Tijger en Kyra heten ze, zusjes van elkaar, en ze hebben een verrukkelijke jeugd gehad, in het lekker rommelige huisje van mijn dochter in Utrecht.
Dochter had altijd al poezen; vanaf de scheiding van hun vader die niet van o.m. dieren hield, krégen mijn kinderen ze allemaal van mij; dieren zijn goed voor kinderen, en andersom. Ik meen het: wij hebben veel te danken aan onze broeders en zusters het dier, en we mogen ook wel eens iets hartelijks terug doen. Bovendien smelt ik persoonlijk voor poezen.
-M'n kinderen kregen ook goudvissen en andere broeders en zusters het dier, maar eigenlijk floreerden de poezen ten onzent het allebeste.-

Dochter zit voor BZ in Uruzgan (ja, die slim-kijkende meid in PSV-rood+wit-gestreepte trui rechts achter Femke Halsema in het interview afgelopen dinsdag met Pauw en Witteman in Kamp Holland!). Zusjes poes hebben vanaf dochter's vertrek naar U. hele reeksen van pensions gezien en van vriendinnen en dan weer pensions, en gaan een beetje aan ontwortelings-crisis lijden. Vrouwtje komt dit weekend met kort verlof thuis om o.a. hen stevig te knuffelen, en dan komen ze woensdag naar mij tot december of februari, haar volgende verlof. Vier en een halve maand dus, eindelijk een vastere verblijfplaats. Krijgen ze stabiliteit, die heb ik zelf in de loop der jaren ook veroverd, uiteindelijk.

Je hebt geen idee wat er in de komende dagen komt kijken! De papierkamer van Poort moet voortaan op slot, want behalve dat daar heerlijke pakken krabbaar papier liggen, staat er ook een zwart'leren' tweezittertje, en een kopieerapparaat standby dus lekker warm.
Keuken omgebouwd, want er komt een groot stuk vinyl voor de zusjes, met voederbakjes en ander spul.
Werkkamer, tja, volgens dochter zijn ze afgericht om óver toetsenborden te springen, maar als u toch nu en dan rare berichtjes krijgt..... , retour naar de zusjes zou ik zeggen.
Al met al toch een beetje senuwachtich gedoe voor iemand die het niet meer gewend is, nu op 9 hoog woont, ook niet meer zo snel is in het kattenachternarennen, en bovendien nèt plaats heeft genomen in een sub-huurderscommissie met als speciaal-opdracht overlast van huisdieren in deze torenflat te bestrijden. Zij mogen wel een héél goed voorbeeld gaan geven, deze zusjes!

Maar ze zijn zó lief!
En ja, oma heeft dan wel geen kattensokjes gebreid in blijde afwachting van hun komst, maar al wel gistsnoepjes gehaald, en van dat speciale houtgrit, reukloos èn ecologisch verantwoord.
Want groen zijn wij en blijven wij, dochter en ik, zó ruiken wij voor de zusjes,veilig groen en gezellig.

Labels: Hannah alweer gelukkig