We horen het nu pas, maar ABCnews rapporteerde het al op 13 juli (!):
"Poisonous mud wreaks havoc on Java"

Uit dit bericht:
'Zwaar giftige modder en gas spuiten van kilometers diep op, bij Soerabaya op het eiland Java, en 8.000 mensen (nu al meer dan 10.000 (hvb) zijn daarvoor van woon- en werkplaats verdreven.
Omwille van gas- en olie-exploratie (Santos, een Australische Maatschappij) drilde een boor meer dan 3000 meter diep, toen de aarde begon te verzakken. Ijlings werd de boor omhoog getrokken, en toen kwam een enorme fontein hete, stomende, giftige modder en dodelijk gas vrij, die nu, vandaag nog steeds, opspuit uit het binnenste van onze aarde. Elke dag 500 kubieke meter!
In een straal van 12 kilometer zijn de rijstvelden al verwoest, de mensen verdreven. Aan hun bestaan werd met één boring een einde gemaakt.Honderden liggen in ziekenhuizen met diarrhee en ademhalingsproblemen, verbrande benen.Er is nog geen enkele oplossing in zicht; het blijft maar doorgaan.'

Met gewin voor ogen ziet men geen mensen meer,- wat kan het je schelen of duizenden hun leven in a split of a second zien afbreken?
Met gewin voor ogen zie je ook de Aarde niet meer. Zij is geïrriteerd, letterlijk: geprikkeld, wíj hier merken het aan het weer, maar daarginds, waar regeringen niets doen aan het HIV-cijfer (hoogste van de wereld), slecht onderwijs (slechtste van de wereld), corruptie (één van de corruptste landen van de wereld), bosbranden voor landbouw (aswolken over heel zuid-oost-Azië) is de atmosfeer zo door en door verrot, dat je de hele regio ziet ver-ellendigen, met de dag meer.
Niet dat je zo maar grof kunt zeggen; 'het is de schuld van de corruptie daar, dat zelfs de Aarde het niet meer verdraagt', maar je kunt wel stellen dat atmosfeer van een gebied en grond van datzelfde gebied altijd op elkaar reageren.
Even goed is het bekend dat levens die in a split of a second worden afgebroken, hetzij door oorlogen, hetzij door aardes' reacties, een explosie op de etherische lagen teweeg brengen, waardoor een 'opening' ontstaat, een omgekeerde tornadoslurf die aanzuigt (zie Poorts 'Tijd-Schrift' nummer 4 van dit jaar: 'diepere zin van kosmische verschijnselen als oorlog en rampen'), meestal meer van hetzelfde. Vandaar ons spreekwoord: "een ongeluk komt nooit alleen".

Het zou ons niet machteloos kwaad moeten maken (hoewel dit een gezonde reactie blijft!); het zou ons eerder respectvoller moeten maken voor levens van mensen. Niet alleen of ze dood gaan of blijven leven, maar vooral voor het feit dat ze een heel leven leiden, net zoals u en ik, met al onze persoonlijke dingen waarvoor en waaruit we leven: verwevenheden, herinneringen, verwachtingen, relaties, lachen en huilen. En voor het leven van de aarde, dat met àlles in zo'n persoonlijk leven te maken heeft............