Gezegend, mijn vrienden die tuinen hebben, en zich realiseren hoe het nu op mijn acht hoog is met deze hitte en smog in Eindhoven.
Eergisteren belde een vriendin met tuin op: "Hannah, lieverd, pak je laptop op en kom naar ons in de tuin".
Wij werkten met drieën, ieder aan een tuintafeltje, ieder met laptop, vriendin, man van de vriendin, en ik. Het was super.
Gisteren naar andere vriendin, zij deelde niet alleen haar man, met ook haar oudste kleinzoon met mij, in haar stadstuin. Super.
Vandaag denk ik aan mij nabije 'vrienden' met tuin. Rijkere. Vaak een grote (tuin).
En moet denken aan vroeger. Ik woonde aan de Adrianusstraat in Eindhoven, twee keer zoveel bovenwoningen als lagere met tuin. Wij, die van boven, hadden allemaal kleintjes. En allemaal keken wij uit op de tuin van de pastoor (kunt u nagaan hoe lang geleden). Hij wandelde daar, op de keurige paden, tussen struiken en bomen, van ònze kerkbijdrage!, sigaar en brevier in de hand, en wij zaten daarboven, met kleintjes, en konden geen buitenkant op.
Ik, met twee kleinjes, was de dapperste en belde aan: "Meneer Pastoor, mogen wij met onze kinderwagen een paar uur in uw tuin? We beloven u dat ze niets zullen aantasten." 'Dit kon toen nog, zoiets beloven.....
Of wij van Gods pot gerukt waren! Of wij wel wisten wat dit voor een tuin was! Een tuin voor Dienaren van de Kerk!!!! Daar kwam niets van in.
Híeraan moet ik denken, nu mij tuinen aangeboden worden van een kleinte, je wilt er niet van weten, en hoe 'vriendinnen' met een grote tuin niet eens informeren hoe het gaat op meer dan dertig graden, acht hoog, enzovoort.
Misschien mogen ze het niet van hun partner, dat kan ook.
Vaak is dit het geval met rijkere vrouwen.........