Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!

29 oktober, 2011   

hoe kan dit? waarom?

===

Mijn Friese vriend schrijft:

Het boek waarover ik het met je wilde hebben “Bezield leven” van Pamela Kribbe (in mijn ogen een fantastisch boek met doorgevingen van Jeshua  (Jezus) schrijft in een hoofdstuk over overwicht van vrouwelijke macht en energie (periode voor Atlantis) in een regressie naar een vorig leven:
………… Via een soort martelmethode worden ze gedwongen zaad te produceren. De bedoeling is dat zij tot een zaadlozing komen zonder daarbij lust en plezier te ervaren. Ik zie daarbij beelden voor me van een man die is vastgebonden in een soort machine waarbij zijn geslachtsdelen gestimuleerd worden tot een zaadlozing te komen, terwijl hij tegelijkertijd pijn ervaart in de rest van zijn lichaam.   ……….
En ik ben tot in mijn celkernen geschokt. Niet eens omwille van de inhoud, maar omdat ik het 2 jaar geleden zelf zo ervoer, er toen helemaal door van m'n sokken werd gemaaid, en nu weer. Afgelopen zomer publiceerde ik deze ervaring in Poort's Tijd-Schrift:

"...............2e ervaring
Deze bekijk ik vanuit schuin omhoog, maar vaak ook erin.
Weer einde Atlantis.
Het is in een bos. Een vrij schoon bos, veel diverse begroeiing.
Een tengere bleekhuidige jongeman ligt op een open stuk van het bos. Hij lijkt op de tengere jongemannen die ik ken van de oud-Kretenzische kunst, die over stieren sprongen. Maar deze springt niet meer. Hij ligt met handen en voeten wijduit vastgebonden aan paaltjes die in de grond zijn gedreven. Hij ligt op zijn rug. Zijn ogen zijn half dicht. Het zand is bleek geel. Het is dag.
In een kuil onder zijn lendenen is een machinerie met een soort elektriciteit. Die machinerie prikkelt iets in hem boven achter de anus. Telkens wordt zijn penis daardoor gevuld met zaad, en richt zich op. Onmiddellijk komt er dan iets vrouwelijks toegesneld om hem te verkrachten. Vaak ook tappen ze het manueel af.
Hij (ik?) wil niet meer. Zijn hele lichaam schokt. Maar telkens opnieuw laden ze hem op.  Hij kreunt en smeekt om de dood. Dit is geen lust meer, hoewel het daar wel mee begon (gisteren/? enkele dagen geleden, vóór ze hem vingen?).
Iets vrouwelijks stelt de machine af. Nu met iets langere tussenpoos, maar altijd nog om de paar minuten. Steeds mòet hij ejaculeren. Steeds opnieuw. Zijn zaad gaat niet verloren.
Ook hier de jongere vrouwen die het doen, en het zaad op vangen, in hun mond, in kommen, in hun wanstaltig-wijde vagina’s.
Vanwaar ik zit, begrijp ik: zij, de vrouwelijken, zijn al gedeterioriseerd, tot diersen vervallen. Maar mannen die dit nog niet zijn, hebben in hun zaad iets dat hun verval kan uitstellen, of zelfs ongedaan maken. Daarom dwingen ze zulke mannen tot onophoudelijke zaadvorming en -lozing. Oudere vrouwen, onder bevel van de godin, manen jongere vrouwen tot de jacht op jonge mannen die nog niet diers geworden zijn. Deze hier is een pracht-exemplaar. Kommetjes zaad worden doorgegeven naar achteren (?) waar vrouwen het drinken, bij elkaar inbrengen, of elkaar ermee insmeren rond vagina en mond.
De oude vrouwen staan rond een houten beeld van de godin. Het is primitief, gulzig, lelijk, een oude lelijke vrouw, een soort Kali.
De man zijn hoofd staat binnenin in brand. Hij kàn niet meer. Met een laatste schok geeft hij op, en valt bewusteloos (?).
Morgen zullen ze terug komen.

Deze keer krijg ik toelichting van een Wezen achter mij, ongeveer als zo:
“dit gebeurt nog steeds met mannen, maar op ander niveau. De prestatiemaatschappij waarin jij leeft is niet enkel een uitwas van het patriarchaat, maar eveneens van deze fase. Presteren, presteren, en niet enkel met zaad, maar met de geestelijke equivalent van zaad; viriel bewustzijn.
Jullie, vrouwen, hebben generaties lang mannen gepusht en gepusht tot hogerop. Zonder de vrouwelijke prikkel die de man als een soort werksoldaat inzette zou deze maatschappij nooit zo prestatiegericht geworden zijn. Jullie jagen mannen op; jullie putten mannen uit, tot ze niet verder meer kunnen. Jullie maken een held van elke viriele en kansrijke man. Maar nu op psychisch niveau. Tegelijk maken meisjes zich tot zaadobject, waarbij ze zelfs hun eigen vagina niet ontzien.
Jij dacht dat jouw feminisme een stap vooruit was. Het is echter hoofdzakelijk een echo van wat je gezien hebt: vrouwenmacht op mannelijke viriliteitsnormen.
Jouw feminisme met nadruk op gelijke kansen is een zwakke afschaduwing van het zelf man willen zijn met dit bewustzijn van mannen die het goed hebben en het maken in de maatschappij. Nog steeds willen jullie zijn bewustzijnszaad, hoe dan ook. Jullie willen zelf zaad zijn.
Jullie laten je besmetten, jullie zijn al vergiftigd door wat je zag.
Zo zitten echter mannelijk en vrouwelijkniet in elkaar.
Evolutie heeft telkens een mannelijke prikkel nodig die ontvangen wordt op vrouwelijke continuïteitsbedding. Maar dan uit vrije wil toegevoegd. Mannen zijn nu echter totaal niet vrij. Overal trachten jullie hem te vangen.
Let wel: dit is geen oordeel: dat jullie dit doen, komt voort uit een diepe gewondheid, opgelopen in ditzelfde tijdperk. Ook jullie wisten dat jullie bewustzijn daalde, afzakte en verdierlijkte. Jullie enige redmiddel, tijdelijk, was zijn zaad, als hij nog gezond was in jullie ogen. Maar jullie voelden jullie bewustzijn net zo goed zakken als hij dit voelde. Toen het patriarchaat aanbrak en de vreselijke wraak van mannen eruit bestond om op hun beurt júllie te misbruiken, onteren, mishandelen, en te zien als een stuk vlees zonder echt bewustzijn, werd dit door jullie, vrouwen, ervaren als een wond òp een wond. Veel van jullie ervoeren het als een straf, een vergelding, onbewust. In jullie maatschappij hebben jullie, samen met machtige mannen, een net over het bewustzijn gespannen. Laat het net los. Laat hen vrij!
Pas als de vrouw zichzelf herkent zonder op de man als prooi gericht te zijn, en als de man zichzelf herkent zonder als fokhengst (op welk niveau ook, van zaad tot en met top van bedrijfsleven of priesterschap)  gebruikt te worden en dus ook daarop gericht te zijn, dán kan het Gouden Tijdperk aanbreken.
Maar daar waar één van de seksen, zij het mannelijk, zij het vrouwelijk, de andere zonder respect bejegent en misbruikt,  deterioriseert een hele  mensheidsgemeenschap, vervalt een beschaving, en wordt zij uiteindelijk door Ons vernietigd, zoals deze.
Het verval tot dierlijker bewustzijn ligt altijd op de loer. Het kan bij beide seksen beginnen, maar na één of twee generaties ligt het dan al bij beide seksen.”
Van schrik viel ik uit de hoge palmachtige boom waarin ik me, naar ik nu zag, verscholen had. Hevig transpirerend kwam ik tot mezelf.

Nu moet ik zeggen dat ik altijd al een vermoeden had dat matriarchaat en godinnencultus niet zo madeliefjesachtig waren geweest als ze heden afgeschilderd worden. Maar dit had ik nooit verwacht.
3e ervaring
Ik zat in een witte neerslag; het was geen sneeuw, maar ook geen regen. Pas na enige tijd zag ik dat het witte tranen waren.
Mannen en vrouwen in lange rijen tegenover elkaar, bewust samen wenend over wat hun was aangedaan tegenover elkaar.
Slachtoffers en daders van alle tijden in lange rijen tegenover elkaar, bewust samen wenend over wat hun was aangedaan tegenover elkaar.
Er was een stem die zei dat vergeven mooi was, maar dat het pas was opgelost als je er als partijen, ooit tegenover elkaar, samen over kon wenen.
Het storten van witte tranen ging eindeloos lang door.................

Wat ik nu begrijp is dat de rampen die wij verwachten vóór of in of rond 2012 nog het minste van alle rampen zijn als ze met water of vuur te maken hebben. Dat de diepste van alle rampen voortkomen uit het menselijk onderbewuste, wonden die zo diep geslagen zijn, en zo vaak herhaald en opnieuw geslagen, in lange reeksen van levens, dat ze niet anders dan geheeld kunnen worden dan in dromen van mensen, of daden van mensen, die onbegrijpelijk zijn. Dat sommige mensen ervoor kiezen om daar uitvoerders van te zijn in hun ‘psychosen’, en anderen in hun onbegrijpelijke daden. Maar dat hoe dan ook het duister eruit moet.
Het oude modderwater uit de collectieve herinneringen gaat nu al en binnenkort nog veel sterker zo hoog stijgen dat het collectieve psychische angsten (en dus stagnatie en kans op omkeer en destructie) oproept. Dat kun je maar beter nu weten. Want dan kun je wellicht, als je wilt, een helper, een duider, en heel misschien een heler worden binnen een strategie van steun. Want ja, het mag losgelaten worden, maar pas nadat de dwingende klemmen van de collectieve herinnering  zijn losgehaakt. Anders gezegd: deze herinneringen -en geloof me, wat ik die nachten meegemaakt heb wil ik geen mens aandoen- zijn zo dwingend dat ze smeken om adekwaat begrepen te worden. Ja, zelfs liefgehad, maar dan met liefde op nieuwe wijze: mededogen.
Het gevaar is nog niet geweken: het grote collectieve is nog aan het komen.
Dit troosten en ont-angsten kan alleen maar als de mens wegklimt uit het dualiteitsbewustzijn, en met de vorming van eenheidsbewustzijn begint. Angst bestaat namelijk alleen maar in dualiteitsbewustzijn.

Daarom: als het je overkomt, zoek niet om het kwijt te raken. Nee, het is een deel van je leven, en je hele leven ben jij. Jij bent jouw hele leven, ook deze (soms traumatische) stukken. Zoek desnoods psychisch-professionele hulp! Maar laat het je niet afpakken of ondervegen.
Zie het! Zie het als een deel van jou en omarm het.
Zie het tevens en tegelijk als een vorm van helend mededogen van de vele krochten in het collectieve onderbewuste.
Je bent er niet alleen mee.
Liefdevolle ogen slaan jou gade, iedere tel van je bestaan.
Liefdevolle ogen zie hoe jij, of je nu dit soort dromen hebt of dat je aan de moordenaar op Utøya denkt, de heelheid nadert, juist hierdoor....."


Hoe kan dit? Hoe kan Pamela doorgeven wat ik exact zo twee jaar geleden doormaakte, ervoer, en nooit meer los kan laten? Wat is de zin hiervan? Waarom moeten twee vrouwen in hetzelfde taalgebied ongeveer gelijktijdig hierover publiceren?

21 oktober, 2011   

angst? liefde?


De tentjes van Occupy in Amsterdam nemen in aantal toe. ABP gaat m’n toch al kleine pensioentje korten. We maken wat mee tegenwoordig!
Afgelopen dagen kwam ik in vrije val, met een heel stuk bewustwording als uiteindelijk resultaat. Soms moet dat zo.Aanleiding was het lezen van een binnenkort te verschijnen boek van de auteurs van ‘Het Elfde Licht’, dat ik in vorig POORT-bericht promootte. Sta ik nog steeds achter, want het is onthullend en dus de moeite waard. In dat toekomstig boek (ik las het in manuscript) wordt het nader uitgewerkt, in een totaal andere sfeer. Wat daarin koudbloedig vermeld wordt is dat we nog eerst eeuwenlang enorme dikke lagen van negatieve astraliteit moeten door- en omwerken, waar we 'nog geen enkele kaas van hebben gegeten', en dat we daar ieder in moeten duiken en het licht in moeten brengen. De Hel genaamd. Gesproken wordt over een duizend incarnaties om dit transformatieproces te doorwerken. Niks geen ascentie binnenkort, alleen maar hellevaarten. Want eigenlijk hebben we met ons allen als mensen niks goed gedaan, en slechts akelig-criminele wolken van helse astraliteit voortgebracht.

Mijn aanvankelijke entoesiasme verkilde tot op het bot. Waarom die denigrerende toon? Waartoe dat promoten van doorwerken en wederom doorwerken? Waarom steeds weer dat hameren op wat we verkeerd zouden hebben gedaan, en geen enkele notitie van wat het grote gros van de mensheid -ook in Atlantis, jawel!- oprecht in liefdes' en vredespogingen heeft uitgewerkt voor een betere wereld? Kan best wezen dat dit kinderlijke pogingen waren, maar mensen hebben ervoor geleefd en zijn ervoor gestorven,- en dat maakt voor mij alles ‘goed’ en zeer bewonderenswaardig. Dan maar in de dualiteit met dat woordje ‘goed’.....Ik ken de hel. Twee maal eerder was ik daar, en afgelopen dagen voor de derde en laatste keer. Diep genoeg om helemaal van de sokken te gaan, letterlijk en figuurlijk. Puurmenselijke liefde om mij heen helpt mij er nu weer bovenop, al kan ik aanstaande zaterdag niet de POORT-dag geven die ik uitgeschreven had. Ik ken de hel, en weet dus dat hij bestaat.


Maar ik ken ook de poort daartoe, en die heet angst. Als ik die poort niet in me had gehad, was ik er, boek of niet, nooit door binnen kunnen gaan. Die angst zit in de meesten van ons. Daar wordt mee gemanipuleerd. Op die poort wordt nu gebonsd, met harde bonzen, opdat wij erin zullen schieten.


Frank Hoogerbeets in Ditrianum van oktober (gratis te verkrijgen bij Ditrianum Nieuwsbrief nieuwsbrief@ditrianum.orgn ) en David Wilcock (http://www.wanttoknow.nl/overige/disclosure-in-volle-gang-jouw-keuze-angst-of-liefde ) wijzen met grote kracht op een andere poort die we allemaal in ons dragen: die van de liefde.Jaap Hiddinga schreef over hetzelfde onderwerp als dat van genoemde auteurs in 2006 al ‘De verwarde mens’, maar met hoeveel meer respect, met hoeveel meer tederheid, en met hoeveel meer zieleliefde!


Dan bedoelen Hiddinga, Wilcock, Hoogerbeets heus niet de liefde die toedekt, maar een heel aards en gefundeerde liefde: de liefde die ziet. Die van mens tot mens kijkt. Die de oprechte overtuiging ziet, waarmee mensen afgelopen zaterdag 15 oktober overal op de wereld in menigten zijn samengekomen om te roepen dat het nu genoeg was. De Occupy-beweging. Vreemd genoeg weinig aandacht daarvoor in onze media. Het andere is er al, en het groeit.


Lynn McTaggart schrijft daar over in haar laatste boek ‘De Verbinding’. Wij hoeven er niet naar te zoeken, wij leven daar al in. We hoeven het enkel nog maar iets helderder waar te maken. Sterker nog: wij hoeven enkel en alleen maar te beseffen dat we het zìjn, die liefde! Dat die poort de belangrijkste in ons leven is, hoe we ‘liefde’ ook invullen. En dát, ondervond ik nu, is verschrikkelijk moeilijk. Want hoe spiritueler we willen worden, hoe meer ons aangepraat wordt dat er nog heel wat door te worstelen valt aleer we Licht mogen zien en zijn. De poort van de liefde staat recht tegenover de poort van de angst. De poort van de angst staat nu wijd open, en heel veel mensen zullen -onder economische of spirituele pressie- niet anders kunnen dan daarmee in aanraking te komen. Des te sterker de noodzaak voor iedereen die maar het kleinste flintertje bewustzijn ontwikkelt om resoluut op de andere, grootsere poort van de liefde te wijzen.


De liefde die er al is, omdat wij er zijn, geboren uit die liefde. Allemaal, geen mens uitgezonderd, zijn we uitgestuurde vonken van de God/in die Liefde is. Allemaal zijn we aan deze incarnatie begonnen uit liefde. Om een plek in deze tijd in te vullen vanuit een specifieke vorm van liefde.Hoogerbeets, Wilcock en anderen hebben het over de ‘gewone’ angsten, waar we nu (financieel, economisch, militair en politiek) mee geconfronteerd worden, opdat we klein zouden blijven. Maar minstens zo destructief zijn de spirituele angsten die ons op het lijf worden geschoven. Vooral omdat die gericht worden op de goedwillenden onder ons, die er toch al mee worstelen of ze wel goed genoeg zijn.


Geloof me: ik heb een enerverend leven gehad, en navenant veel fouten gemaakt, maar ik zal er niet op worden afgerekend, want ik heb veel liefgehad. En dit, lieve mensen, geldt voor ons allemaal! Er valt nu, einde 2011, niets meer door te werken. Die tijd is voorbij. Zelfs voor ons die ‘aan Atlantis meededen’! Als er toen iets ‘fout’ is begaan, is dat niet het technische stuk, maar het krachtdadig ontkennen van de wezenlijke liefdesmacht van elke mens.Heel andere tijden breken nu aan, nog nauwelijks zichtbaar aan de oppervlakte.
Occupy.
Tijden van grote verantwoordelijkheid ten aanzien van onze zelfscheppende vermogens. Als wij onszelf en anderen angst aanpraten, openen wij de poort van de hel. Dan houden wij onszelf en anderen vast in de krimping. Ik spreek uit ervaring. Enkel geloven in dat je niet/nooit goed genoeg bent, opent de deur van je angst. Dit is het werktuig van de spirituele angst-aanjagers: appelleren op je neiging dat je niet en nooit goed genoeg bent. Van daaruit is het maar één stapje door de poort van de angst, de hel in.


Wij hoeven geen enkele hel meer in, want wij zijn die andere poort: van de liefde. Hóe wij ook hebben liefgehad, wij hebben liefgehad, eeuwen en eeuwen lang hebben we liefgehad, en we gaan nog veel en veel meer liefhebben in de zeer nabije toekomst waarin erbarmen, hoop, ‘nee tegen manipulatie’, en wederzijdsheid in vreugde een rol gaan spelen. Als bewuster mens heb je de keuze. Je kúnt op meerdere manieren kijken en zien. Met de ogen van de liefde speur je naar het constructieve in je ontmoetingen. Of, als je dat niet lukt, kijk dan naar het totaalplaatje waar zelfs een Kaddafi zin heeft gehad voor de ontwikkeling van duizenden. Je hebt de keuze tussen dualiteitsdenken en holistisch denken, waarin je elke mensenbeweging ziet in een grotere context, net zoals je ziel dat doet (zie hiervoor het genoemde boek van Hiddinga).
Je kunt het zelfs voelen: zit je in je angst, dan ontstaat er druk op je hart- en maagstreek. Zit je in je liefde, dan opent zich in diezelfde streken je adem, wijd en ontvankelijk. Denk niet: ‘oh, dat moet ik nog leren’, want je kunt het doordat je het bent. Sta het jezelf toe! Vertrouw op jezelf, in jezelf, in je draagkracht. Veel mensen om je heen zullen je zeer binnenkort als zodanig nodig hebben.Geloof me: geen doorwerken meer, maar vertrouwen op onze liefdeskrachten, en de grote inventiviteit en creativiteit daarin.Geloof me: geloof in jezelf als deur van liefde, en je staat versteld van jezelf.

***********************************************

Archief

juli 2006   augustus 2006   september 2006   oktober 2006   november 2006   december 2006   januari 2007   februari 2007   maart 2007   april 2007   mei 2007   juni 2007   september 2007   oktober 2007   november 2007   december 2007   januari 2008   februari 2008   maart 2008   april 2008   mei 2008   juni 2008   juli 2008   augustus 2008   september 2008   oktober 2008   november 2008   december 2008   januari 2009   maart 2009   april 2009   mei 2009   juni 2009   juli 2009   augustus 2009   september 2009   oktober 2009   november 2009   december 2009   januari 2010   februari 2010   maart 2010   april 2010   mei 2010   juni 2010   juli 2010   augustus 2010   september 2010   oktober 2010   november 2010   december 2010   januari 2011   februari 2011   maart 2011   april 2011   mei 2011   juni 2011   juli 2011   augustus 2011   september 2011   oktober 2011   december 2011   januari 2012   februari 2012   maart 2012   april 2012   mei 2012   juni 2012   juli 2012   augustus 2012   september 2012   oktober 2012   november 2012   december 2012   maart 2013   april 2013   juni 2013   september 2013   oktober 2013   februari 2014   maart 2014   september 2014  

This page is powered by Blogger. Isn't yours?