Vandaag is het Vrouwendag.
Nou ben ik nog uit de generatie feministen die jaha! een eigen minister voor Vrouwenemancipatie bewerkstelligde, minister Van Doorn, en een eigen jaar voor de Emancipatie van de Vrouw (1975) met een eigen Emancipatieraad, o.l.v. ir. Nellien de Ruiter, sinds enkele jaren nu rustend en zingend, hoop ik, in onze zelf ontworpen vrouwenhemel.
Nog steeds echter hebben wij basale basis-zaken niet voor elkaar gekregen, en is de Emancipatieraad zelfs afgeschaft, godinbetert.
Basale basis-zaken zoals bij voorbeeld: het voorwerp waar wij indertijd grote rose strikken om bonden, zodat 'ze' er niet in konden, en wij strikten erop los, omdat wij ze niet hadden. Drie keer raden.
Ik zie het al: u weet het niet meer.
Nou ik wel.
Mijn handen voelen wéér het ijzerdraad in die strikken.
En ze doen er wéér pijn van.Waarom?
Veertig jaar na dato (!) heeft de gemeenteraad van Eindhoven (en daarin staat zij vast niet alleen) beslist dat er een luxe uitvoering van de plastulp moet komen in de binnenstad.
Plastulp?
Is (zie plaatje boven) een openbare mannenurinoir zonder muurtjes, met 4 geultjes op p..hoogte, waarin mannen kunnen plassen.
Aan de ingang van mijn parkeer terrein staat er zo een, mij (en andere dames) het volle zicht gevend op vier plassende pikken, voluit.
Ofschoon dit ontzettend stinkt, maar ook geweldig vergelijkingsmateriaal oplevert, heeft één van ons -ik verraad niet wie, maar ze heeft vanochtend van ons een paasei me een enòrme rose strik gekregen- laatst op die parkeerplaats gewoon geplast, hoewel zij vrouw was en het dus niet zo hoog kon richten dat het bij zo'n geultje kwam.
Zij, in werkelijk hoge nood, deed het er dus naast.
Prompt werd zij bekeurd wegens het onbehoorlijke wildplassen op de openbare weg (€35,- meteen te voldoen). Zo is het nog steeds.
Hoewel het alom bekend is dat vrouwen een kleinere blaas hebben, en het dus korter kunnen ophouden, lieve mensen, staan er overal in de grote binnensteden, juist op heel drukke plekken (!), onbehoorlijke plastulpen, waar mannen zich openlijk kunnen ont-blo-ten (!) en plassen,
maar urinoirs voor vrouwen, ho maar! Geen enkele!!!!
Na veertig jaar nog geen enkel damesurinoir!
Maar wel belastinggeld aan een luxere vorm van de zedeloze mannenplastulp. Met windvangertjes zeker. Te stinkerig om rose strikken om te binden.
Wij, dames, houden het al veertig jaar òp!
Hoe lang gaan we hier nog mee door?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Labels: ze doen er weer niks aan
Een reactie posten