Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!
15 mei, 2009
Zij Komt...................................
Een Moederbeeldje, 35.000 jaar oud, en zeer onlangs gevonden in Duitsland, in de Zwabische Jura, een gebied dat bekendstaat om de vele archeologische vondsten. Het beeldje is gemaakt van de slagtand van een mammoet. Volgens de onderzoekers gaat het om de "oudste vorm van figuratieve kunst" ter wereld. "De eigenschap van dit beeldje dat ongetwijfeld de meeste aandacht vraagt, is de expliciete, bijna agressieve, seksuele natuur gericht op de seksuele karakteristieken van de vrouw", aldus onderzoeker Paul Mellars van de Universiteit van Cambrigde, die over de vondst schrijft.
Precies een eeuw geleden werd er ook zo'n beeldje, maar wel 'jonger', gevonden. Het staat nu bekend als de Venus van Willendorf. Volgens de onderzoekers ging het toen om "een idealisatie van de vrouwelijkheid. Alle vrouwelijke geslachtskenmerken zijn als vruchtbaarheidssymbolen overdreven weergegeven, zoals de volle borsten, dikke buik, venusheuvel, dijen en billen."
In alle twee de gevallen gaat het om een vasthoudbeeldje: zonder hoofd, het kan niet staan, en is waarschijnlijjk met een koordje om de hals gedragen. Dus kunst? Schei uit, zeg! Hier is 'gewoon' sprake van magisch denken, magisch ervaren.
Waarom raakt dit nieuwe zeer oude Moederbeeldje me zo?
Omdat er sinds een tijdje 'Vrouw' in de lucht zit.
Niet op de feministische manier.
Mijn dochter, Groen Links feministe, en ik spraken vanochtend nog over de rampzalige manier waarop we hier vrouw en werk en kinderen combineren.
Nee, ik bedoel diep- en diep- en nog dieper-Vrouwelijk: het facet dat ondergesneeuwd is in onze culturen, en zich nu toch, zachtjes weer op nieuwe wijze (Nooit teruggaan naar het verouderde; daar kan ons bewustzijn niet tegen!) omhoogwerkt aan de randen van ons bewustzijn:
het Veld van verbanden, het Veld van verwevenheden, het Levende Veld dat Mogelijk maakt, de bedding, de oerschoot.
Er verschijnen boeken die -zonder het vrouwelijk te noemen overigens- de aandacht vestigen op dat Weefsel: Teule bv met zijn 'Wat Darwin niet kon weten', Fagg met zijn 'Elektromagnetisme en het heilige', en Lynn Taggart: 'Het Veld'.
Wij worden, en dit is nog boeiender, zelf daar gevoeliger voor.
Tijdens afgelopen WESAK bv waren er behoorlijk wat mensen die dezelfde licht-verbindende ervaringen ondervonden.
Mensen vertellen me ook steeds vaker over dromen die zij over anderen krijgen, zonder dat ze het doen en laten van die anderen eigenlijk kennen.
En over sterk toegenomen gevoeligheid voor het wereldgebeuren en het gebeuren in onze Aarde.
Ik oefen zelf al jaren in het waarnemen van verbindingen, van de ruimte-tussen.
Onze cultuur heeft zich sterk op beweging gericht, niet zozeer op ruimte (geven). Op prestatie door beweging, en niet zozeer op achtergrond/bedding. Op zichtbaar te controleren zorg, en niet op onzichtbare onmeetbare aandacht, genegenheid, ondersteuning-alleen-al-door-er-te-zijn. Op de mannelijke sector dus. Dit is geen aanklacht; dit is gewoon de golving van de tijd.
Als de tijd kantelt, geeft ze signalen af. Toen er in onze religieuze bewustzijns plaats vrij kwam voor wat alternatievere denkbeelden over gnosis, ontdekte men (1948) de Dode-Zee-rollen. Daar was het toen 'de tijd voor'.
Onze cultuur heeft zich sterk op beweging gericht, niet zozeer op ruimte (geven). Op prestatie door beweging, en niet zozeer op achtergrond/bedding. Op zichtbaar te controleren zorg, en niet op onzichtbare onmeetbare aandacht, genegenheid, ondersteuning-alleen-al-door-er-te-zijn. Op de mannelijke sector dus. Dit is geen aanklacht; dit is gewoon de golving van de tijd.
Als de tijd kantelt, geeft ze signalen af. Toen er in onze religieuze bewustzijns plaats vrij kwam voor wat alternatievere denkbeelden over gnosis, ontdekte men (1948) de Dode-Zee-rollen. Daar was het toen 'de tijd voor'.
Toen in de eerste decade van de vorige eeuw de tijd rijp werd voor vrouwen-inbreng, groef men de Venus van Willendorf op. (En nu even teruglezen naar wat de wetenschap er toen van zei (!), en nu van dat oudere beeldje zegt (!), je weet niet wat je leest!!!). Ze werd wereldberoemd. Daar was het toen 'de tijd voor'.
Nu raken mensen rijp voor een deelname van het Vrouwelijke aan ons denken, voelen en Zijn: het onderkennen van het weefwerk van verbanden en verbindingen, ònder ons individualisme. En nu wordt er een nog ouder Moederbeeldje gevonden.
Zulke beeldjes zijn geen kunst.
Ze komen voort uit magisch denken. Magisch denken is het besef dat als er iets op één plek gebeurt het tegelijk op andere plekken kan plaatsvinden.
Hoe?
Gewoon, door bewust of onbewust gebruik te maken van de verbanden en verbindingen die er al sinds het begin van onze tijden liggen.
Roep je het een, dan roep je het andere op dat er affiniteit mee heeft.
Op deze manier dromen we over elkaar.
Op deze manier glipt er 'stom toeval' in ons leven.
Op deze manier verstaan we elkaar niet door woorden, maar 'binnendoor'.
Op deze manier schept de evolutie een bedding voor voortgang, al aangevoeld voor de gevoeligen, die hopen.
Zo een ben ik.
Mijn hartehoop is toegenomen sinds ik dit beeldje zag.
Toegenomen in blije warmte:
Zij Komt!
Zie ook: Zij Komt 2, 20 mei 2009De bovenste twee afbeeldingen zijn die van het pasgevonden Moederbeeldje;
de onderste van de 'jongere' Venus van Willendorf.
Vergelijk ook op de Poort-site: Graancirkels en Ruimte op
http://www.stichtingpoort.nl/?mei%26nbsp%3B2e_helft
geplaatst door hannah van buuren # 14:38 
Reacties:
<< Terug naar start
Hoi.
De vruchtbaarheidsbeeldjes bezitten wel een hoofd, maar geen gezicht. Omdat deze beeldjes nog uit een tijdperk zijn waar het matriachale gedachtengoed de boventoon voerde,was het toepasbaar op elk meisje-vrouw die zich enigszins kon richten op de grote oermoeder. Dus universeel de grote vruchtbaarheid met het opnieuw creëren van leven. Deze beeldjes vertegenwoordigen eveneens de grote kosmos uitgebeeld in een grote oermoeder.
In het neolithicum begon de opmars van het patriachale tijdperk, dus mannelijk met veel meer oorlog etc
ook de latere kerk maakte misbruik van deze latere geloofsrichting door de vader en de zoon bovenaan te stellen. Bronnen,rivieren,meren,zeeën zijn vaak offerplaatsen geweest waaraan dit soort beeldjes refereren. Dit is nog maar een kleine opsomming,maar oudere beeldjes zijn door mij al gevonden en mooier dan deze 2.Het woord venus klopt trouwens ook al niet voor dit soort beeldjes.
Jan van Es.
De vruchtbaarheidsbeeldjes bezitten wel een hoofd, maar geen gezicht. Omdat deze beeldjes nog uit een tijdperk zijn waar het matriachale gedachtengoed de boventoon voerde,was het toepasbaar op elk meisje-vrouw die zich enigszins kon richten op de grote oermoeder. Dus universeel de grote vruchtbaarheid met het opnieuw creëren van leven. Deze beeldjes vertegenwoordigen eveneens de grote kosmos uitgebeeld in een grote oermoeder.
In het neolithicum begon de opmars van het patriachale tijdperk, dus mannelijk met veel meer oorlog etc
ook de latere kerk maakte misbruik van deze latere geloofsrichting door de vader en de zoon bovenaan te stellen. Bronnen,rivieren,meren,zeeën zijn vaak offerplaatsen geweest waaraan dit soort beeldjes refereren. Dit is nog maar een kleine opsomming,maar oudere beeldjes zijn door mij al gevonden en mooier dan deze 2.Het woord venus klopt trouwens ook al niet voor dit soort beeldjes.
Jan van Es.
# geplaatst door 
: vrijdag, mei 15, 2009 9:06:00 p.m.
: vrijdag, mei 15, 2009 9:06:00 p.m.
Hoi Jan, het oudste beeldje dat nu pas gevonden is, heeft een ringetje i.p.v. hoofd/gezicht, kennelijk opdat het met een koordje als ketting gedragen kon worden.....
En ja, het woord 'Venus' is totaal misplaatst!!!
Hannah
En ja, het woord 'Venus' is totaal misplaatst!!!
Hannah
dag Hannah
Ik wil graag even reageren op je artikel over het vrouwelijke dat zich volop aan ons toont ( zie je weblog van een van de voorbije dagen).
Naar mijn gevoel komt dit vrouwelijke in verschillende fasen naar ons toe of anders gezegd worden wij er weer wakker voor.
Bij mij persoonlijk is het zo een tiental jaar geleden begonnen via een droom.
Een drietal jaar geleden kreeg ik weer een bijzondere droom, later las ik op internet dat meer mensen zo een soort droom hadden en dit had te maken met vrouwelijke delen in ons hart dat we weer kunnen hanteren.
Zelf ben ik opgevoed (en velen van ons ook ) in een zeer controlerende en sturende sfeer , ik noem dit zelf heel mannelijk. Daarom ben ik zo blij dat het vrouwelijke zo veel meer meespeelt, ik ervaar er veel rust door en aanvaarding.
Wat de graancirkels betreft ben ik al enkele jaren met deze patronen aan het werken in mijn cursussen.Daardoor ken ik er verscheidene beter.Vorig jaar lag er op 27-7- in Wiltshire een patroon die men dan de Godess heeft genoemd. Ik heb er zelf ingestaan. Ik heb die dan gebruikt in de cursussen en het was wonderlijk om te zien wat mensen daar mee hebben gedaan. De Godess was een afbeelding zoals die beeldjes over de vrouw. Een van de opvallende kenmerken was dat het graan op de plaats van de vagina rechtop was blijven staan. Het was best wel grappig om te zien, dit kleine toefje graan dat daar rechtop stond.
Ik heb gezien dat er op 19-4-2009 alweer een nieuwe graancirkel is gevonden met weer die figuur maar nu dubbel.
Het vrouwelijke wordt inderdaad sterker en sterker.
Ann Defroy
Ik wil graag even reageren op je artikel over het vrouwelijke dat zich volop aan ons toont ( zie je weblog van een van de voorbije dagen).
Naar mijn gevoel komt dit vrouwelijke in verschillende fasen naar ons toe of anders gezegd worden wij er weer wakker voor.
Bij mij persoonlijk is het zo een tiental jaar geleden begonnen via een droom.
Een drietal jaar geleden kreeg ik weer een bijzondere droom, later las ik op internet dat meer mensen zo een soort droom hadden en dit had te maken met vrouwelijke delen in ons hart dat we weer kunnen hanteren.
Zelf ben ik opgevoed (en velen van ons ook ) in een zeer controlerende en sturende sfeer , ik noem dit zelf heel mannelijk. Daarom ben ik zo blij dat het vrouwelijke zo veel meer meespeelt, ik ervaar er veel rust door en aanvaarding.
Wat de graancirkels betreft ben ik al enkele jaren met deze patronen aan het werken in mijn cursussen.Daardoor ken ik er verscheidene beter.Vorig jaar lag er op 27-7- in Wiltshire een patroon die men dan de Godess heeft genoemd. Ik heb er zelf ingestaan. Ik heb die dan gebruikt in de cursussen en het was wonderlijk om te zien wat mensen daar mee hebben gedaan. De Godess was een afbeelding zoals die beeldjes over de vrouw. Een van de opvallende kenmerken was dat het graan op de plaats van de vagina rechtop was blijven staan. Het was best wel grappig om te zien, dit kleine toefje graan dat daar rechtop stond.
Ik heb gezien dat er op 19-4-2009 alweer een nieuwe graancirkel is gevonden met weer die figuur maar nu dubbel.
Het vrouwelijke wordt inderdaad sterker en sterker.
Ann Defroy
# geplaatst door : maandag, mei 18, 2009 6:06:00 p.m.
: maandag, mei 18, 2009 6:06:00 p.m.<< Terug naar start
Archief
juli 2006 augustus 2006 september 2006 oktober 2006 november 2006 december 2006 januari 2007 februari 2007 maart 2007 april 2007 mei 2007 juni 2007 september 2007 oktober 2007 november 2007 december 2007 januari 2008 februari 2008 maart 2008 april 2008 mei 2008 juni 2008 juli 2008 augustus 2008 september 2008 oktober 2008 november 2008 december 2008 januari 2009 maart 2009 april 2009 mei 2009 juni 2009 juli 2009 augustus 2009 september 2009 oktober 2009 november 2009 december 2009 januari 2010 februari 2010 maart 2010 april 2010 mei 2010 juni 2010 juli 2010 augustus 2010 september 2010 oktober 2010 november 2010 december 2010 januari 2011 februari 2011 maart 2011 april 2011 mei 2011 juni 2011 juli 2011 augustus 2011 september 2011 oktober 2011 december 2011 januari 2012 februari 2012 maart 2012 april 2012 mei 2012 juni 2012 juli 2012 augustus 2012 september 2012 oktober 2012 november 2012 december 2012 maart 2013 april 2013 juni 2013 september 2013 oktober 2013 februari 2014 maart 2014 september 2014
Een reactie posten