2008 juni 2008 juli 2008 augustus 2008 september 2008 oktober 2008 november 2008 december 2008 januari 2009 maart 2009 april 2009 mei 2009 juni 2009 juli 2009 augustus 2009 september 2009 oktober 2009 november 2009 december 2009 januari 2010 februari 2010 maart 2010 april 2010 mei 2010 juni 2010 juli 2010 augustus 2010 september 2010 oktober 2010 november 2010 december 2010 januari 2011 februari 2011 maart 2011 april 2011 mei 2011 juni 2011 juli 2011 augustus 2011 september 2011 oktober 2011 december 2011 januari 2012 februari 2012 maart 2012 april 2012 mei 2012 juni 2012 juli 2012 augustus 2012 september 2012 oktober 2012 november 2012 december 2012 maart 2013 april 2013 juni 2013 september 2013 oktober 2013 februari 2014 maart 2014 september 2014
