schreef ik gisteren nog:

Het is zo ver.
Las ik eerst afgelopen weekend over Italiaanse banken die hun deuren voor een maand sluiten. Voor een maand? Die deuren gáán niet meer open. Mensen kunnen niet bij hun salaris, boodschappen pinnen gaat ook niet meer. De media berichten er niet over. Natuurlijk niet, want die zijn in handen van hun adverteerders, dus van de business, en die kijken wel uit. Waar is het geld van de gewone Italiaan die z'n verwarmingsmonteur wilde betalen? Níet bij de gewone man dus. Waarschijnlijk zijn een stel hoge toppers ermee naar het buitenland gevlucht. Hoe moeten gewone man en mamma mia rondkomen? Ze kunnen niet eens meer beschikken over hun echt-zelfverdiende eigen geld.

http://xandernieuws.punt.nl/?id=660648&r=1&tbl_archief=&amp ;
http://www.slimbeleggen.net/blog/2012/06/11/wow-italiaanse-bank-stopt-met-betalen/
http://www.nujij.nl/economie/eerste-italiaanse-bank-blokkeert-vanwege.17449898.lynkx#axzz1xYwRYZ5Z

Dacht ik eerst nog dat het om 'Italiaanse Toestanden'ging, à la Berlusconi, donderdagavond was er een uitzending van de BOS op Nederland 2 'Off the Grid': 46 van de 50 Amerikaanse Staten USA staan op de rand van faillissement. Ambtenaren krijgen hun salaris niet meer. De werkloosheid is bijna 10% (niet van gewoon de bevolking, maar van de beroepsbevolking = gezinnen!), rondom elke grotere stad liggen tentenkampen van mensen die geen huis meer hebben. Laat staan geld om auto's of kleren te kopen. Globalisering heeft rampzalig uitgepakt voor de USA: de meeste producten komen uit China of Japan. Als reactie komt overal lokalisering op: een stad of dorp die eigen handel, eigen productie en vaak ook ruilhandel promoot.
Ook hier: zwijgen & stilhouden....
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1262992

Het is dus zo ver.
Voorspeld is het ons al lange, lange tijd. Maar geloofde ik er ook in? Ik moet je eerlijk zeggen: ik heb mezelf vooral wijsgemaakt dat het 'wel symbolisch bedoeld zou wezen'. Niks te symbolisch, het is echt zo ver. En ik schrik.
Nee, meevallen zal het niet.
No way.
Hoewel ik mezelf meer weet dan dit lichaam en deze psyche, lopen me nu toch de rillingen over de rug.
Sta ik mezelf ook toe: eens ff flink bang te worden.
Maar ook ben ik eigenlijk opgelucht, dat het nu zo ver is.....
Want zeg nou zelf... krankzinniger kon Europa, kon de USA, konden al onze politieke constellaties toch niet worden?

maar wees mijn dochter (m'n eigen dochter nota bene) me op een site die bol staat van de kleinschalige organisaties en initiatieven, gebaseerd niet op winst maar op leven-mogelijk-maken-voor-elkaar,
www.treehugger.com

en weet ik nu: het is zo ver, van àlle kanten, wat een spannende tijd voor onze veranderlijke levens.............