Het kwam door een sobere tv-uitzending over verborgen armoede. Wij, van vóór de oorlog, noemden dit altijd 'stille armoede', maar het betekent hetzelfde: naar buiten toe keurig, maar binnenshuis (ook keurig, hoor!) alles uitsparen om bv toch dat hondje maar te kunnen houden als gezelschap, toch dat autootje maar te kunnen blijven rijden om oude moeder in verpleeghuis te kunnen blijven verzorgen, verder nergens meer naar toe kunnen ('thuis blijven kost tenminste niks'), geen kleren meer te kopen ('want je kunt toch nergens meer heen'), afhankelijk zijn van wat kinderen je toestoppen (nou, de mijne deden dat één keer met de strenge mededeling erop 'éénmalig!), altijd bang zijn dat de wasmachine of de tv het begeeft, en dat soort grijze dingen.
Zei die mevrouw: 'en dan zie ik al die loterijen, die prijzen uitkeren van zoveel miljoen en zoveel miljoen, en dan denk ik: maak er gewoon héél veel prijsjes van in de trant van €2500!'
Flonkerend idee!
Doen ze natuurlijk niet, want het tóónt niet.
En toch: flonkerend idee!
Ik zou er dol- en dolblij mee zijn, maanden uit de zorgen.
Spin nog even verder en zie het vóór me:Marc Klein Essink in een reclame voor de DoodGewoneLoterij.
Ik zou hem daar zetten in een zwart-wit-grijs-uitzending, zonder kleuren dus, dát valt op.
Eerst een kleine satire op zo'n 17miljoenjackpot die gevallen is op een aanvankelijk door alle linten gaand echtpaar.
Dan stilte.
Ze zitten op de bank. Zucht.
Zullen ze het delen met de keinders? Mwah, die zien ze toch nooit.
Zullen ze een wereldreis maken? Mwah, vermoeiend, hoor, op hun leeftijd, en de zaak kunnen ze toch niet zo lang alleen laten.
Een eigen huis dan? Mwah, ze hebben altijd al lekker gehuurd, en die lasten van een eigen huis, hè?
Valt nog niet mee, zeventien miljoen.
Close up van Marc Klein Essink in de gang, heimelijk luisterend, het geld in zijn handen weerhoudend van ritselen. Shhht! fluistert hij bezwerend tegen die miljoenen, want die kraken toch altijd zó hard, daar wor je gek van!.
'Weet je wat,' zegt zij: 'we geven het weg.'
Hij haalt opgelucht adem. 'Aan ...?', zegt hij aarzelend.
'Precies!' zegt zij: 'die heeft het meer nodig dan wij, kan ze ook eens lekker op vakantie, heeft ze in geen jaren meer gekunnen!'
'En aan.....?' oppert hij.
'Tuurlijk!', zegt zij en knuffelt hem, 'wat ben je toch een schat! Je hebt gelijk, die moet altijd bij z'n vrienden met de pet rondgaan alssie weer wat aan z'n tanden heeft. En' , vervolgt ze stralend, Maeve Binchey op en top, 'aan die van hierachter, kan ze wat aan d'r tuintje laten doen, is ze dol op, maar ze heeft er geen geld voor en zelf loopt ze krom van de artritis.'
Zo maken ze een hele lijst, houden €2500,- voor zichZelf, en op dat moment treedt Marc Klein Essink weer stralend vol in beeld (zwart-wit!):
"Daarom, dames en heren, breken wij met de traditie van Het Moet Meer! In de DoodGewone Loterij reiken wij géén miljoenenprijzen uit, géén luxevakanties naar de Cariben met een zakcentje van €100.000, geen bonnen bij de Bijenkorf voor speciale liftende halscrèmes, maar gewoon: héél véél prijzen van €1000,- tot en met €2500,- die u net even uit dat uitzichtloze slop kunnen halen.
En zou er per ongeluk een prijs vallen op u die geen slop heeft, geen nood, u retourneert ons de prijs, en wij maken er een speciaal jackpotje van: Jackpot der Sloplozen, met, als u wilt, 1 x uw naam eronder in achtpuntsletter.
Wilt u wel loten, maar geen prijzen? Kan ook! Vraag een M-lot aan of koop een M-lot, dan komt uw lotgeld meteen in het Maxima's Minikurredietprietprijsfonds, waaruit wij weer extra prijsjes uitdelen.
Want, dames en heren, in dit land, en dit is natuurlijk geen politieke aanval op ons geweldige regeringsbeleid, in ons land leven veel meer sloppers dan u denkt. Ze houden zich stil. Ze schamen zich (ja, dat komt nog voor!), maar ze komen nooit in de krant die ze niet eens hebben, omdat ze zich die niet kunnen veroorloven. U ziet ze niet, maar ze zijn er wel.
Déze loterij, dames en heren van Neder- en Opperland, is daarom een Doorbraak, een Doorbraak van Menselijkheid,
en wordt daarom van harte mede mogelijk gemaakt .... en dan volgen bv namen van instellingen als Shell, TNT, en heel wat namen van mensen met riante bonussen, zoals Kok, en .. u weet wel."

Tot slot nog een close up van het glunderende echtpaar van het flonkerend idee,
uitzoomen,
uitzoomen waardoor het doodgewone buurtje waar zij in wonen in beeld komt, en dan langzaam langzaam kleur in voegen,
langzaam langzaam geel en groen, en een likje rood......Waw.

En nu ga ik meteen, solidair met mevrouw hierboven maar niet met haar hondje, het leek me een eisertje van hier tot daar woef!,
mijn laatste loterij opzeggen.
Waarschuw me als de DGL er komt, dan speel ik weer mee!
~~~~~~~~~~~~

Labels: maatschappelijk afschuwelijk