Twee weergaloze maandagavonden gaven me de moed t.a.v. deze mensen-evolutie weer terug.
Mijn yogalerares van wie ik heel veel leer daagde me een maand of twee geleden uit weer cursus te gaan geven. Daar was ik 5 jaar geleden mee opgehouden, definitief dacht ik. Eerlijk gezegd omdat de consumptiedrang in het nieuw-spirituele gebeuren me te machtig werd. En het gebrek aan horizontaliteit (want wie consumeert stelt zich niet horizontaal op, maar als klant). En het wordswordswords.
Tot mijn verbazing, verrukking, zat daar een zaal vol bezielden, overal vandaan, een grote driehoek tussen Beverwijk, Nijmegen en diep in Belgisch-Brabant. Samen ontwikkelden wij in twee glanzende avonden het besef van de herinnering aan een besef dat we eeuwen en eeuwen al hadden, maar onder druk van drukte verloren waren geraakt: de drievoudige mens.
O nee, we kijken niet alleen van achter onze stoffelijke oogjes. Dat is al prachtig om te doen, daar niet van, vooral als we dan ook nog zien. Echt zien is verbinden.......
Maar we zíjn, zo herinnerden we ons, drievoudig, en drievoudig is ons zicht. Stel jezelf vóór met je handen wijduit geheven. Er ontstaat een V. Beneden in de V.
'Boven' ons zijn we de laag van onze ziel. Zien we de verwevenheid die gebeurtenissen weeft tussen levens, tussen mensen en andere wezens, daar vloeit het allemaal in elkaar over, en dat kunnen we heden ten dage zien. Vijf jaar geleden was hier nog geen sprake van! En daarboven zijn we de beweging van onze geest, betekenisvolle beweging, die elk leven zin geeft.
Er was een vrouw in de zaal met een project in India.
Je ziet steeds meer dat werken voor ontwikkelingslanden en andere achtergebleven gebieden kleinschaliger wordt, en voortbewogen door partikulieren. Partikuliere projecten vervangen regeringsprojecten. Dit bewerkstelligt veel direkter kontakt tussen mensen die het aangaan en mensen die geholpen worden. Wat dit betreft is onze Nationale Ontwikkelingshulp net zo onpersoonlijk (en baatzuchtig!) geworden als het grote bedrijfsleven.
Als wij denken dat we ‘alleen maar’ de persoon zijn, dan zien we zelfs onze ‘goede’ daden slechts als persoonlijk. Daar is niks mis mee. Een grote tevredenheid ontstaat juist uit het feit dat helpers en geholpenen elkaar leren kennen. Beiden ZIEN elkaar. Elkaar ZIEN is elkaar leven geven. Tevredenheid stimuleert tot nog meer. En vaak ook tot grotere zorgvuldigheid dan bij grootschalige projekten.
Maar wij tilden onszelf op en keken ook met de oogjes van onze verweven zielen. Op hetzelfde ogenblik dat wij inzien dat wij verweven zielen zijn, dan zien we onze daden in verwevenheid, als aanzet tot groei, of als vertraging van groei,- dan zien we naast de daden ook de effecten. Dan wordt zo’n kleinschalig project nóg meer. Dan zie je de geholpenen omweven door de creatieve genegenheid van de helpers. Die omwevenheid maakt ze glanzender, en vuurt ook hun eigen potenties aan. Groei! Groei die verdergaat dan de act van geholpen worden, integendeel: het is groei die integreert, doordat de geholpene ook menselijk gezien is, en gezien hééft, van aangezicht tot aangezicht, dat deze groei in de periode daarna ook doorzet. Ook in de omgeving, de familie, de kaste. Ook bij de helpers gaat de geboden hulp of ondersteuning integraal deel uitmaken van hun leven: wat in de maat van bewuste mede-menselijkheid gebracht is, deelt zich vruchtbaar.
Deze verwevenheid laat sporen achter, vruchtbare sporen. Helpers en geholpenen geven elkaar op zielsniveau dieper leven. Zonder emoties, maar in diep gevoel. In deze zielsverwevenheid waar het steeds maar op en neer gaat, blijven helpers dus niet alleen maar helpers meer, en geholpenen niet alleen maar geholpenen. Het weeft zich in elkaar en bevrucht elkaar.
In Geest wordt het dan één beweging. Eén betekenisvolle beweging. Eén vlam. Als wij durven aanvaarden dat wij zelfs zèlf de BEDOELING zijn van wat in de persoon als daad gevoeld wordt, in de ziel als verwevenheid, in de geest als BETEKENIS, dan wordt geven en aannemen één zinvolle Beweging. De Beweging en de betekenis ervan worden zichtbaar, alsof voor die kosmische beweging mensen gezocht worden om die uit te voeren.
Er was dan een Betekenis die zich wilde laten beleven. Die zocht ons uit. Wij gaven daar gehoor aan. En vooral: DOOR ER BEWUST MET JEZELF ÌN TE ZIJN. Alles vanuit Geest is van BETEKENIS geweest in deze ontwikkeling. Dan voelen we van binnen -ook al kunnen we het nog niet begrijpen- de betekenis van onszelf in die daad, van de wederzijdsheid in verwevenheid, en zelfs dat wij moesten bestaan zoals wij in die daad hebben bestaan. Het heeft Zin. Die ZIN zijn wij.
WIJ LEVEN DE BETEKENIS UIT DOOR ONS grandioze MENS-ZIJN.
In twee maandagavonden werd gezamenlijk besef herboren.
Zou op meer plaatsen mogen gebeuren. Kunnen gebeuren.
***************************************************
Labels: toch een mooie wereld
Een reactie posten