Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!

29 juni, 2011   

Paula's texturen





Helemaal onverwacht blijkt de Openbare Bibliotheek van Mierlo een fraaie lichte en zeer toegankelijke expositieruimte te herbergen. En daar hangt Paula van Noordenne (nog tot 21 juli).


Zij ontleedt de texturen die zo kenmerkend zijn voor leven tot op het bot. Bij voorbeeld: een boeket zonnebloemen dat ze tegen de buitenmuur hangt, waar ze verleppen en verdorren. Dáárdoor komen hun texturen bloot. Die schildert zij, maar op zo'n manier dat de texturen weer vollopen van geheim leven en dan expoderen.

Bij die explosie vloeien de geheime sappen eruit.

En Paula vangt die op haar doek.

Het raakte me tot op m'n botten, míjn textuur.
Zó gaat het leven, schoot door me heen, zó gaat het.

Ofschoon gestold op doek tintelt het van leven.

Net zoals ik zelf in mijn ouderdom: hoewel nu en dan verstijfd, tintelt het van leven. Geheim leven zelfs, diep in oude botten verscholen.

Dit is Paula's laatste expositie.





27 juni, 2011   

dameszakdoekjes



Ging naar de HEMA om (stoffen) dameszakdoekjes.
Trof daar een middle age medewerker die me sjokkend de weg wees.
Achterin: 7 (zeven!) verschillende soorten en dus ook rekjes vol herenzakdoeken. "Nee, dan hebben we ze niet," mompelt middle age medewerker.
"Geen dameszakdoekjes?!!!?"
"Nee."
Pruttelend om zoveel onrecht bots ik bijna tegen een medewerkster op. "Niet eens dameszakdoeken!"
Zegt ze: "Zal ik achter nog even kijken?"
Komt terug met twee pakjes vol van mijn líevelingsdameszakdoekjes: "alleen deze".
Juichend eigen ik me beide pakjes toe.
Denk dat ik maar weer feministe word.


!!!!!!!!!!!

Labels:



16 juni, 2011   

krrr-Rr


'krrr-Rrr '
"Vader, schei uit. Je hebt dat spleetje in de verduistering nog niet gemaakt. Als ze het zien...."
'Ze' zijn de Duitsers, door ons 'moffen' genaamd. 'Verduistering' is een kartonachtig donkerzwart bedeksel voor de ramen. Vanaf zonsondergang verplicht, opdat de vijand (van de Duitsers, niet die van ons) de stad niet kunnen zien liggen. Als ze je betrappen, trappen ze je deur in en sleuren ze je mee. En 'vader' is de vader van mij, zesjarige, met grote ogen de oorlog (WO II voor de jongeren onder ons) ondergaand. Waar vader mee moet uitscheiden is de knijpkat, een zilverkleurig doosje met een handeltje, dat je ritmisch met je duim in moet duwen, uit welker handeling dan licht ontstaat. Krrr-Rr.
Vader scheidt uit. Trouwens, met een knijpkat in je handen een spleet repareren bij donker, is toch niet erg handig. Dus verhuizen we allemaal maar vroegtijds naar de achterkamer, waar de verduistering wel lichtdicht is.
Daar zitten en liggen we op matrassen, zó dicht op elkaar dat er geen spleetjes tussen zijn (alles boven al kapot gebombardeerd). Oma is er ook, en nog een ongetrouwde tante die tot grote vreugde van mijn zusje en mij blootbils de wc uit rent bij het gekluid van een naderende V1. We wonen tussen Antwerpen en Rotterdam in, en het is najaar 1944, vandaar. Deze keer was het een echte V-1. Gisteren maakten mijn zusje en ik het geluid na, ze trapten er allemaal in, hetgeen ons op heel wat klappen stond.
Krrr-Rr.
Vandaag, 2011, zoek ik bij het ijzerwinkeltje op het pleintje vóór mijn Hof naar een zaklamp voor als de stroom zou uitvallen. In de aanbieding, ik geloof mijn ogen niet, krrr-Rr, een knijpkat. Met een modern snufje: nadat je ge-krrr-Rr-t hebt blijft ie nog even, opgeladen door de beweging, verder branden.
'Net als in de oorlog,' zeg ik tegen de eigenaar. Die knikt wat wazig. Te jong.
Ik ruik ineens de eigengeteelde tabak van m'n vader, de geur van blikjesmelk, de zweetlucht van oude oma, en van mufgeworden matrassen (boven alles al kapotgebombardeerd). En vóór mijn ogen rijst het beeld van mijn moeder, zwanger, op een fiets met houten banden de boer op voor een paar eieren. En van mijn vader, met onze radio onder de snelbinders achter op z'n fiets, somber de straat uit trappend, omdat alle radio's ingeleverd moesten worden. Maar ook dat ene kleine radiootje dat in de brievenbus verstopt zat, en onze onwaarschijnlijk-lange nekken als we dát eens aan durfden te zetten. Alleen als er stroom was natuurlijk.
O, krrr-Rr.





^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^



03 juni, 2011   

voiles d'été

ja! blaadjes!
klein vliegtuigje ronkt in de verte,
zie het niet, maar wel weer die opbollende vitrages,
voiles d'été.................


inspiratiekaarten

Zo lekker: elke dag een kaartje trekken.
Het begon met de engelenkaartjes indertijd & heel vroeger.
Maar nu kocht ik een set kaartjes, bijna te mooi om waar te wezen:
Over de Goddelijkheid in de mens.
Combineert Genieten met Groeien!




te koop op www.openbaringen.com

Archief

juli 2006   augustus 2006   september 2006   oktober 2006   november 2006   december 2006   januari 2007   februari 2007   maart 2007   april 2007   mei 2007   juni 2007   september 2007   oktober 2007   november 2007   december 2007   januari 2008   februari 2008   maart 2008   april 2008   mei 2008   juni 2008   juli 2008   augustus 2008   september 2008   oktober 2008   november 2008   december 2008   januari 2009   maart 2009   april 2009   mei 2009   juni 2009   juli 2009   augustus 2009   september 2009   oktober 2009   november 2009   december 2009   januari 2010   februari 2010   maart 2010   april 2010   mei 2010   juni 2010   juli 2010   augustus 2010   september 2010   oktober 2010   november 2010   december 2010   januari 2011   februari 2011   maart 2011   april 2011   mei 2011   juni 2011   juli 2011   augustus 2011   september 2011   oktober 2011   december 2011   januari 2012   februari 2012   maart 2012   april 2012   mei 2012   juni 2012   juli 2012   augustus 2012   september 2012   oktober 2012   november 2012   december 2012   maart 2013   april 2013   juni 2013   september 2013   oktober 2013   februari 2014   maart 2014   september 2014  

This page is powered by Blogger. Isn't yours?