"Wijn", zegt mijn Vlaamse vriend, "daarbij moet je niet je glas tegen zo'n tuitmondje zetten, maar je lippen breed maken. En vol. Laat de wijn je lippen dan ontmoeten. Daarna, dan geef je je over aan de wijn. Laat de wijn het helemaal van jou overnemen in je mond. Ah!"
Je beste vrienden zijn vrienden die via tegenspreken je blik verbreden, àltijd.
~
Zoele avond, warm balkon, en goede wijn dus. Gespreksonderwerp: uitkeringen aan immigranten. Of eigenlijk: solidariteit, dát.
Ik schud mijn kaarten open: een vriend die mijn nieuwe bril compleet voor mij betaalt, een andere vriend die een stuk vakantie overmaakt, een vriendin die een stukje schilderij-afbetaling van me overneemt, nog een ander die me een klein-opera-abonnement schenkt, lieverds die me altijd bijspringen als Dushi iets overkomt, zo overleeft een oudere alleenstaande vrouw ònder modaal zoals ik. En zij dáár -ik wijs naar wat Turken in het speeltuintje onder aan mijn multicultiflat-, ik ben geen Wilders of Verdonk, hoor, het bloed stroomt linksom mij door dáad'ren, maar zij daar, zij sturen van hun uitkeringen geld naar hun familie!
"Wat een kring warme vrienden koesteren jou, wat een solidariteit!"
"Ja, maar van òns belastinggeld sturen zíj geld naar hun familie in Turkije of Marokko,"druk ik ferm even door.
"Dat is hùn solidariteit uit hùn cultuur," draagt het glas wijn rechts van mij aan.
Zó had ik het nog niet bedacht. Natuurlijk. Zij nemen graag aan wat 'wij' hun bieden. Net zoals ik dankbaar aanneem dat waarmee vrienden mijn leven op zeker peil houden.
De kindertjes beneden, schommelend en wippend, met hun gehoofddoekte mama's op het bankje lijken meer mens. Lévender.
Mijn bijspringende vrienden voelen ineens nog warmer, en nog dichterbij, nog dichter dan familie. Ik was al diep dankbaar, maar nu voel ik hun kloppende hart.
~
En de zoele wind streelt waar hij wil, en het tere lentegroen wuift, en we hoeven nog lang niet naar bed, nog lange niet nog lange niet, en ze schenken nog eens bij van de Pauillac Premier Cru die ze meebrachten uit Frankrijk, en zo komt Europa ter sprake.
"Ben nog steeds blij dat ik tegen heb gestemd," daag ik hen uit, want zij zijn Vlamingen en hun land stemde vóór.
"Hoe zo?" vraagt het glas links van me.
Brussel-Straatsburg, papierwinkel, verkwisting, corruptie, duurte, euro, frustraties.....
"België stemde voor, en ik sta daarachter."
"Vanwege Brussel zeker!" Dit is voor een Vlaming een affront, en wordt dus ook hoffelijk genegeerd.
"Solidariteit groeien we toch naar toe? Samengaan, eenwording, overkoepeling, wereldburgerschap...."
Ja maar hoho! Dit is geen solidariteit, maar onderling gekonkel. Dit is geen solidariteit uit ideële motieven, maar solidariteit-tegen, uit winstbelang en concurrentie, dit is toch puur machtsspel? "Ja."
Dus?
"Een idee wordt geboren. Maar de eerste geboorte ligt altijd binnen de kaders van het gewende, de tweede ook, de derde ook. Het zijn de wijzen die geloven in de idee, en de vormgeving geen verwijten maken dat ze nog niet volmaakt is. Denk aan de Volkerenbond, die ging onder. Denk aan zo'n wijze man als Dag Hammarskjöld, en zijn Verenigde Naties. Hammarskjöld is vermoord. De VN is ondergegaan, maar de idee leeft door, en waagt nog een poging, en nog één.
Je moet de idee koesteren, en de vormgeving voor lief nemen. Die vormgeving strekt zich uit, en uit, als een lange tak. Strekt zich zo uit dat het wel op móet houden, maar ondertussen is er, nauwelijks opgemerkt, uit dezelfde wortelstam een zijtak ontsproten, die de idee zuiverder verder draagt. En men beseft dan dat de idee nog zo slecht niet was, maar dat het nu héél anders moet worden opgezet, dan komt de idee beter tot stand, met wijzere mensen wellicht. Maar die hebben wijzer kunnen worden door die eerste uitdrukkingen van de idee, die nog misvormd waren. Zo gaat evolutie. Koester de idee àchter de vormgeving, en je prikkelt het Veld. Uiteindelijk groeit er echte solidariteit in de mensheid, als een volle boom. Heus!"
~
Woew.
Rechts reikt haar lege glas, en we schenken nog eens vol, één glaasje dan vóór we naar binnen en naar bed moeten.
"Op de solidariteit!"
"Òp de solidariteit!"
~~
Een reactie posten