Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!

28 september, 2007   

wat krijgen we nu? Géén referendum?


Het kabinet beslist:
Géén referendum over het minimaal, en op bijzaken geregelde Grondwettelijk Verdrag voor Europa.?????!
In 2005 zei Nederland massaal 'nee'.
Goddank was het nee niet alleen materialistisch, maar ook psychologisch en spiritueel. In de volgende log lees je een klein artikel dat op de psychologische en noodzakelijke oproep tot 'nee'' diep ingaat, en op de website http://www.stichtingpoort.nl/ vind je onder Spiri&Samenleving een uitvoerige spirituele analyse van dit georganiseerde Europa.
Trouwens, ook materieel gezien voelden we geen enkele betrokkenheid bij een instituut dat ons meer kost dan het opbrengt, veel extra regelgeving opdringt, veel kostbaar geld in de sloot gooit (denk aan de halfjaarlijkse verhuizing van Brussel naar Straatsburg en andersom, denk aan de riante representatiekosten), en alleen maar met de (papieren) top van landen werkt, maar nooit met het gevoel van bevolkingen zelf.

Men zegt veel geleerd te hebben van het ‘nee’ in 2005, maar waarom krijgt de bevolking dan nu niet de kans om zich uit te spreken over het resultaat van het ‘nieuwe’ inzicht van CDA, PvdA en VVD. Waarom kunnen zij ons niet gewoon inlichten op wat werkelijk de reslutaten zijn, behalve vlag en volkslied? Ze spreken zichzelf zelfs tegen:
Wouter Bos, PvdA : “Als er weer iets komt dat ook maar enigszins lijkt op wat vorig jaar het Grondwettelijk Verdrag heette, zal dat weer via een referendum moeten lopen.” (Elsevier, 4 juli 2006) Jacques Tichelaar, PvdA: “Het resultaat is zo goed dat je niet bang moet zijn het voor te leggen aan de bevolking. (…) Ik zie geen enkel argument om geen referendum te houden.” (Telegraaf 26 juni 2007)

En nu ineens eensgezind: "nee hoor, niet nodig!" Het volk weet niet eens en detail wàt voor wijzigingen er liggen!
Maar het gaat wel om betrokkenheid.
Betrokkenheid kweek je niet met geen inzicht te geven in het hoe en wat.
Betrokkenheid kweek je ook niet zonder nu een uitgesproken referendum tegenover het nee van 2005.
Betrokkenheid kweek je ook niet met angst: "Als Nederland nu niet tekent, staat het overal buiten de besluitvorming!!!" En? Wat zijn dan de consequenties? Geeft dit ons juist niet een unieke positie? Een uniek soort vrijheid? Wellicht een inspirerende rol door eigenzinnige onafhankelijkheid?

Wees verstandig, en teken vandaag nog de petitie.Roep je vrienden en familieleden op hetzelfde te doen, ajb. http://www.referendumnu.nl/

Een forse meerderheid van de bevolking, zegt Harry van Bommel, wil zich uitspreken over het nieuwe verdrag. Voorstanders en tegenstanders, linkse en rechtse mensen, conservatieven en progressieven. Die betrokkenheid is heel belangrijk voor de toekomst van Nederland en Europa. De regering geeft een zeer slecht signaal af door een referendum af te wijzen. De PvdA-top laat blijken totaal vervreemd te zijn van haar achterban door in meerderheid tegen een volksraadpleging te zijn. Wij hopen genoeg publieke druk op de politiek uit te kunnen oefenen om alsnog een referendum af te dwingen. De beste manier om de mensen te betrekken bij Europa, is een nieuw referendum uitschrijven. De beste manier om de mensen van Europa en de politiek in het algemeen te vervreemden, is een referendum blokkeren.” Wees verstandig, en teken vandaag nog de petitie.

Roep je vrienden en familieleden op hetzelfde te doen, ajb. http://www.referendumnu.nl/

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Labels:



een psychologisch Europa heeft tijd nodig


N.a.v. van de kabinetsweigering van een Europa-referendum, zoals we dit in 2005 hadden,
hier een herhaling van het blog "Psychologisch Europa?" uit die tijd,
actueler dan ooit:


-Europa, poging tot een psychologische visie-

Het is nogal geen stap die onze landen aangeraden wordt om te maken.~Hoe ziet dat eruit, als je probeert om aan te voelen wat hier aangeboden wordt (nou, aangeboden, meer door de strot geduwd, zeggen nogal veel mensen)?

Allereerst valt je dan op dat de redenen waarom je ‘ja’ of ‘nee’ zou zeggen, puur materialistisch zijn. Puur materialisme is altijd gericht op behoud, zelfbehoud, veiligheid, afgrenzing, en macht. Omdat materie dit nu eenmaal moet zijn,- anders valt ze uit elkaar.
Ons bewustzijn van Nederlander, Vlaming, Fransvrouw, etcetera, is nu gekoppeld aan de omstandigheden waarin wij leven, en dat zijn grotendeels economische omstandigheden. Slechts een klein aantal mensen is in staat tot inzicht in het geheel waarin ook psychische en geestelijke omstandigheden meespelen, maar dit aantal groeit met de dag, en zeker nadat zove;len in 2005 nee hebben gestemd.

De mensen die vóór de Europese Grondwet zijn, zijn allen sterk gekleurd door deze materialistische, aan de economie verbonden, tijdgeest. Maar, omdat deze tijdgeest materialistisch is en economisch steeds meer onrecht veroorzaakt, vertoont hun drijfkracht ook alle beperkingen van dien: kwalijke zaken als afgrenzing, corruptie, vergroting van bezit voor een dunne bovenlaag, negeren van de minder-bedeelden en zwakkeren, verketteren van ouderen, vermindering van zorg aan geestelijk- en lichamelijkgehandicapten, afzwakken van de positie van werknemers, enz.
Zou terrorismebestrijding een voordeel kunnen wezen? Dat is een argument dat verschiet als je beseft dat je daarop ook gewoon kunt samenwerken zonder een vergaand Europees Verdrag in Brussel. Niets houdt ons namelijk daarbij tegen, als je het organisch laat groeien.
Samenwerken zit de mens in het bloed, mits je het niet aan regels bindt, en juist wel organisch laat groeien uit het moment.
En dit legt meteen het hele plaatje bloot: deze Grondwet is geen uitvloeisel van een organisch gegroeide eenheid, INTEGENDEEL: het verdrag waar we nu géén referendum voor dreigen te krijgen IS UITVLOEISEL VAN GEWELDIGE ANGST, EN VAN IRREALITEIT.

Zo’n euro bij voorbeeld lijkt wel op een hele vernieuwing en verandering, maar heeft niets wezenlijks veranderd aan de grond-structuren van samen-delen, gelukkiger-worden, onderling begrip. Wat ons beloofd werd, is niet waar gemaakt. Vlamingen die Cahiers bij de Nederlandse stichting ‘Poort’ bestellen, moeten -hoewel het in euro’s gaat- nog steeds extra bankkosten betalen. Bent u gelukkiger geworden door de euro? Solidairder? Wijder?Heeft de euro ons als mens veranderd? Verbreed?

Als je nu naar Europa kijkt zie je enkel en alleen dat zogenaamde nieuwigheden toch juist voortbouwen op oude patronen. Erger nog: zelfs als oude patronen bepaalde typen landbouw bij voorbeeld) eigenlijk al als ‘oud’ en ‘schadelijk’ erkend worden, drijft er nog steeds een hele subsidiestroom heen. Zonder die subsidiestroom van Brussel zou de hele landbouw in heel Europa al langer organisch veranderd en wèrkelijk vernieuwd zijn.

Dit is opgelegde eenheid.
Maar innerlijk bezien zou een samenvoeging van ‘lidstaten’ met ieder een heel lang historisch besef, ieder diepe unieke wortels, ieder diepe historisch gewortelde houding t.a.v. sociale solidariteit, gehoorzaamheid aan geestelijke instituties, omgaan met de wijsheid van ouderen, ik noem maar wat,innerlijk bezien zou zo’n samengaan nooit opgelegd mogen worden, maar zo’n samengaan zou organisch moeten groeien. En dat zou kunnen! Maar daarvoor heb je iets nodig wat tijdens de hele discussie nog ooit gevallen is: visie.
Wat samengaan kan laten ontstaan en groeien is: VISIE.
Zelfs minister Bot in 2005, bij ons aller duidelijke 'nee', en minister Bos heden ten dage, moeten toegeven dat zij er geen idee van hebben waar dit Europa naar toe zou groeien.
Zo’n visie lag wel ten grondslag aan bij voorbeeld de vorming van de USA. Een in wezen idealistische visie, die boven het puur-materialistische uitsteeg. Die ook het geluk had dat de betrokken ‘lidstaten’ nauwelijks tot geen historische wortels hadden. (Wij wel). Maar de mensen waren wel bevlogen door idealisme, en de aanvoerende leiders-tot-eenheid hàdden visie en idealisme, en ze kwamen ermee voor de dag.
Europa heeft afzonderlijke histories.
Europa heeft nog geen ideaal of visie die boven de zucht naar gewin en macht uitstijgt. Nergens. Europa zit als Unie meer vastgeklonken aan het bekende, aan de zekerheid van het gekende, dan enige afzonderlijke lidstaat. Er waait geen òp-wekkende geest door Europa. Er zit geen visioen achter Europa. Als er samengevoegd wordt, dan eist de wet van Gestalt, dat de som meer wordt dan de delen, en heel anders, en heel vruchtbaar. ‘Ons’ Europa heeft tot nu toe alleen maar bestaande rechten beschermd, en zakken gevuld van groepen die het wel, maar ook van groepen die het, gezien het veranderingsproces in zijn geheel, niet nodig hadden.
De Europese Unie echter is nog steeds puur materialisme met alle eigenschappen van dien: voortborduren op gewende patronen, veiligheid, militaire akties, grenzen stellen, opbouwakties in landen waar we zelf de boel hebben kapotgeschoten.
Duur betaald bezitsbehoud. Er is geen enkele minister of leider in Europa die, bezield door ook maar ietsiepietsie wat, daar boven uit steekt. Geen enkele die dus bezielen kàn. Europa is enkel en alleen maar schijnbare vernieuwing, maar geen werkelijke. Werkelijke vernieuwing bezielt, leeft. Nee, het leeft niet, dit Europa. Laten we dat zo houden en weer een referendum eisen, en weer‘nee’ stemmen.
Want verlangen naar Eenheid gaat wel meer en meer leven in mensen, maar nog stil, psychologisch, spiritueel, en totaal buiten deze politiek en dit economisch dwangbuisstelsel om. ALS WE DÉZE EUROPESE UNIE STEUNEN DOOR ONS NEER TE LEGGEN BIJ 'GEEN REFERENDUM', , DAN WORDT DEZE ANGSTIGE BEHOUDENDE EUROPESE UNIE STRAKS EEN BLOK AAN HET BEEN WANNEER HET OM WERKELIJKE VISIONNAIRE VERNIEUWING GAAT. Dan moeten we eerst een betonnen stelsel opblazen. En dat kost kruim.
Stem voor de toekomst. Stem voor de kans op openingen die visie kunnen brengen. Stem voor wat heel stil maar onmiskenbaar als ideaal in steeds meer mensen groeit.
Stem nù dus VOOR EEN REFERENDUM:
www.ReferendumNu.nl
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Labels:



25 september, 2007   

gemiste kans


Waarom voelden A en ik ons diep verslagen, toen eindelijk het 8-uur-nieuws meldde dat Jan het net niet was geworden?
Fractievoorzitter van de partij die zoveel beter kan?
Omdat het een teken aan de wand is: Jan Pronk zei waar het op stond, en wat Nederlanders zelf denken(op de weinige momenten dát ze erover denken) over Irak, en de zorg, en Afghanistan, en de zorg, en het onderwijs, en de gouden handdrukken, en de zorg......,
allemaal verkwanselingen door de PvdA-eindelijk-op-pluche.
Allemaal mensendingen.
Ja, Jan sprak daar openlijk over, zonder ook maar één klein herfstblaadje voor de mond te nemen. Dát namen ze hem kwalijk binnen die partij. Liever kozen de meesten voor een kleurloze vrouw, die het allemaal goed bedoelt, hoor, maar waar geen spettertje van van het tv-scherm af spat.
Mensendingen zijn niet fatsoenlijk om over te praten. Pronk is afgerekend op zijn onfatsoen.
Wat de PvdA klaarstoomde, is helaas representatief voor dit land. Niet voor niets is PvdA regeringspartij geworden...............

In dit land moet je héél stil blijven als je ouder wordt, en héél veel moeilijke papieren invullen als je zorg nodig hebt, en héél dankbaar zijn als je die dan toch krijgt (want de meeste aanvrager-gegevens raken kwijt tussen de instanties), en meteen het hele bedrag opzij zetten, want ze vragen het gegarandeerd weer geheel of gedeeltelijk terug.
In dit land moet je nog trots zijn ook op je zoon of dochter die sneuvelt voor Ver Wegge Zaken die altijd USA-belangen dienen maar nauwelijks de opbouw van lieve door onszelf omver geschoten gebouwen en gebouwtjes. Wéderopbouw, weettuwel?
In dit land mag je niet leugenaar zeggen als een premier en een minister van financiën apert liegen over Irak-en-Aghanistan-deelname of over ondermodale inkomens, in dit land moet je een grijze muis blijven, met een klemmetje op het bekje en de staart netjes onder tafel.
Dit is een land waarin die àrme koningin van ons een slarisverhoging (onbelast) krijgt, die voor minima, ouderen, ondermodalen en modalen niet is weggelegd, dit is een land waar men Jan en Mien Modaal en daaronder schoffeert, dit is een land dat psychologische etnische zuiveringen pleegt op 'vergrijzers'.
En wie het niet voor 't zeggen heeft in dit land, en dat is de grootste driekwart, die zijn murw geworden en mummelig, het bewustzijn van de gewone Nederlander is verstoft en verstopt geraakt, onze ruiten zijn vuil, en ons hart kent alleen nog maar 'ieder voor zich, en ook geen God voor ons allen'.............................
Bitter. Bitter.
Omdat er wéér niks gebeurt, laat staan veràndert.
~~


18 september, 2007   

dood's deuren


Het was zijn moeder die belde. De tumoren zaten ineens overal. Geen weken meer maar dagen.
Hoe vreemd dat dan ineens deuren opengaan die je niet eens wist dat ze bestonden. Grote brede deuren. Zulke als we vroeger gebruikten om klaslokalen even in twee te delen.
Dunne deuren, breed en wijd. Ik wist niet dat ze zo dun waren. Het zijn eigenlijk deuren van niks, tussen deze wereld en die andere.
De trein rijdt op tijd, wat bijdraagt aan 't gevoel van wezenloosheid. Want tegelijk is elk gevoel voor tijd verdwenen. Buiten is het onbepaald donker. Is het nog vandaag?
De taxichauffeur is een Afghaan. 'Moeten we blijven?' vraag ik hem. Hij zegt dat hij 't niet weet, omdat hij híer leeft. Hij hier, wij daar, wat krankzinnig, denk ik nog, vlak voor hij me afzet voor een zij-ingang van het immense ziekenhuis.
De verkeerde, blijkt, want het is kilometers lopen door parkeergarages, lange gangen met niemand, en ineens weer een duidelijk-buitenlander, die als een kleine man-engel oprijst tussen onduidelijke stapels pakketten, en me naar de afdeling brengt, glimlachend zonder tanden.
O, hoe dun is de scheiding tussen de werelden.
Hij slaapt.
'Wat slaapt, lijdt niet,' zei mijn lieve kleine moeder vroeger. Zij sliep graag en lang.
Ik zit anderhalf uur naast hem. Innerlijke praat. Hij woelt. Nu en dan trek ik het laken weer over zijn kateter, want dát hoeft niet zo te zien te zijn.
En dán zie ik ze tegen de wand. Ze staan afgetekend tegen de techno-skyline van Rotterdam, ze verduisteren grijzig de sterren.
Zijn voorgeganen. Oude mensen, maar ook jonge. Ik ken ze niet, maar weet dat ze voor hem komen. Hij zal daar niet alleen wezen. Zij wachten.
En, oh immens-lieven, veel en veel verderop zie ik mijn lieve moeder, en mijn vader, zijn hand omhoog, groetende schimmen.
Oh, immens-lieven, hoe dun is de wand, hoe breed zijn de deuren.
~

Labels:



Archief

juli 2006   augustus 2006   september 2006   oktober 2006   november 2006   december 2006   januari 2007   februari 2007   maart 2007   april 2007   mei 2007   juni 2007   september 2007   oktober 2007   november 2007   december 2007   januari 2008   februari 2008   maart 2008   april 2008   mei 2008   juni 2008   juli 2008   augustus 2008   september 2008   oktober 2008   november 2008   december 2008   januari 2009   maart 2009   april 2009   mei 2009   juni 2009   juli 2009   augustus 2009   september 2009   oktober 2009   november 2009   december 2009   januari 2010   februari 2010   maart 2010   april 2010   mei 2010   juni 2010   juli 2010   augustus 2010   september 2010   oktober 2010   november 2010   december 2010   januari 2011   februari 2011   maart 2011   april 2011   mei 2011   juni 2011   juli 2011   augustus 2011   september 2011   oktober 2011   december 2011   januari 2012   februari 2012   maart 2012   april 2012   mei 2012   juni 2012   juli 2012   augustus 2012   september 2012   oktober 2012   november 2012   december 2012   maart 2013   april 2013   juni 2013   september 2013   oktober 2013   februari 2014   maart 2014   september 2014  

This page is powered by Blogger. Isn't yours?