Ook ik verbaas me steeds weer hierover. Zelf werk ik op een school voor zeer moeilijk lerende kinderen. Tot een paar jaar geleden had deze school een directeur en een adjunct. Inmiddels is de school gefuseerd met 2 andere scholen. Boven dit geheel staat nu een algemeen directeur. Die zal nu vast het meeste verdienen van alle medewerkers. De adjunct is vervangen door 2 teamleiders. Ook Zij verdienen meer dan de leerkrachten. En ja...... de personeelskamer voor zo'n 30 leerkrachten is kleiner dan het kantoor van de 2 teamleiders.
Wij moeten onze cursussen in onze eigen tijd doen en zij kunnen het onder schooltijd doen, omdat ze geen eigen klas hebben.
Regelmatig denk ik: 'Zijn we nou met zijn allen helemaal gek geworden? Het werken met deze kinderen is behoorlijk vermoeiend, temeer daar veel van de kinderen niet alleen een verstandelijke handicap hebben, maar ook autisme, ADHD, enz (om maar wat etiketten rond te strooien). Hoe dan ook: zolang de kinderen aanwezig zijn, kun je de aandacht bijna geen seconde laten verslappen. Het is heel intensief.
Dus wie doet er nou eigenlijk het meest wezenlijke werk: degenen die met de kinderen werken of degenen die beleid maken? En wie zouden dan eigenlijk de grootste geldelijke beloning moeten ontvangen? (Zou ik nu eigenlijk braaf moeten zeggen dat geld er niet echt toe doet. Maar dat doe ik lekker niet!).

Zoals het in het onderwijs is, zo is het ook in de zorg, bij de politie, enz.
Ik verbaas me daarover. Maar kennelijk is dit toch wat we tot nu toe collectief hebben gecreëerd.
Voor hoelang nog?

Janny de Jong
 

nou Hannah, net als vorig comment vind ik dat geld er wel toe doet.
Geld maakt dingen mogelijk.
Geld maakt zelf-waardering mogelijk, want geld is een maatschappelijk meetmiddel. En jij maakt mij niet wijs dat het verschil tussen jouw inkomentje en dat van het veertienmiljoenmannetje gerechtvaardigd is. Jij kunt niet de dingen doen die jij wil. Ik ook niet. Hij wel. Dat alleen al maakt het afstand kunnen nemen tot zijn werk mogelijker dan bij ons.
Maar ik ben het niet met vorige spreekster eens dat we dit collectief gecreëerd hebben. We laten het lafhartig collectief tòe!
Jan Alleman
 

Woutertje, minister van Financiën, heeft het plan om deze topinkomens in een extraschaal te belasten. Wat een naïviteit! Dan neemt zo'n bedrijf toch die (loon-!!!!haha!)belasting voor haar rekening?
PvdA is nu al òm.
Benieuwd wat GL en PSP nu gaan zeggen.........
 

Zulke 14.000000's dienen geen enkele vorm van liefde-door-begrip.
Ineke van Rossum
 

NU: nl: 25 februari 2007
Steeds meer Amerikanen in diepe armoede

WASHINGTON - De verschillen tussen arm en rijk zijn groter dan ooit in de Verenigde Staten en het aantal allerarmsten is in drie decennia niet zo hoog geweest. Dat blijkt uit een zaterdag gepubliceerd onderzoeksrapport van het Amerikaanse krantenconcern McClatchy.

Bijna zestien miljoen Amerikanen leven in diepe armoede, blijkt uit de laatst beschikbare bevolkingsgegevens uit 2005 die zijn geanalyseerd.
Dat is ruim een kwart meer dan in 2000.
Deze groep vormt 43 procent van de in totaal 37 miljoen Amerikanen die in 2005 onder de armoedegrens leefden. Dat percentage was sinds 1975 niet zo hoog. De VS hadden in 2005 bijna 300 miljoen inwoners. Afro-Amerikanen en Spaanstalige Amerikanen zijn relatief oververtegenwoordigd in de groep allerarmsten.
De toegenomen armoede staat in scherp contrast met de economische opleving sinds 2001. De gemiddelde lonen blijven achter bij flink de toegenomen arbeidsproductiviteit, terwijl de bedrijfswinsten en topinkomens maar blijven stijgen.