Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!
16 april, 2007
to forgive or not to forgive, that's a question....
Vergeven is ìn.
Hot.
Vaak in de voetsporen van het Nieuwe Testament in de Bijbel, met een beroep bv op 'laat de zon niet ondergaan over uw toorn.'
Ik weet niet of de vertalingen van het Nieuwe Testament correct zijn inzake het onderscheid tussen vergeven en verzoenen; met alle teksten is zoveel gesjoemeld. Overigens staat daar ook: 'wier zonden gij zult vergeven, hun zijn ze vergeven,- wier zonden gij zult behouden, hun zijn zij behouden!' Da's toch nogal iets, hè?
Bij mijzelf gaat verzoenen aan vergeving vooraf. Als er verzoend is, kan er vergeving komen, of niet, naargelang de keuze. Maar wat is dan verzoening?
Verzoening is voor mij dat ik mij totaal in een pijn- situatie begeef, alsof ik iemand ben die van binnen en buiten kan kijken. In het geval van een ex van me: dat ik mijn leven overzag, het zijne overzag, zonder enige tendentieusheid.
Een verzoeningsprocedure in jezelf starten is geen gemakkelijke weg. Je moet dan wel alles durven gaan zien, anders blijft het een verdedigingsmechanisme en wordt het nooit echte verzoening.
Er zullen uit die vrede na verzoening, en dit is mij diverse keren gebleken, geen onverwachte erupties voortkomen, want erupties komen uit verblinding voort. Er kàn vergeven uit voortkomen, maar ik vind die stap
a. te hautain,
b. wil ik hem niet verlossen van wat hij als veel oudere had kunnen weten, zie de 2e helft van de NT-uitspraak.
Mijns ervarings gaan mensen te gemakkelijk tot het woord vergeven over, als ze eigenlijk 'zand erover' bedoelen. Niet voor alle psychische processen is 'zand erover' heilzaam. Het is heel heilzaam om je wel te verzoenen, maar iemand wèl aan haar of zijn daad te houden. Rekening daarmee blijven houden. Genoegdoening open houden.
Toch vergeven kan dan heel gemakkelijk overglijden in zelfverraad, en daar wordt niemand beter van.
En nogmaals, ik voel iets hautains kleven aan 'ik vergeef je'. Want impliciet stel je iemand schuldig, terwijl die ander zich helemaal niet schuldig hòeft te voelen, in haar of zijn eigen waarheid. In het geval van mijn ex: hij zal opperen dat hem niks te vergeven valt!
In zijn waarheid en op zijn leeftijd het beste.
~
En nee, ik geloof niet in genoegdoening via straf of beloning in 't hiernamaals. Stel je voor!
Die administratie alleen al!
Labels: ze zeggen maar ik twijfel
Vergeven, moeten vergeven, heeft mij uitgehold, en niets maar dan ook niets aan de situatie veranderd.
Deze verzoening, denk ik, ik ga het proberen, gaat veel dieper. je moet dan zien voor zoen!
Victoria Verhegen, Ede
: dinsdag, april 17, 2007 10:24:00 a.m.<< Terug naar start
Archief
juli 2006 augustus 2006 september 2006 oktober 2006 november 2006 december 2006 januari 2007 februari 2007 maart 2007 april 2007 mei 2007 juni 2007 september 2007 oktober 2007 november 2007 december 2007 januari 2008 februari 2008 maart 2008 april 2008 mei 2008 juni 2008 juli 2008 augustus 2008 september 2008 oktober 2008 november 2008 december 2008 januari 2009 maart 2009 april 2009 mei 2009 juni 2009 juli 2009 augustus 2009 september 2009 oktober 2009 november 2009 december 2009 januari 2010 februari 2010 maart 2010 april 2010 mei 2010 juni 2010 juli 2010 augustus 2010 september 2010 oktober 2010 november 2010 december 2010 januari 2011 februari 2011 maart 2011 april 2011 mei 2011 juni 2011 juli 2011 augustus 2011 september 2011 oktober 2011 december 2011 januari 2012 februari 2012 maart 2012 april 2012 mei 2012 juni 2012 juli 2012 augustus 2012 september 2012 oktober 2012 november 2012 december 2012 maart 2013 april 2013 juni 2013 september 2013 oktober 2013 februari 2014 maart 2014 september 2014
Een reactie posten