Lijkt het maar zo, of is het echt waar dat er Babylonische spraakverwarringen lijken te ontstaan? Een op de koffie (Max Havelaar) komende vriendin meldt dat er om haar heen allemaal ruzies uitgevochten lijken te worden. Een ander krijgt voor de derde keer een Intra Justitia-aanmaning (met dreiging van deurwaarder) over een bedrag van €2,79 (!) over de NCRV-gids die ze al lang heeft betaald. Veronica afgelopen zaterdagavond: "U wordt gedropt op een eiland. Er zijn nog tien anderen. Vermoord ze alle tien, en u wint....." Krankzinnig maar waar.

Ik zelf krijg sinds gisteren mails van een mierenneukerig niveau met klachten over iets dat ik máánden geleden heb gezegd, of gedaan, of juist niet heb gedaan, en hoe ik verkeerd opvatte wat zij wel of niet zouden hebben gezegd, niet te geloven, enfin.... schade doet het in alle gevallen.
En het gaat altijd over woorden.
Wat is er aan de hand met woorden?
Het bekommert mij.

Want ik ben een mens met passie voor het woord. En hoewel ik weet dat taal maar een voorlopig iets is, alvorens wij weer toetreden tot het Gouden Tijdperk van Telepathie, probeer ik elk van mijn woorden (nogal heel veel) een glans van zorgvuldigheid mee te geven. Maar ik kom niet meer óver, en met mij velen niet meer.
Wat is er aan de hand met woorden?

Al een paar nachten droom ik deze droom:
ik sta voor een klas (ik heb in mijn lange leven aan scholen lesgegeven aan 6- tot en met 67-jarigen). De klas is wanordelijk, of liever gezegd: ik heb geen orde in de klas. Het Hoofd komt kijken, de Inspecteur komt kijken, en ze constateren allemaal dat juf Van Buuren geen orde heeft en dat haar klas een zootje is.
Dan ontwaak ik verbijsterd. Want ik had altíjd orde in mijn klassen. Doodgewoon omdat ik altijd spannend lesgaf. En omdat ik het gewoonweg altijd hàd, vanzelfsprekend, immers stammend uit een familie van schoolmeesters en -essen. Heb zelfs nooit met mijn ogen hoeven knìpperen! Had altijd mijn woordje(s) klaar.

Wat moet ik concluderen?
Dat de gewone manieren van communicatie ten einde lopen. De gewone manieren van communicatie liepen/lopen via het woord. Je taal wordt niet meegenomen in je incarnaties. Je ziel taalt niet, noch verwoordt zij. Zij print besef in je in, of niet. Jij verstaat haar daarop, of niet.
Oei.
Boekhandels klagen al langer, maar ik ga vermoeden dat het dieper ligt.
Dat we binnenkort elkaar niet meer kunnen bereiken met woorden, hoe diep uit het hart gewrongen ook. Op perkament of op internet. Met bloed of met tiktoets geschreven. Oprecht of geniepig manipulatief.
Waarmee dan wel?
Energie?
Gedachtenstromen? (De hemel beware me).
Aanraking?
U mag het zeggen, maar u geloven op uw woord is er helaas niet meer bij......