Toen de kerken leegliepen, stak New Age de kop op,
maar ook New Age loopt de laatste jaren leeg in oppervlakkigheid en teleurstelling.
Het hoe word ik glanzender-werk geeft tijdelijk welzijn, maar geen diepere zin aan het leven.
Evenmin als de goed verkopende angstaanjagerijen zoals door Icke (Illuminati! Kosmische reptielen die de mensheid tot slaven maakten! Gevallen verdreven engelen! Mondiale conspiraties, bv op 9/11) , Keith, Messing. Die inspireren niet echt tot autentieke levensbezieling. Integendeel: ons bewustzijn krimpt en vertraagt daarvan.

We zullen een heel andere kant op moeten kijken, niet meer omhoog.
Het toeval wil dat die andere kant al een paar decennia lang aangeleverd wordt, maar juist niet uit religieuze hoek. Door wetenschappers. Quantumfysici nota bene.
Zij ontdekten hoe onze wereld niet bestaat.Wij lopen niet op vaste vloeren, wij denken niet alleen binnen ons bolletje, wij zijn nooit afgescheiden geweest! Quantumfysici beklemtonen hoe Eén enorm Veld van trillingen, met een snelheid hoger dan die van licht, de enige werkelijkheid is onder onze voeten. Dat Veld verdicht zich tot atomen, tot planeten, tot bloemen, tot sterren, tot mensen en dieren, tot bewustzijns, tot gemoedsgesteldheden, tot geboortes en stervens. Al die zaken zijn en blijven trillingen in die Oceaan van trillingen. De vibraties jagen dwars door ons heen, want het Veld kent géén enkele afzondering of afgescheidenheid. Het is een levend Veld. En wat nog meer zegt: een Wetend Veld.
Wij die zo lang joegen naar het Heil in den hoge, hebben van begin af aan deel uitgemaakt van dit Wetende Wijze Levens-Veld. Wij die dachten uit de eenheid gevallen te zijn en dus overal Eenheid probeerden te smeden, gaan nu pas ontdekken dat alles tot en met de verste ster al in deze Eenheid leeft.
Ons lichaam deelt onophoudelijk met andere lichamen. Onze emoties leven op radiozenders en -ontvangers. Onze gedachten glippen bij ons in en uit. Ons brandpunt 'ik' is een aanwezigheidspunt, met als functie: bewust deelnemen-aan. In plaats van afgescheidenheid léven wij in eenheid met alle wezens. Géén gedachte van ons blijft zonder respons. Wij zijn geen vaste vormen. Onze psyche is ook geen vaste vorm.Wij zijn een stelsel van gebeuren's.
Deze werkelijkheid, want werkelijkheid is het, de enige werkelijkheid zelfs!, aanvaarden is de verzoening met onze werkelijke staat van zijn. Waarin ieder leven zin en betekenis heeft. Waarin ook elk levensgebeuren van anderen in jouw leven resonneert, en andersom.

Deze week verscheen TIJD - SCHRIFT jrg. 20, 2007 nummer 1.
Dit nummer van Tijd-Schrift werkt dit helemaal uit. Vanuit radikaal àndere hoek krijg je het weten dat jouw leven diepe zin heeft toegeschoven.

Losse nummers kosten E 6,-, incl. porto en verpakking. Je kunt ze bestellen door overmaking van dit bedrag op giro 5546532 (IBAN NL 03 PSTB 00055465 32, BIC PSTBNL21)bankrek. 121912574 (IBAN nl48 rabo 0121912574; BIC rabo nl 2u) van 'Stichting Poort', Eindhoven, Nederland, ovv 'Tijd-Schrift'.

De prachtige omslag is 'ALIVE', een schilderij van Mieke Opstelten
http://opstelten.fol.nl

Er is yoga en yoga.
Lijfgerichte yoga, bewustzijnsgerichte yoga, verstillende yoga.
Yoga die bij je past, of helemaal niet bij je past.
Laat ik nù pas de yoga hebben gevonden die bij mij-van-nu past: langzaam en aandachtig uitgevoerde asana's, waarbij je lichaam en je 'hoofd' helemaal samenkomen in de stilte van je hart. Je hoeft niet verder dan je kunt. Er is alle eerbied voor een ouderwordend lichaam, èn voor het rijpere leven voor de bewoonster ervan. Geen ouderen-yoga, goddank niet, maar respectvolle yoga.
Steeds navoelen, steeds navoelen: wat doet het met mij, met mijn lichaam en met mijn vaak al te drukke psyche? Daar tijd en ruimte voor nemen.
Voor zulke yoga moet je een wijze leraar/es hebben, met een niet te harde genuanceerd- begeleidende stem. Die heb ik getroffen. Ik zal het wel 'verdiend hebben'!
Er is nog een plaatsje vrij op de maandagochtend, in het holistisch centrum van de Bisschop Bekkerslaan te Eindhoven,- dus Eindhovense/Sonse/Nuenense lezer(essen)s, opgelet: deze witte raaf heet Anita Oostenbrink, en haar telefoonnummer is 040-2837844!

Deze mail kwam bij ons (stichting 'Poort') binnen, en we zetten hem graag op 't blog, omdat we meer van deze roepen tegenkomen:

"Naam: Sjan Branten:
Ik ben een vrouw van 70 jaar en ben al enige tijd op zoek naar gelijkgestemde oudere vrouwen w.b. spiritualiteit, om te delen met elkaar. Wat ik lees van stichting Poort spreekt me erg aan, waar ik iets mee kan. Ik ken Hanneke van Buuren al van een hele tijd geleden vanuit de vrouwen beweging 30 jaar geleden.
Wilt u nog iets meer weten mail me dan: sjanbranten@simPC.nl
Mijn adres is Neerlandstraat 10, 5482LN Schijndel, Brabant, Nederland"

Al jaren droom ik over een nauwere relatie tussen spiritualiteit en politiek.
En ja, natuurlijk begrijp ik dat de Scheiding tussen Kerk en Staat nooit opgeheven moet worden; ik bedoel dan ook niet kèrkelijke spiritualiteit, maar dat soort dat bij heel veel mensen juist leeft in de plaats daarvàn. Want de kerkelijke soort drijft op macht en autoriteit des geloofs, en de nieuwere, persoonlijker soorten drijven op innerlijke betrokkenheid, voelen dat er 'iets' is dat ons lichter kan doen leven, vooral ook: betrokkener.
Dus springt m'n hart òp onder het lezen van een eye opener door Govert Buijs, docent Filosofie aan de VU, in mijn kwaliteitskrant NRC/Handelsblad van afgelopen zaterdag 13 januari, onder de onaanlokkelijke titel: "De christelijke traditie wijst de weg naar een nieuw samenlevingsideaal". Hopend iets van het vroeg-christelijke (vóór-kerkelijke) eenheidsideaal daarin terug te vinden , zette ik me aan het lezen, verrassing verrassing!
Kort samengevat:

Tegenover de homo economicus van de hedendaagse politiek (wat brengt een mens op en wat kost een mens, gerekend in euro's) stelt Buijs
"kerngeschriften van het vroege christendom, waar één begrip een centrale status krijgt: agapè, een Grieks woord voor liefde. Dit slaat niet op het gepassioneerd in vlam raken voor één speciaal persoon (dat is eros), maar op een kracht die een gemeenschap in het leven roept, en die ieder mens, mèt de individuele eigenheid, uitnodigt tot participatie op voet van gelijkwaardigheid.{...}
Vanuit deze participatie droegen [vroege] christenen bij aan 'het publieke domein', vooral door zorg voor vreemdelingen, armen, wezen, zieken. Elke lokale bisschop werd geacht een opvanghuis in te richten. {...}

Het leidde in Europa tot een fascinerend experiment. 'Wat is een stad anders dan een groot klooster' schreef Erasmus eens. [Het klooster] leverde inderdaad het grondmodel voor een nieuwe vorm van samenleven: de middeleeuwse steden. Het ging snel. Nadat rond het jaar 1000 vanuit Cluny meer dan duizend nieuwe kloosters waren gesticht, volgde vanaf 1050 vanuit Noord-Italië de stadsvormings-beweging dit voorbeeld. Deze waaierde uit, vooral naar Noord-West-Europa. De 'stadsverenigingen' waren in vrijheid geconstitueerde communes, waarbinnen een aantal christelijk-geïnspireerde morele impulsen gerealiseerd kon worden, een ruimte waarin mensen elkaar als vrijen en gelijken erkenden en zich verbonden tot onderlinge hulp. Opvallend waren ook de constitutioneel gegarandeerde vrije huwelijkskeuze (ook voor vrouwen!), de sociale zorg, de idee van de rechtvaardige markt (met straf op woekerwinst!), en de markante rol van vrije ambachtsassociaties (gilden) en lekenordes. Zelfs religieuze vrijheid kon zich hier reeds af en toe invoegen: diverse malen worden joden expliciet als te beschermen minderheid genoemd.{...}
Er kwamen vier schaduwen over dit burger-lijke samenlevingsideaal te hangen:
1. De zucht naar materieel gewin, de egocentrische verbreling van de solidariteit, de graaicultuur, uiteindelijk uitlopend op het 18e- en 19e-eeuwse marktliberalisme;
2. De utopische radicalisering: waarom, als een samenlevingsorde bewust gecreëerd wordt, niet een perfecte orde gecreëerd, een godsrijk? Een latere parallel is het marxisme;
3. Bureaucratisch-regenteske structuren: stedelijke elites, nationale staten en hun nieuwe vorstenhuizen, later managers en bureaucraten zonder oog voor professionele integriteit;
4. Ontgrendeld individualisme, dat lak heeft aan civiele zelf-beperking en het pardonnez-moi niet meer over de lippen krijgt. {...}
Vanaf de 18e eeuw komt hier een groot dechristianiseringsproces bij. Er moest dus een equivalent worden gezocht rondom agapè/caritas. Niet langer betreft dit een goddelijke genadegave die een transformatie in de ziel vooronderstelt en bewerkt. De men is, zo hoopt men nu, van nature agapeïsch. {...}
De burgerlijke cultuur treedt een fase in van meedogenloze zelfgenoegzaamheid, die vervolgens messcherp ontleed wordt door spirituele realisten, als Marx, Freud en Nietzsche. In plaats van de strijd [tegen de duistere kanten] van de ziel komt de strijd tegen het bestaande. Alles moet veranderen; de economische orde, de overgeleverde waarden, de seksuele moraal.?

Omdat die agapè helemaal niet zo aanwezig is, en de mens helemaal niet zo van nature goed, komen er ook bewegingen op die trachten te redden wat er te redden valt. Buijs noemt: het protestante soevereiniteit binnen eigen kring (?zorg is geen winstmaximalisatie, wetenschap geen politiek , en recht geen macht?omdat ze tot verschillende aspecten van het leven horen), en het Duitse katholieke subsidiariteitsbeginsel (laat geen hoger niveau doen wat een lager niveau zelf kan?.
Hier te lande ziet Buijs alleen nog in de sobere sociaaldemocratie van Banning (1947, PvdA) een reddingspoging van sociale waarden, waarvan de PvdA helaas al helemaal is teruggekomen in haar coalities met de VVD, en die Buijs nu alleen nog terugziet in de SP.

'Wie is op drift, de kiezer (zoals het cliché gaat) of de politiek' Wat "de kiezer wil" lijkt opmerkelijk samen te vallen met het [oude] burgerlijke samenlevingsideaal. De politiek geeft echter niet thuis, omhelst het marktliberalisme, en benadert de burger [niet als homo socialis, maar als] homo economicus.
Noch het liberalisme, noch het klassieke socialisme, noch een christen-democratie die zich op neoliberaal sleeptouw laat nemen, kan begrijpen waarom in opiniepeilingen in Nederland de laatste jaren consistent waarden en normen als het belangrijkste issue uit de bus komt; waarom mensen in groten getale een meer solidaire samenleving verkiezen boven loonsverhoging; waarom mensen beroepseer hebben en daarom hun werk niet alleen gemeten willen zien in termen van kwantitatieve indicatoren; waarom mensen hun samenleven willen zien als een gedeelde morele aspiratie. [Helaas echter werd] het beleid vrijwel uitsluitend in economische termen gerechtvaardigd.
[Bij een nieuwe coalitie echter] zal niet alleen gekeken moeten worden naar economische efficiency, maar ook naar implicaties voor de vorming dan wel de afbraak van sociaal kapitaal. Kunnen mensen zich door een bepaalde beslissing meer betrokken voelen bij hun wereld of juist minder? Wordt door een maatregel geappelleerd aan de inhoudelijk-morele motivatie van mensen, of wordt die daardoor juist gefrustreerd?

Nederland is een land dat nog immer barst van sociaal kapitaal. Een land waarvan gezegd kan worden -niet vanwege de VOC, hufterige omgangsvormen of een procentje meer groei dan Europees gemiddeld- maar vanwege de magnetische kracht van aanwezigheid van een burgerlijke waardencoalitie {...} dit is een land om lief te hebben, bitter, bitter lief te hebben.'


Het delen met, het betrokken zijn op, het aandacht opbrengen voor, het opvangen van, het zien.

Het artikel, 13-1-2007, kan aangevraagd worden via lezersdocu@nrc.nl

'Geloven in het publieke domein', heet het rapport van de Wetenschappelijke Raad voor regeringsbeleid.

Ik citeer hier de samenvatting van dr. Brechtje Paardekooper, http://www.brechtjesblogje.blogspot.com/

Het valt op hoe agressief georganiseerde religie zich momenteel presenteert in het publieke debat. Opeens klinkt overal luid de roep om herwaardering van onze joods-christelijke wortels en het Christelijk denken wordt de hemel in geprezen. Onlangs presenteerde de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid haar nieuwste pil, getiteld: ?Geloven in het Publieke Domein?. De meeste aandacht gaat uit naar het er in opgenomen Motivaction-onderzoek. Na decennia van religie-bashing door liberalen en links lijken de Christelijke kerken te zijn begonnen aan een wonderlijke wederopstanding ? aldus WRR-voorzitter Wim van der Donk.

Maar wie de cijfers uit het Motivaction-onderzoek nader beschouwt, ziet iets anders. De georganiseerde religie maakt nog steeds pas op de plaats. Ongeveer een kwart van de Nederlanders beschouwt zich als behorend tot de christelijke levensbeschouwelijke groepering - de traditionele (protestantse en katholieke) kerken, maar ook nieuwe migrantenkerken.
Een grotere groep, namelijk 28 procent is niet religieus, maar koestert wel in mindere of meerdere mate waardepatroon dat de WRR aanduidt als 'humanistisch' en dat voorbijgaat aan hedonisme, eigenbelang en materialisme. En ruim een kwart van de Nederlanders valt onder een categorie die vroeger wellicht 'New Age' zou hebben geheten maar die de WRR aanduidt als 'ongebonden spirituelen'.

Wie net als ik had gedacht dat ?New Age? indertijd een voorbijgaand verschijnsel was, zal verrast zijn. Het blijkt een fikse categorie (26%) te zijn die 'breder en ook meer van deze tijd is dan de (...) term New Age doet vermoeden. Het zijn mensen met een bepaalde leefstijl die zich niet gebonden acht aan een bepaalde groep, organisatie of geestelijk leider, zoals dat dikwijls wel het geval was bij het begin van de New Age beweging in de jaren zeventig van de vorige eeuw,' maar op eclectische wijze een eigen spiritueel wereldbeeld samenstelt uit bronnen variërend van een boeddhistische retraite tot en met de nieuwste Happinez.
[...]
Het beeld dat momenteel breed geschetst wordt, dat kerken weer bezig zijn aan een opmars, is dus onjuist. Het zijn niet de kerken. Het is zingeving in het algemeen, mèt of zonder geloof. Men kan daarvoor terecht bij een zeer uiteenlopend gezelschap van humanisten, new-agers, iets-isten, progressieve christenen, etcetera. Religie blijkt ook heel goed zonder georganiseerde kerk te kunnen. [...] Kerken claimen dan wel met hernieuwde ijver moreel gezag maar dat kunnen zij alleen doen omdat zij het best georganiseerd zijn en daardoor het meest zichtbaar.

Het is wonderlijk; ontwikkelingen gaan toch elke keer weer anders dan voorspeld. Hadden we eerst gedacht dat de modernisering een soort eindpunt was en dat mensen uiteindelijk geen behoefte meer zouden hebben aan religie, blijkt het toch weer anders te zitten. Wat het WRR-rapport blootlegt, is de tendens dat zingeving weer aan betekenis wint, zowel in haar religieuze als in haar niet-religieuze vormen. Maar anders dan vroeger toont religie zich niet alleen meer als georganiseerd of fundamentalistisch, maar ook als individualistisch, als maakbaar, maar desondanks niet minder inspirerend.
Het is nu aan links om de tijdgeest te verstaan en de aandacht te vestigen op de diversiteit van zowel religieuze als niet-religieuze zingeving.

-met dank aan Brechtje Paardekooper-

Begin augustus reisde ik in het Noorden des lands, o.a. naar Nieuweschans, waar een fantastische galerie zit: Galerie Ka. En 'viel' languit voor een schilderij van Carla van den Berg, getiteld 'Free Place'.
Ik had geen geld, maar de kunstenares nam er genoegen mee in maandelijkse termijnen betaald te worden. En ik mocht de afbeelding op het schilderij al vrijelijk gebruiken voor een Cahier dat een wending in Poort-Werk inluidde: 'HOOP'.
Wist ik toen veel van wat de komende maanden voor mij in petto zouden hebben, het werd werkelijk een worsteling om mijn eigen Free Place.
Het programma VOOR DIE WEG hield o.a. in: afrekenen met een jarenlange manipulatie, een paar kinderen van me terugkrijgen door niets te doen, en diep, diep afrekenen met het kwaad dat New Age al zo lang gevangen houdt: psychowerk.
Psychowerk is werken van stof op stof, en daardoor komt er nooit een einde aan. Want de eerste wet van stof is: herhaling.
Het houdt een mens jaren lang, vaak een leven lang, bezig met het verbeteren van zichzelf, en maakt een mens daardoor doof voor de taal van de ziel die heel andere beelden gebruikt (bv archetypen als trein, huis, tuin, zee, voertuigen, enz.)
Psychowerk, werd me een maand geleden eindelijk voor 100% duidelijk, is gif geworden voor mensen die echt verder willen vanuit hun ziel. Nou, dat hele programma dus voor alle dus alle maanden die op m'n ontmoeting met 'Free Place' volgden.
Gisterennacht nam ik een uiteindelijke beslissing voor de inhoud t.a.v. m'n leven en werk voor de jaren die ik nog te gaan heb. En droomde betekenisvolle dromen waar ik weblog niet mee lastig val.
Wat gebeurt er? De kunstenares scheldt mij plotseling de helft van een laatste termijn kwijt, en vanochtend, vanochtend: trrringng! hèt schilderij, zomaar voortijdig in mijn kamer!
Free Place.De mens van de zeer nabije toekomst, ziet u het?
Op die mens z'n hart kun je een spiraaltje zien, en zo'n spiraaltje houdt die mens ook, maar in spiegelbeeld, in de hand: evolutie, eeuwige evolutie, ontwikkeling, afwikkeling, opwikkeling.....
Alles in liefde en daadkracht.
Twee fijne antennes op het hoofd: kosmische voelsprieten.
Twee dieren met wie de mens communiceert (niet; fotografeert, niet: opeet, maar communi-ceert). Onze jongere broeders, het dier.
De zon van wijsheid, leven en kracht overstraalt het geheel.
De achtergrond is watergroen......
Deze mens leeft in het Totaal-Weefsel, en heeft van daaruit iets te zeggen.
Free Place,
to you!
To me.
Toeval bestaat niet.

En voor ik het vergeet te zeggen: deze kunstenares levert ook nog een online galerie voor kunstenaars als bv Mieke Opstelten, die nu in het Rosa-Spierhuis woont,
voert samen met haar partner, ook kunstenaar, een boeiende spirituele internetsite,
en is machtig mooi websitedesigner !

Mens.
Mens is zijn leven. Wat een mens meemaakt, z'n zorgen, z'n liefdes, z'n lachen en huilen. Iedere mens is een leven met heel veel beroering.
Een mens ontmoeten is een mensenleven ontmoeten. Althans, zo zou het kùnnen zijn.
Onze cultuur is er niet sterk in om een mens meedimensionaal te ontmoeten. Op z'n best ontmoeten we een gezicht. Het staat ons aan. Of juist helemaal niet.
Op z'n slechtst ontmoeten we een mens als een nummer of nummerloze. Steeds vaker dát. Product. Mag zo min mogelijk kosten.
Premier van ons kabinet in wording: 'bezuinigen op de zorg. We zetten dit succesvolle beleid voort!'
Succesvol voor wie? Niet voor klanten in de zorg, leerlingen op vmbo's, alleenstaande ouderen, zorgkinderen.
Maar er komt iets òp van onderop.
Stemmen die eindelijk de (al lang niet meer neutrale) publiciteit halen: bij voorbeeld deze video van vanochtend die de pers haalde.
Of, als je geen videoclip-mogelijkheid op je pc hebt, klik eens op dit artikel in Trouw (ja, christelijk, net zoals onze premier in wording zich noemt, begrijpt u het nog? ik niet)
ook van vanochtend
Ik ben dolblij dat dit één van de eerste is.
Want waar ik echt bezorgd voor ben is dat, als de revolutie nu van onderop komt (in tegenstelling tot de revoluties die eind 19e en begin 20e eeuw plaatsvonden),
en die kòmt nu beslist van onderop met de gegroeide kloof tussen wel- en onverzorgd in Nederland,
dat er dan een rauwe agressie en destructiviteit de toon gaat zetten, die je bij zowat elke vmbo-er aantreft, bij zowat hopeloze en toch maar wel gekorte werkloze, bij elke jongere die aan hulpverlening nooit toekwam, bij bijna elke jongere die daar wel aan toekwam maar met halfzachte maatregelen ook nergens kwam, bij heel veel botte jongeren in mijn multicultiflat, bij de autochtoontjes van nog geen 11 jaar die in mijn hal scheldend staan te blowen en als het kan je tasje pikken, bij dat soort mensen dat wij zelf hebben gekweekt,
- dat die toon de overhand zou krijgen. Nou, dan blijft er in een revolutie niet veel meer overeind.
De toon van bovenstaande videoclip is een heel andere. Menselijk.
Niet scheldend, maar vanuit het hart, en recht overeind.Die verdient het daarom om gehoord te worden. Vaak. Vandaag nog.
Voor het te laat is.

In het Historisch Openluchtmuseum te Eindhoven verrast door een tentoonstelling om van te watertanden, maar dan met een blinddoek voor:

'Sluit je ogen om de prehistorie te zien'

Sluit je ogen om de prehistorie te zien bestaat uit replica?s van archeologische vondsten. Ze dateren uit de Steentijd, van tussen de 9.000 en 5.300 jaar vóór Christus. Alles wat we van die tijd weten komt dankzij dit soort voorwerpen, opgegraven door archeologen. De rode draad in deze tentoonstelling zijn de vier seizoenen. Juist in de prehistorie was de mens sterk afhankelijk van wat elk seizoen hen bracht.
Je gaat een grote prehistorische boerderij binnen, krijgt een rondleidingswalkman aan en een blinddoek voor. Via een stokwerk word je langs vitrines geleid, niet om dingen te zien, maar om dingen te vóelen.
Ongelooflijk wat je voelt als je walkman je bv naar een vuursteen leidt en die laat voelen, en dan pas zegt wat het is,
of naar een platte steenoven die nog warm is ook.
Ervaringen zonder zien zijn zo anders, en zo veel meer indringend dan ervaringen waar je met je ogen alleen maar even ziet. Hier, zonder ogen, ga je erìn.
Dat zeggen ze ook, maar je gelooft het pas als je het doet:

"Vele bezoekers, blind en ziend, hebben de tentoonstelling bezocht. De tentoonstelling biedt op een unieke wijze inzicht in de prehistorie, en geeft daarnaast de mogelijkheid om blindheid te ervaren. We kunnen ons immers een leven zonder te kunnen zien moeilijk voorstellen.
Met behulp van audioguides gaat u het duister in. Aangekomen bij een installatie wordt er een geluids-demonstratie gegeven. Men kan het betreffende voorwerp ook aanraken, ruiken en in sommige gevallen de hitte voelen. Vervolgens gaat men door naar de volgende installatie. U krijgt zo informatie over de prehistorie op een voor zienden niet alledaagse manier. U vergeet gaandeweg de rondgang dat u niks ziet, pas aan het einde wordt men geconfronteerd met het motto: ?zien is niet de enige manier om informatie tot je te nemen?.
Eigenlijk wordt u op deze wijze niet geconfronteerd met de ánder, maar met uzelf, gedwongen tot niet alleen nadenken over de prehistorie, maar ook over uzelf in de moderne wereld. "

Nog tot 28 januari, in HOME, Boutenslaan, Eindhoven, zie
www.historisch-openluchtmuseum-eindhoven.nl

Wat kan ik jullie, kostbare lezers van dit dagboek, vandaag het beste wensen?
Misschien wel dat dit jaar jullie geve door het oog van de naald te gaan.(Christenen onder jullie slaan hun bijbel er maar op na, kameel en zo).
Want vaak is het zo, dat je als mens diep, nog dieper, allerdiepst moet gaan, voordat je als een kurk uit een fles ùitschiet en jezelf schuimend herkent in een groot bruisend-bewegend geheel. Voor de woorden "diep"en zo, kun je ook zeggen: "binnen, binnener, allerbinnenst" is m'n ervaring.
In ieder geval alsof je samengedrukt wordt en dàn implodeert tot absolute weidsheid, waarin je ander leven ziet en weet en voelt als het jouwe, binnen het Ene Pulserende.
O ja, dit wens ik jou, en jou, en jou.Dit jaar 2007, een 9-getal dat een liggende lemniscaat omsluit, wordt een echt Watermanjaar, het eerste ultieme Watermanjaar van dit millennium. Want 2008 is weer een 10, dus stabilisering en verdergaan.
Waterman is een paradox: een man die water schenkt (je zou i.v.m. dat water een vrouw verwacht hebben, dus let op: het is een màn) in een rivier die al genoeg water hééft.
Maar voel eens na, met het topje van je hart:
de mens met zoveel zelfbewustzijn dattie zichzelf herkent, en daar staat nu eenmaal een màn voor (sorry vrouwen, aan ons is de allesoverstijgende liefde), erkent dat 'zijn' water van de Grote Rivier afkomstig is, en ledigt zijn kruik bewust weer daarin,- een daad van eindelijk-erkentelijkheid dat die Rivier er altijd was, is, en zal zijn, een daad van samenvloeien en eenwording, een daad van Goddelijke Erotiek zelfs.
Zijn kruik zal gevuld worden met wat hij nog niet kent.
Geen oude gewende kruik dus meer, maar een nieuwe die hij nog niet kent.

Door het oog van de naald gedreven worden en de kruik uitgieten-in zijn de passievere en actievere vorm van één en hetzelfde: het nauwe 'ik' , jezelf, als beweging herkennen in de Ene Pulserende, samensmelten en toch blijven, de erotiek van Alle Leven.
Niet opgaan-in, maar meedoen-aan.
Door het oog van de naald (moeten) gaan,
je kruik bewust uitgieten in wat jou verre overstijgt, en tegelijk jou Is,
deze beweging, deze bewust-mystieke erotiek, wens ik jou toe in 2007.