Mijn dochter vertrekt naar Uruzgan. Voor een vol jaar. Als diplomate, niet als soldaat, maar wel in Kamp Holland, in zo'n bomvrij containertje, en met schervenhelm, enz. Omdat ze iets aan wederopbouw wil helpen doen.
Op haar eigen blog schrijft ze echter dat bij wederopbouw, zelfs als het zelden ietsiepietsie mogelijk is, er dán weer bijkomt dat de Taliban elke Afghaan die iets van die wederopbouw krijgt, streng afstraft.
Dus hou ik mijn hart vast, dat zij klem dreigt te gaan zitten met haar zelf op haarzelf. Misschien, hoop ik, zie ik het verkeerd.
Want een mens moet dieper kijken. Als je vanuit onze volledige menselijkheid wlt uitgaan, dan zijn er drie lagen: persoonslaag, zielelaag, geestlaag, en dat laatste is Beweeg-reden, uiterste Bedoeling voor het geheel. Vrij los van tijd.
Op de persoonslaag zijn een heleboel Nederlanders tegen; ook haar eigen partij stemde tegen; waar doet ze toch aan mee?
Ondanks onze protesten wordt het toch uitgevoerd. Op de persoonslaag zie je dus een discrepantie tussen regeerders en burgers, plus dat de burgers de motivatie van de verschillende regerende partijen niet doorzien. Dit is een heel oude kwestie, die al eeuwen speelt: wie de macht heeft is nooit rechtuit over bedoelingen en achtergronden. Daar worden anderen aan geofferd. Degenen die de gevechten uitvoeren verdienen dus ons hele hart. Degenen die als diplomaten daarheen gaan, zouden beter kunnen weten, maar ook zij worden gedreven door hun naïviteit of misschien andere zaken, idealen wellicht waar ik geen oog voor heb. Het zou me echter heel wat gerust stellen als ze Jan Pronk mee kon nemen.
Op zielelaag zie je verwevenheden. Het westen heeft een oude binding met de zuidelijker Oost-Europese landen; daar ligt een weefsel. Westerlingen, vooral Engelsen (denk aan Byron) zijn vaak gesneuveld op de Balkan of in landen daar rondom heen. Dat is een oude verwevenheid. Een nieuwe verwevenheid is de Europese Unie, een nog erg nieuwe verwevenheid die tot nu toe gestoeld is op papier, regels en waarin Nederland een eigenzinnige rol speelt, zowel negatief in Europese ogen ('nee'op Europese grondwet), als wel positief door ons uitsloven in Afghanistan. Nederland heeft in die nieuwe verwevenheid nog geen duidelijke eigen plek gevonden, en 'overdrijft' dus zowel links als rechts. Is zowel lastig als slachtofferig.
Op geesteslaag zie je Beweeg-Reden en Bedoeling.
Deze wereld bestaat uit culturen die elkaar fundamenteel NIET begrijpen. Daardoor maken we steeds misgrepen als 'we zullen ze wel eens de democratie brengen'(!) als 'islam is agressief en lager van beschaving dan wij'(!). De Beweeg-Reden is uiteindelijk die culturen elkaar te laten voeden, zodat er een rijke all in wereldcultuur kan ontstaan, met veel geestelijke en stoffelijke rijkdom.
Zowel de film van Geert Wilders als onze infiltraties van Irak en Afghanistan zijn weliswaar gebaseerd op dit totale onbegrip tussen culturen, maar confrontaties leiden uiteindelijk, na veel ellende en moeizaamheid, wèl tot doordringend begrip, doodeenvoudig omdat voor ons, mensen, tot nu toe wrijving het beste leermiddel is.
Vreedzame dialoog komt daarna, uitwisseling daar weer na, en wezenlijke ontmoeting daar weer na.
Misschien is mijn dochter onbewust een voorloper.
Het lot van voorlopers is nooit te benijden.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Labels: ze zeggen maar ik twijfel
: zondag, maart 09, 2008 4:31:00 p.m.
Een reactie posten