Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!
23 oktober, 2012
boos?
“In je Twitters en Facebooks schrijf je zo boos,” zegt een van m’n helderogige zoons. “Boos op de wereld.”
Is dat zo? Het schokt me. En herhaal in mezelf het woord: ‘boos’.
Ja, ik ben boos op van alles en nog wat. Het Vaticaan. Graaierige bankiers. Planeetverwoestende bedrijven, vooral ‘onze’ Shell. M’n pensioenfonds ABP waar ik zoveel aan betaald heb en dat me zozeer kort. Ons hebberig koningshuis. Verneukeratieve media. Kindermishandelaars en vrouwenpesters. Gosh, is er wel één groep op deze planeet waar ik niet boos op ben? Daar schrik ik van. Dat zag ik niet. Goed dattie het zegt. Daar heb je zoons voor.
Tegelijk speelt een ander stuk in mij mee. Dat stuk waarin ik besef God-delijk te wezen. Dat stuk dat me verrukt en vreugdevol maakt, telkens als ik het wakker roep. Dat stuk dat me een weeft met alles wat ik weet te bestaan. Hoe kan dit, zo samen?
Al 8 dagen lig ik nu al weer ziek, met bronchitis deze keer. Lijkt een luchtwegenziekte, maar is in feite een ziekte aan m’n hart, want het piepen en knarsen volgt het ritme van m’n hart. Piep piep klop klop knars knars klop klop rasp rasp klop klop pieperdepiep klopperdeklop. M’n hart wil vrij.
Een jonge vrouw mailt me zomaar vanuit ‘t hart: “Wat licht in en om uw lichaam doet U wel-licht zeer goed. Daar krijgt u vast meer lucht van. Al met al wens ik U het allermooiste van dit licht.” Dit komt aan.
O, ik snap best waardoor ik zo boos ben op de wereld, al vang ik het in scherpe stukjes over Vaticaan en Upper Class. Ik wreek mij op bestaan.
Nu ik dit zie, vandaag pas, schuift een stukje tekst voorbij uit Neil Donals Walsch’ pasverschenen boek: “je bent waar je je aandacht op richt.”
Vanaf vandaag ben ik niet meer boos op die Dingen. Ik zal ze zien, o ja, maar boos? Niet meer. Licht om en in mijn lichaam, en open dat hart! Ik zal me niet meer wreken op bestaan, met diezelfde kracht kan ik ‘t respecteren, liefhebben wel-licht. Beloofd!
Twitter en Facebook, here I come, mellow me. Daar neem ik nu nog maar eens een slokje uit m’n mokje saliethee op. Dank je, zoon. Dank je, jonge vrouw. Dank je, Walsch.
Cheerzzzz!
PS astromaatje Manuela vertelt me: "bronchitis is vaak verwerking van oud verdriet! Gebruik IJslands Mos" Yes! Bij mij gaan boosheid en verdriet vaak samen. Gisterenavond mijn bronchiën liefhebbend toegesproken met meeleven over oud verdriet, verdriet ook om zo fysiek-sukkelend te moeten leven. Plus IJslands Mos toegevoegd. Afgelopen nacht voor het eerst weer ongehoest door kunnen slapen! O, dank je, dank je!
Archief
juli 2006 augustus 2006 september 2006 oktober 2006 november 2006 december 2006 januari 2007 februari 2007 maart 2007 april 2007 mei 2007 juni 2007 september 2007 oktober 2007 november 2007 december 2007 januari 2008 februari 2008 maart 2008 april 2008 mei 2008 juni 2008 juli 2008 augustus 2008 september 2008 oktober 2008 november 2008 december 2008 januari 2009 maart 2009 april 2009 mei 2009 juni 2009 juli 2009 augustus 2009 september 2009 oktober 2009 november 2009 december 2009 januari 2010 februari 2010 maart 2010 april 2010 mei 2010 juni 2010 juli 2010 augustus 2010 september 2010 oktober 2010 november 2010 december 2010 januari 2011 februari 2011 maart 2011 april 2011 mei 2011 juni 2011 juli 2011 augustus 2011 september 2011 oktober 2011 december 2011 januari 2012 februari 2012 maart 2012 april 2012 mei 2012 juni 2012 juli 2012 augustus 2012 september 2012 oktober 2012 november 2012 december 2012 maart 2013 april 2013 juni 2013 september 2013 oktober 2013 februari 2014 maart 2014 september 2014
