Nog geen 22, schat ik, tweedejaars geschiedenis aan de RUL, met als speciale belangstelling: revolutionnaire bewegingen. Haar motief om me te interviewen: ' ik wil uw ervaringen weten', ad hoc preciezer gedefinieerd met: 'de documenten bekijken, de knipsels en krantenartikelen is één, maar de ervaring van mensen zelf loopt daar vaak helemaal niet parallel aan.'
Dat spreekt me aan. Die aanpak is al revolutionnair op zich. En het ís een pientere nieuwe-tijds-student, overduidelijk. Een belofte.
Zij verwoordt nog vóór het einde van het interview wat nog niemand in mijn kamer zelfs maar probéérde onder woorden te brengen:HOE ZEER IS DE SFEER IN ONZE TIJD VERSMALD, VERENGD, HYPOCRIETER GEWORDEN, ACHTER FACADES VAN TOLERANTIE VERSCHRAALD
tegenover de jaren '70 waarin wij onze revoluties volvoerden:
de seksuele revolutie ('deed u daaraan mee? tuurlijk meid, maar m'n man nog eerder. waren jullie dat bij 't huwelijk al overeen gekomen? in '60, ben je gek, wij waren maagd en monogaam, schaterlachend),
de bandebom-marsen!
de proCubademonstraties (ja, toen harry mulisch nog.....),
de vrouwenemancipatie (hoe kwam u daarbij? door een lezing van huub oosterhuis die zich beklaagde dat hij, getrouwd, geen priester meer mocht wezen, toen stond ik op en zei; maar meer dan de helft van de wereldbevolking mag dat niet, toen zei hij: 'daar hebben we het niet over!' tja en toen kwamen de kranten en MVM...)
de lesbische emancipatie (het mannetjesCOC, de eerste homomarsen nog niet op boten, 'had u toen gewone kleren aan dan?' 'tuurlijk meid, waarom niet?'),
de emancipatie van biseksuele vrouwen, getrouwde lesbische vrouwen, of ook biseksueel, een vrouw kent immers 'periodes' in haar leven (de alleen voor vrouwengroep mocht niet van het COC: te weinig politiek, te beschermend,- het hele mannetjesCOC geen kaas gegeten hebbende van innerlijke vrijwording die vrouwen behoeven alvorens in aktie te komen, of niet)
de gemeenten die van harte schitterende lokaties openstelden voor vrouwenhuizen, en daar ook nog ruimhartig subsidies aan gaven ook ('wat deed u daar? wc's poetsen speciaal aan mij opgelegd want ik was beroemd en alle vrouwen waren gelijk snap je dus die wc's waren tegenwicht sisterhood is powerful, en zingen en vrijen, drinken maar niet zo veel... elke avond? nou nee, maar wel vaak..., elkaar opjutten ook, en ook elkaar lekker zwart maken, gepassioneerde liefdes, maar ook haat en nijd, vlammend!),
de pers die weg van ons was, vooral ter linkerzijde (ze leest me passages uit m'n artikelen voor, wat een taal! openhartig is nog een schroomvallig woord),
het marxisme dat verplichte literatuur was voordat je meetelde,
de vele vele optochten en andere akties, oh mijn pasgestorven sister verkleed als kameel, oh mijn nog levende sister 'baas in eigen buik',
de vloek van Joke Smit die vrouwen als Van Baalen, Burnier, Van Buuren de beweging uitdonderde omdat die niet achter wetsregels aangingen voor gelijke rechten, maar vrouwen ook bewust wilden helpen maken van wat vrouwelijkheid en vrouwencultuur betekenden ('niet dat ik het nu weet, hoor,' )
het beschamende want inpakkende Jaar van de Vrouw, precies wat het was: één jaar voor de vrouw, en Juliana die het zou openen en zonder enig excuus de volle zaal twee uur liet wachten omdat ze Bernard van het vliegtuig wilde halen die langer dan aangekondigd bij zijn vriendin bleef,
en de mannen waarmee we ideologisch niet meer mee naar bed mochten, hetgeen spetterende kronkels opleverde,
en de mannen die slapjes zeiden dat ze het ook niet zo bedoelden als wij het beschreven (verpletterend, had nu echt niet meer zo'gekund zonder processen aan je rok te krijgen)
maar geen poot uitstaken om iets aan hun voorrechten te verschuiven,
en de vrouwen die zich eigenlijk vrij maakten op mannenmaatschappijvoorwaarden.....('hebben vrouwen het leuk nu?' háár opmerking, niet de mijne)
en die slimme meid die op haar toekomst voorbereid was, maar niet heus.....
....
-open, onmiddellijk, direkt, onverbloemd, vrij, gevoelsmatig, een slangenkuil ook, een sissende bloemige slangenkuil, fel, vastberaden, en kleurig, oh zo kleurig.....wat een tijd.'
'Dat kan nu helemaal niet meer,' zucht de studente verbaasd. 'Wat een muren nu, wat een afgeknepenheid. Wat een grijzigheid en versmalling....'
-
Nog geen 22, weet ik zeker.
!
Een reactie posten