Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!

14 februari, 2007   

buss und reu


Wandel ik met een bevriend stedebouwkundig-ingenieur door de achtergangen van een muziekteater hier te lande, en barst achter een gesloten deur plotseling (een kennelijke repetitie voor) de Mattheuspassion los. "Kommt Ihr, Töchter, helft mir klagen..."

Zakken wij door de knieën en verder, zitten te luisteren op de gang, een tijd lang tot het ons te koud wordt.

Moet ik ineens denken aan een gesprek met iemand eerder in deze week over het ondoorgrondelijk ineenvloeien van dood en lentelijk leven. En aan mijn lievelingsmuziek daarover uit Wagners' Parcifal, die ik een week hiervóór nog met een dierbare vriendin bij het Brabants Orkest beluisterd had: Karfreitags Zauber. Uit Wagners'Parcifal.


Parcifal, op het dieptepunt van zijn godvergeten eenzame zoektocht naar de graal, staat op Goede Vrijdag (de herinneringsdag aan Christus' kruisdood), te staren naar de uitbundigheid van lentelijke bloemen op een open plek in zijn woud. Hun vreugde komt hem misplaatst over: "Da sollte, wähn’ ich, was da blüht,/was atmet, lebt und wieder lebt,/nur trauern, ach! und weinen!"

Lieve, domme, dwaze Parcifal. Heeft het nog steeds niet begrepen.

Dan komt zijn onderrichter Gurnemanz met die aria, koninklijk-mannelijke wijsheid in één van 's werelds vervoerendste melodieën, een aria waar ik elke keer weer koude rillingen van krijg over 't hele lichaam: "Du siehst, das ist nicht so."

Gurnemanz bezingt daarop de mystieke samenweving van de dood als offer, opdat de aarde bloeit. Het oudste mysterie, al lang vóór het christendom bekend en 'beoefend': de schone jongeling die zich aan het begin van de lente in extase laat slachten, opdat de tarwe ópschiet en rijpt, de bloesems weelderig verschijnen en vrucht beloven, de papavers vuurrood bloeien. Het Christendom dat Christus' dood in de lente situeert, echoot daar vaag op door.

De diepte in deze archetypische situatie vormt de schuldeloze jongeman die zich vrijwillig uitstrekt aan de aarde, en haar zijn zaad van bloed schenkt. Erotiek ten top, dood en vruchtbaarheid, zaad van levensbloed voor weligheid aan levensvruchten. Wagner, uitermate gevoelig voor oude symboliek, wijdt hier zijn mooiste aria aan in de laatste opera die hij schreef. Deze lentebloemen-weelde manifesteert zich juist dóór de dood, dank zij de dood, van een van 's mensheids grootsten. "Nun freut sich alle Kreatur/ auf des Erlösers holder Spur,...Ihn selbst am Kreuze kann sie nicht erschauen/ da blickt sie zum erlösten Menschen auf/ der fühlt sich frei von Sündenlast und Grauen,/ durch Gottes Liebesopfer rein und heil./Das merkt nun Halm und Blume auf den Auen,...Das dankt dann alle Kreatur,/was all da blüht und bald erstirbt,/da die entsündigte Natur/heut ihren Unschuldstag erwirbt."

Waarop Parcifal met begrijpend ontzag de uitbundigheid van lentelijke grassen en bloemen heel anders beziet,- en er ook diepe vreugde aan ervaart.


Wat een verschil met die dodelijk bedroefde Mattheus, denk ik na die koude gangvloer. In die Passion niets dan Schuld und Buss, Schuld und Reu,- geen enkel doorzicht in dit sacrale doods-mysterie, dat je juist in vreugde, wezens-vreugde kan doen uitbarsten.

En hoezeer zijn wij in de Lage Landen aan Buss und Reu verslingerd. In dròmmen proberen we kaartjes te bemachtigen voor Naarden, en als dat niet kan voor plaatselijke uitvoeringen.

Wat ben ik een geluksvogel dat ik dan twee maal in m'n leven juist aan het begin van de lente deze Parcifal mocht mee-beleven (nee, niet in Nederland....). Als ik wist waar die dit jaar opgevoerd werd, ging ik er zó weer heen.

Dood = leven. Leven = dood, opdat leven welig bloeit, en alle zintuigen kust, en kust.


Maar ik behelp me straks wel thuis, met 3 goede dvd's.



Reacties:
je vergeet in de Mattheus nog die refreinregel op Buss und Reu:
knirrscht das Sündenherz entzwei,
dat knàrsende zondaarshart,
hoor je het spijtvol in tweeën bàrsten?
Inge
 
waarom specifiek-mannelijke wijsheid?
Herma
 
sorry dat ik je niet eerder beantwoordde; Carnaval hier, hè ;-)
Het verschil tussen de mannelijke soort wijsheid en de vrouwelijke is dat mannelijke wijsheid dit meteen omzet in daden, en die wijsheid dus dienstbaar opstelt aan mensen, een land, een volk. Vroeger hing het welvaren van een land dan ook af van de kracht van een koning. Was die kracht uitgedoofd (te zien aan 's konings potentie), dan werd de koning ook 'uitgedoofd' (vgl. de Visserkoning in de Parcival). Dan werd het tijd voor ene jonge wijze koning.
Vrouwelijke kant van wijsheid zet zich niet om in daadkracht, maar in doorvertellen. Hèt archetype daarvan is de oude wijze vrouw bij het vuur, zij die de verhalen doorgeeft.
Natuurlijk kan een vrouw mannelijke wijsheid hebben in haar animus, en een man vrouwelijke in zijn anima. Maar het grote verschil zit dus in het omzetten in daadkracht, potentie, of in verhalen aan de volgenden.
 

Een reactie posten





<< Terug naar start

Archief

juli 2006   augustus 2006   september 2006   oktober 2006   november 2006   december 2006   januari 2007   februari 2007   maart 2007   april 2007   mei 2007   juni 2007   september 2007   oktober 2007   november 2007   december 2007   januari 2008   februari 2008   maart 2008   april 2008   mei 2008   juni 2008   juli 2008   augustus 2008   september 2008   oktober 2008   november 2008   december 2008   januari 2009   maart 2009   april 2009   mei 2009   juni 2009   juli 2009   augustus 2009   september 2009   oktober 2009   november 2009   december 2009   januari 2010   februari 2010   maart 2010   april 2010   mei 2010   juni 2010   juli 2010   augustus 2010   september 2010   oktober 2010   november 2010   december 2010   januari 2011   februari 2011   maart 2011   april 2011   mei 2011   juni 2011   juli 2011   augustus 2011   september 2011   oktober 2011   december 2011   januari 2012   februari 2012   maart 2012   april 2012   mei 2012   juni 2012   juli 2012   augustus 2012   september 2012   oktober 2012   november 2012   december 2012   maart 2013   april 2013   juni 2013   september 2013   oktober 2013   februari 2014   maart 2014   september 2014  

This page is powered by Blogger. Isn't yours?