Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!
31 mei, 2009
twee maal Alzheimer.....
..........in één week tegenkomen zet je wel met de neus op de feiten. Of liever: op de zin, de betekenis achter de feiten. Soms is Alzheimer schoonheid, soms, vaker, een verschrikking.
Alzheimer kent zeer zeker lichamelijke oorzaken, in de hersenen. Maar waarom, waartoe worden latente mogelijkheden actief?
Vanuit de geestelijke wereld kennen wij wel de/een oorzaak. Die ligt in de ziel die een mens in leven heeft gestuurd met allerlei bedoelingen. Als een bewust mensenleven toch niet alles 'af kan handelen' wat bij de incarnatie gewenst is/was', dan grijpt de ziel in met een bruuske overstap naar het nog niet gerealiseerde.
Soms is dit een gedrag van zachtmoedigheid, schoonheid, zoetheid, waaraan men zich tijdens het bewuste leven niet durfde over te geven. Vaak echter ook is het een diepe angst, of een boosheid die nooit geuit mocht worden (van zichzelf).
In zulke 'gevallen' is een incarnatie zo bijna dwingend-bewust verlopen, dat dit totaal andere aspect, waarmee men zich ook uiteen moest zetten, alleen maar aan bod kan komen, wanneer het overheersende bewuste gebeuren afgesneden wordt.
Het afwikkelen van wat niet aan bod kon komen, gebeurt dan onbewust, maar wel in leven. In leven, omdat je in de geest wel overzicht hebt, maar geen daden kunt stellen.
Dat het een zielekwestie is, kun je zien aan de verwevenheden, die optreden bij Alzheimer.
Vaak: familie-verwevenheden.
Deze week heb ik via via een vrouw leren kennen die zeer dominant het leven van zichzelf en van haar gezin terugbracht tot de strengste eisen van het Roomse geloof. Zij gunde zichzelf totaal geen genieten van het leven. Haar was het leven alleen de moeite waard, als er lijden en afzien mee gepaard ging. Dit bracht niet alleen haarzelf, maar ook haar kinderen in een kramp. Sommige van de kinderen identificeerden zich met die psychische gevangenis; andere rebelleerden, en werden uitgestoten. Zij hoorden er dus niet bij, de gewone straf voor zoiets.
De moeder kreeg Alzheimer.
Haar gezicht werd één en al mildheid. Haar huid verzachtte. Naar de rebellerende kinderen toe werd ze één en al zachtheid, en wat opmerkelijk was: ze zag hen, ze prees hen. Naar de andere kinderen toe één en al mededogen, al haar kinderen waren verrukt over deze verandering en koesterden zich erin. Zelfs naar vreemden toe werd zij de liefde zelf.
Zij stierf.
Het psycho-veld van dat gezin, toch al behoorlijk geschud door het proces dat hun moeder ondergaan had, werd tot op de bodem geschokt. Die kinderen die zich met haar geïdentificeerd hadden in levens-ontkenning en levens-vlucht, daarmee gaat het snel bergafwaarts. Hun gevangenis is weg, en dat verdragen zij niet.
Die kinderen die gerebelleerd hadden, daar openen zich ineens en onbegrijpelijkerwijs zachte en liefdevolle vergezichten voor: een nieuwe relatie, een gelukkiger huwelijk. Zij zijn kennelijk aangeraakt door die laatste levensfase die hun moeder zichzelf gunde. Nu hun moeder/gevang weg is, ná die Alzheimer, nu durven zij ook toe te laten wat zij zichzelf ontzegden.
Dit is een familie-patroon van schoonheid.
Maar het kan ook erg verdrietig.
De tweede die ik deze week ontmoette was een man die tijdens de oorlog, in het kamp, bruut van zijn moeder gescheiden was. Hij overleefde als enige de holocaust. Als jongetje alleen. Als zwijgzaam jongetje, zeer eenzaam, verlaten, diep beangst, en introvert.
Hoe groot moet de angst geweest zijn die je een kind aandoet door het van de moeder te scheiden, en hoe diep moeten alle gruwelen van het kamp juist hierdoor zijn binnengekomen. Hij is een verfijnde ziel, des te erger.
Zijn bewuste leven kenmerkte zich door wijsheid, vriendelijkheid, warmte, mildheid en een grote schat aan literaire en muzikale gaven. Hij en zijn vrouw zijn zeer belezen, en weten uitermate On-Nederlands kaf van koren te scheiden. Een bezoek aan hen was een geschenk aan jezelf.
Dit wat hij bewust uitleefde heeft zich gerealiseerd. Maar er was kennelijk nog een tweede ziele-opdracht:angst en verlatenheid meemaken.
Zijn ziel stuurde hem Alzheimer, waarin de enorme (verlatings-)angst, de ervaring van gruwelijkheden, en dit zonder een moeder om zich aan vast te klampen, al het eerder-ervarene uit zijn leven wegdringt.
Net als bij de dame hierboven, is er een scheur opgetreden: de eerste helft is verdwenen ten gunste van de tweede helft. Waarschijnlijk -zoiets kan men nooit met zekerheid zeggen- heeft zijn noblesse zich overheersend opgesteld t.a.v. deze zuigende angst, en heeft hij daardoor niets dan wijsheid uitgestraald, veelzijdigheid, zorg voor zijn studenten, fijngevoelige tekstanalyses, tòtdat de andere helft zijn leven letterlijk opeiste.
Hij leeft nog, zijn angst zuigt hem steeds verder in haar macht, en toont zich op allerlei niveaus, bv op niet meer lopen.
Zijn gezin ken ik te weinig dan dat ik daarover de reacties kan vertellen, die ik kon melden bij de dame hiervoor. Zijn vrouw, een even fijnzinnige en begaafde persoon als hij was, is een leeuwin geworden, overigens zonder haar begaafdheden te verloochenen. Als een leeuwin-moeder zorgt ze ervoor dat hij met respect behandeld wordt.
Zij zíet hem echt, en geeft hem daardoor energetisch meer ruimte dan menig Alzheimerpatiënt pleegt te ontvangen. Ikzelf heb het gevoel dat zij hem daarmee totaal zijn zielegang laat gaan, helpt te gaan, hoe verschrikkend die ook is.
Deze week liet ze mij een foto zien, onlangs genomen op zijn verjaardag. Een foto waarop hij lachte.
Het was in al die jaren dat de Alzheimer steeds verder toeslaat de enige keer dat hij lachte.
Een zeer ongewone foto.
Zijn gezicht was als met een horizontale streep in tweeën gedeeld:
de bovenzijde, zijn ogen, straalden het summum van goedertierenheid en wijsheid uit. Alles wat ik aan hem aan fijns had meegemaakt, zat dáárin. Vanaf de neus naar onderen stond de mond ietwat open, één en al oerschreeuw van angst. Zo kijkt zijn ziel ongesluierd door zijn gezicht.
Op zijn verjaardag, alleen op die dag. Men zegt dat je ziel op je verjaardag, als je astrologisch punt het dichtst bij de zon staat, het naaktste te voorschijn komt.
28 mei, 2009
NCRV- en andere abonnementen...........
Het komt steeds meer voor:
je neemt ergens een abonnement op, of je schaft iets aan, je sluit dat af met een opzegging 'per eerstvolgende vervaldatum', en ze gaan gewoon door met sturen.
Je protesteert, je stuurt terug, maar ze blijven sturen, en dan komen de rekeningen.
Je bent fatsoenlijk, je legt ze per brief, per mail en zelfs per telefoon uit dat je netjes en op tijd opzegde, maar je communiceert kennelijk met totaal-ontoegankelijken die wel 'ja' zeggen maar 'nee' doen.
Dan, na de laatste 'aanmaning' komt een incassobureau, dat al gauw dreigt met een deurwaarder, die jou minstens €500,- gaat kosten, grimlachen zij.
Dit overkwam me met de NCRV-gids. Netjes opgezegd. Maar ik kreeg nog wat nummers na vervaldatum, in totaal voor €6,76.
Toen hadden ze het door, maar ze lieten toch gewoon de hele bovenstaande rimram draaien. Wàt ik ook deed.
Bij Intra Justitia kom je ook niet aan justitia, dus op een gegeven moment kwam de deurwaarderdreiging. Ja! Voor die onterechte €6,76!!! Die Nederlands Christelijke (alweer) RadioVereniging toch.
Ik had er geen zin in, vond het jammer van m'n verdere energie en betaalde. Niet slim, maar wel minder slopend. Daar rekenen ze dus op.
Kan je nagaan wat ze voor die €6,76 allemaal hebben moeten doen.
Maar nu dreigt er weer zoiets met Geron, blad voor Ouderen.
En met het Nationale Muntenkantoor, waar ik ooit iets kocht voor m''n aangenomen kleinzoon, en dat denkt dat ze me nu ook we even Heel Veel Anders in de maag kunnen splitsen.
Conclusie: geen abonnementen meer. Zo min mogelijk dingetjes meer bestellen. Het administratie-Apparaat gaat toch bot verder, als een zware wals, verslindend wat het verslinden kan, als een dief bij dag.
Labels: ze doen er weer niks aan
20 mei, 2009
Zij Komt 2
Zij ìs eigenlijk al aan het komen (zie: 'Zij Komt', vorig log),
want op 17-7-2007
zag Ann uit Vlaanderen met eigen ogen deze graancirkel-Godin in Wiltshire.
En wat er zo extra mooi aan was, mailde ze, was dat er in de vagina een plukje halmen recht overeind stond, en toch zacht was.
Het kostte me even om de afbeelding te vinden, ze ligt wat weggeschoven in de officiële crop circle sites (ahum.......), maar Agina uit Noord Holland vond haar, en deelde haar met mij.
Dat ik dit toch nog mee mag maken......
zie ook de POORT-website op: 2e helft van de maand mei, www.stichtingpoort.nl
Labels: wéér een mooie wereld......
15 mei, 2009
Zij Komt...................................
Een Moederbeeldje, 35.000 jaar oud, en zeer onlangs gevonden in Duitsland, in de Zwabische Jura, een gebied dat bekendstaat om de vele archeologische vondsten. Het beeldje is gemaakt van de slagtand van een mammoet. Volgens de onderzoekers gaat het om de "oudste vorm van figuratieve kunst" ter wereld. "De eigenschap van dit beeldje dat ongetwijfeld de meeste aandacht vraagt, is de expliciete, bijna agressieve, seksuele natuur gericht op de seksuele karakteristieken van de vrouw", aldus onderzoeker Paul Mellars van de Universiteit van Cambrigde, die over de vondst schrijft.
Precies een eeuw geleden werd er ook zo'n beeldje, maar wel 'jonger', gevonden. Het staat nu bekend als de Venus van Willendorf. Volgens de onderzoekers ging het toen om "een idealisatie van de vrouwelijkheid. Alle vrouwelijke geslachtskenmerken zijn als vruchtbaarheidssymbolen overdreven weergegeven, zoals de volle borsten, dikke buik, venusheuvel, dijen en billen."
In alle twee de gevallen gaat het om een vasthoudbeeldje: zonder hoofd, het kan niet staan, en is waarschijnlijjk met een koordje om de hals gedragen. Dus kunst? Schei uit, zeg! Hier is 'gewoon' sprake van magisch denken, magisch ervaren.
Waarom raakt dit nieuwe zeer oude Moederbeeldje me zo?
Omdat er sinds een tijdje 'Vrouw' in de lucht zit.
Niet op de feministische manier.
Mijn dochter, Groen Links feministe, en ik spraken vanochtend nog over de rampzalige manier waarop we hier vrouw en werk en kinderen combineren.
Nee, ik bedoel diep- en diep- en nog dieper-Vrouwelijk: het facet dat ondergesneeuwd is in onze culturen, en zich nu toch, zachtjes weer op nieuwe wijze (Nooit teruggaan naar het verouderde; daar kan ons bewustzijn niet tegen!) omhoogwerkt aan de randen van ons bewustzijn:
het Veld van verbanden, het Veld van verwevenheden, het Levende Veld dat Mogelijk maakt, de bedding, de oerschoot.
Er verschijnen boeken die -zonder het vrouwelijk te noemen overigens- de aandacht vestigen op dat Weefsel: Teule bv met zijn 'Wat Darwin niet kon weten', Fagg met zijn 'Elektromagnetisme en het heilige', en Lynn Taggart: 'Het Veld'.
Wij worden, en dit is nog boeiender, zelf daar gevoeliger voor.
Tijdens afgelopen WESAK bv waren er behoorlijk wat mensen die dezelfde licht-verbindende ervaringen ondervonden.
Mensen vertellen me ook steeds vaker over dromen die zij over anderen krijgen, zonder dat ze het doen en laten van die anderen eigenlijk kennen.
En over sterk toegenomen gevoeligheid voor het wereldgebeuren en het gebeuren in onze Aarde.
Ik oefen zelf al jaren in het waarnemen van verbindingen, van de ruimte-tussen.
Onze cultuur heeft zich sterk op beweging gericht, niet zozeer op ruimte (geven). Op prestatie door beweging, en niet zozeer op achtergrond/bedding. Op zichtbaar te controleren zorg, en niet op onzichtbare onmeetbare aandacht, genegenheid, ondersteuning-alleen-al-door-er-te-zijn. Op de mannelijke sector dus. Dit is geen aanklacht; dit is gewoon de golving van de tijd.
Als de tijd kantelt, geeft ze signalen af. Toen er in onze religieuze bewustzijns plaats vrij kwam voor wat alternatievere denkbeelden over gnosis, ontdekte men (1948) de Dode-Zee-rollen. Daar was het toen 'de tijd voor'.
Onze cultuur heeft zich sterk op beweging gericht, niet zozeer op ruimte (geven). Op prestatie door beweging, en niet zozeer op achtergrond/bedding. Op zichtbaar te controleren zorg, en niet op onzichtbare onmeetbare aandacht, genegenheid, ondersteuning-alleen-al-door-er-te-zijn. Op de mannelijke sector dus. Dit is geen aanklacht; dit is gewoon de golving van de tijd.
Als de tijd kantelt, geeft ze signalen af. Toen er in onze religieuze bewustzijns plaats vrij kwam voor wat alternatievere denkbeelden over gnosis, ontdekte men (1948) de Dode-Zee-rollen. Daar was het toen 'de tijd voor'.
Toen in de eerste decade van de vorige eeuw de tijd rijp werd voor vrouwen-inbreng, groef men de Venus van Willendorf op. (En nu even teruglezen naar wat de wetenschap er toen van zei (!), en nu van dat oudere beeldje zegt (!), je weet niet wat je leest!!!). Ze werd wereldberoemd. Daar was het toen 'de tijd voor'.
Nu raken mensen rijp voor een deelname van het Vrouwelijke aan ons denken, voelen en Zijn: het onderkennen van het weefwerk van verbanden en verbindingen, ònder ons individualisme. En nu wordt er een nog ouder Moederbeeldje gevonden.
Zulke beeldjes zijn geen kunst.
Ze komen voort uit magisch denken. Magisch denken is het besef dat als er iets op één plek gebeurt het tegelijk op andere plekken kan plaatsvinden.
Hoe?
Gewoon, door bewust of onbewust gebruik te maken van de verbanden en verbindingen die er al sinds het begin van onze tijden liggen.
Roep je het een, dan roep je het andere op dat er affiniteit mee heeft.
Op deze manier dromen we over elkaar.
Op deze manier glipt er 'stom toeval' in ons leven.
Op deze manier verstaan we elkaar niet door woorden, maar 'binnendoor'.
Op deze manier schept de evolutie een bedding voor voortgang, al aangevoeld voor de gevoeligen, die hopen.
Zo een ben ik.
Mijn hartehoop is toegenomen sinds ik dit beeldje zag.
Toegenomen in blije warmte:
Zij Komt!
Zie ook: Zij Komt 2, 20 mei 2009De bovenste twee afbeeldingen zijn die van het pasgevonden Moederbeeldje;
de onderste van de 'jongere' Venus van Willendorf.
Vergelijk ook op de Poort-site: Graancirkels en Ruimte op
http://www.stichtingpoort.nl/?mei%26nbsp%3B2e_helft
twee aan twee
april 2009
Twee aan twee.....
Jean & Jeannette Balconnette in spe,
behoorlijk wat spe mag ik wel zeggen.......
mei 2009
Gelukt! Voor het eerst in 3 jaar twéé
uitgekomen op mijn balcon(nette)!
Trots op Jeannette & Jean Balconnette 2009!
Labels: toch een mooie wereld
Archief
juli 2006 augustus 2006 september 2006 oktober 2006 november 2006 december 2006 januari 2007 februari 2007 maart 2007 april 2007 mei 2007 juni 2007 september 2007 oktober 2007 november 2007 december 2007 januari 2008 februari 2008 maart 2008 april 2008 mei 2008 juni 2008 juli 2008 augustus 2008 september 2008 oktober 2008 november 2008 december 2008 januari 2009 maart 2009 april 2009 mei 2009 juni 2009 juli 2009 augustus 2009 september 2009 oktober 2009 november 2009 december 2009 januari 2010 februari 2010 maart 2010 april 2010 mei 2010 juni 2010 juli 2010 augustus 2010 september 2010 oktober 2010 november 2010 december 2010 januari 2011 februari 2011 maart 2011 april 2011 mei 2011 juni 2011 juli 2011 augustus 2011 september 2011 oktober 2011 december 2011 januari 2012 februari 2012 maart 2012 april 2012 mei 2012 juni 2012 juli 2012 augustus 2012 september 2012 oktober 2012 november 2012 december 2012 maart 2013 april 2013 juni 2013 september 2013 oktober 2013 februari 2014 maart 2014 september 2014
