Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!
25 december, 2009
12 nachten de grens over
Hé, kijk nou toch! Precies op kerstavond: weer een nieuw verlichtingsmagazine gestart, zie ik op mijn mail. Zelfs verkrijgbaar in de kiosk. Blader blader: weer hetzelfde: persoonlijke happiness, persoonlijke spirituele voldoening en welbehagen, waw en mjam.
Is Dit de Bedoelde Mens?
Tijdens deze 12 heilige nachten voel ik me net een driekoninkje: op mijn kameel een ster volgend waar ik op hoop, en waarvan ik weet dat die bestaat, waar.....
Gaat het nog steeds om persoonlijke verlichting? Om oppoetsing van lijf, leden en mind? Tijdens de tweede helft van het afgelopen jaar ben ik nachten lang de diepe dalen van het collectieve door ‘mogen’ wandelen. Wat ik daar aan collectief-menselijke gewondheid aantrof, tart elke beschrijving, is te snerpend voor welk woord dan ook. Werkelijk, deze mensheid is gestoeld op verdriet, gewikkeld in onvermogen, verkrampt aan zielepijnen, en massa’s mensen op deze wereld acteren die nog steeds uit, gedwongen door hun omstandigheden, gewrongen in herhaling, en toch....
Wat ik aan die barre tochten overhield, behalve herinneringsbeelden die op mijn netvlies gebrand blìjven staan, is mededogen. Mededogen met òns. Deze mensheid toch, acherm. Wij als mensen toch, acherm.
Ik zoek de ster.....ik trek uit voor die ster....Ik weet het zeker: nu is de tijd gekomen om te leren onze mensenarmen uit te slaan, energetisch de mogelijkheden aan te spreken die we óók hebben naast die vrome eigen verlichting die ons ieder een eigen hemeltje moet opleveren: ik noem maar iets: met een kleine groep energetisch aanwezig staan, een uur lang, op een plein in Jerusalem, ergens tussen de Gouden-Koepel-Moskee en de Olijfberg, alleen aanwezig staan, en alleen energetisch. Wel eens geprobeerd?
Ik zoek de ster.....ik trek uit voor die ster....Ik weet het zeker: nu is de tijd gekomen om te leren onze mensenarmen uit te slaan, energetisch de mogelijkheden aan te spreken die we óók hebben naast die vrome eigen verlichting die ons ieder een eigen hemeltje moet opleveren: ik noem maar iets: met een kleine groep energetisch aanwezig staan, een uur lang, op een plein in Jerusalem, ergens tussen de Gouden-Koepel-Moskee en de Olijfberg, alleen aanwezig staan, en alleen energetisch. Wel eens geprobeerd?
Je hoeft er Nederland niet voor uit. Samenkomen in stilte en dan de aanwezigheid die je als mens hèbt, samenvoegen en verplaatsen naar daar. Zonder iets te willen. Zonder partijdigheid. Gewoon samen aanwezig zijn als een stel Goddelijke Mensen bijeen. Energetische getuigen van hoop, van weten, van toekomst. Hetzelfde kan in de sloppenwijken van Venezuela-stad, of van Johannesburg. Of in het bejaardentehuis waar Alzheimermensen huilen om kerstliedjes die hun raken maar die ze niet meer kunnen plaatsen.Denk niet dat dit gemakkelijk is. Ik zeg je uit ervaring: lijfelijk erheen gaan en een kristal daar begraven is gemakkelijker. Energetisch aanwezig blijven op een plaats van pijn kost kruim, en doet (nog) onbehoorlijk pijn.
Wij hebben niet alleen zintuigen en potenties voor onszelf. Wij zijn liefdeswezens. Wij dragen ook onontdekte mogelijkheden in ons waarmee we het leven voor anderen sferisch draaglijker kunnen maken. Waarmee we diepgewonde plekken zonder enige poespas kunnen helen. Aanwezigheid is een bijzonder ding. Aanwezig-zijn is niet gekoppeld aan je lichaam, en zelfs niet aan dit leven van jou. Je kunt met enige oefening overal aanwezig zijn, alleen of met een groep. Helend. Oplichtend.
Wij hebben niet alleen zintuigen en potenties voor onszelf. Wij zijn liefdeswezens. Wij dragen ook onontdekte mogelijkheden in ons waarmee we het leven voor anderen sferisch draaglijker kunnen maken. Waarmee we diepgewonde plekken zonder enige poespas kunnen helen. Aanwezigheid is een bijzonder ding. Aanwezig-zijn is niet gekoppeld aan je lichaam, en zelfs niet aan dit leven van jou. Je kunt met enige oefening overal aanwezig zijn, alleen of met een groep. Helend. Oplichtend.
Een mensenleven alleen voor jezelf is zo nauw. Een mensenleven waarin je een en ander voor anderen betekent is al een stuk wijder. Maar we kunnen nog wijder, heb ik afgelopen jaar geleerd. Tot nu toe werkten we en leden we voor onszelf. Om in een hemel te komen, welke dan ook. En dachten we dat we geen pijn meer hoefden te voelen als we zelf maar verlicht waren.
Het werd zelfs een soort graadmeter: ‘gossie, heb jij nog steeds zo’n last van die heup? Ben je toch nog niet goed bezig, denk ik...’
Wat ik ingezien heb, is dat mensen, ook ik, eerst werken aan zichzelf, heel goed.
Dan aan anderen, ik ook, en ook dat ging niet altijd van een pijnloos dakje, maar het is toch ook heel goed.
Maar dan krijg je mensen die opengebroken worden richting collectief. Heb ik daar in de vorige maanden ietwat gesluierd over geschreven, vandaag is de dag dat die behoedzaamheid weg kan:
er ligt aan de grond van ons menszijn niet alleen een persoonlijk karma, goed en slecht, maar ook een collectieve historie van goede wil, extase, machteloosheid, pijn en heel veel onnoemelijk verdriet.
Wie kan dat aangaan? Wie heelt dat?Geen enkele wereld onder de sterren kan verlicht raken als de mensen van zo’n wereld alleen aan eigen zielenheil denken. Dat is een schending van de natuur. In wezen zijn wij, op een klein stukje na, één grote ziel. Daar hebben we als mens ook een bedrading voor, mogelijkheden voor. De Groten van de Aarde wisten dat, en stelden zich ter beschikking, stelden hun aanwezigheid ter beschikking. Zij omvatten, ieder op eigen wijze, de dualiteit tussen ik en het/de andere.
Zij leefden voor een deel een heel stuk collectief, door hun daarin-aanwezig-willen-zijn. Zij hoorden de roep.
Nu horen velen de roep, en wij zijn geen Groten, maar wel te groot geworden voor slechts persoonlijk toe te passen heil.
Mensen zoals u en ik zoeken in deze twaalf heilige nachten de ster die zich niet alleen boven hun eigen huisje beweegt. Luisteren naar een toon in de nacht, zomaar.
Duizenden engelen, ik spreek uit ervaring, leren deze mensen om hun tentakels wijder uit te spreiden, hun energetische mogelijkheden in te zetten bij pijn- en brandhaarden in deze wereld. Om zonder zelf iets te willen en zonder zelf te bedenken wat goed zou zijn hun pure aanwezigheid ter beschikking te stellen daar waar die aanwezigheid nodig is. Ja, je kunt die verplaatsen. Ja, met een groepje dat dit kan kun je een lamp zijn in de afgronden van duisternis in de Overziel van onze mensheid.
Ja, het kost je kruim, zoiets. Je wordt er moe van en je krijgt pijn. So what?
Waar blijft het magazine, waar blijven de workshops die mensen aanreiken hoe we onze draden met anderen kunnen hanteren, ten bate van anderen, ten bate van wat liefde in de wereld?
Zie je die ster? Hoor je die roeptoon?
Zie je die ster? Hoor je die roeptoon?
geplaatst door hannah van buuren # 13:46 
Reacties:
<< Terug naar start
een enthousiasmerend artikel zoals alleen jij dat kunt schrijven.... en zo actueel, hartewarme kerstgroet,
Klaas V.
Klaas V.
# geplaatst door 
: vrijdag, december 25, 2009 2:52:00 p.m.
: vrijdag, december 25, 2009 2:52:00 p.m.
nnah, dank voor je inspirerende Kerstboodschap, prachtig!
Wanneer zijn die twaalf heilige nachten ook weer precies?
Dank bijvoorbaat HarteLiefs Margriet
Wanneer zijn die twaalf heilige nachten ook weer precies?
Dank bijvoorbaat HarteLiefs Margriet
# geplaatst door : vrijdag, december 25, 2009 4:38:00 p.m.
: vrijdag, december 25, 2009 4:38:00 p.m.
Natuurlijk! Als we echt in eenheidsbewustzijn kunnen komen, en werkelijk iederéén belooft dit, dan hebben we ook de 'bedrading' ervoor! En kunnen we die ontwikkelen....
Lia Verdaasdonk, Haelen
Lia Verdaasdonk, Haelen
# geplaatst door : maandag, december 28, 2009 12:43:00 p.m.
: maandag, december 28, 2009 12:43:00 p.m.
voor Margriet van de 2e post:
Beginnen bij 1e kerstdag, nacht van 25 op 26 december, dan 12 nachten lang, kom je uit op Driekoningen............... Maar dit is een christelijke duiding bovenop een Germaanse (zoals ze kerken bouwden op ruïnes van Germaanse heiligdommen): daar waren het de twaalf nachten van de heilige jacht: als Wodan en de zijnen de hemelen onveilig maakten op jacht naar Groot Wild.....
Beginnen bij 1e kerstdag, nacht van 25 op 26 december, dan 12 nachten lang, kom je uit op Driekoningen............... Maar dit is een christelijke duiding bovenop een Germaanse (zoals ze kerken bouwden op ruïnes van Germaanse heiligdommen): daar waren het de twaalf nachten van de heilige jacht: als Wodan en de zijnen de hemelen onveilig maakten op jacht naar Groot Wild.....
<< Terug naar start
Archief
juli 2006 augustus 2006 september 2006 oktober 2006 november 2006 december 2006 januari 2007 februari 2007 maart 2007 april 2007 mei 2007 juni 2007 september 2007 oktober 2007 november 2007 december 2007 januari 2008 februari 2008 maart 2008 april 2008 mei 2008 juni 2008 juli 2008 augustus 2008 september 2008 oktober 2008 november 2008 december 2008 januari 2009 maart 2009 april 2009 mei 2009 juni 2009 juli 2009 augustus 2009 september 2009 oktober 2009 november 2009 december 2009 januari 2010 februari 2010 maart 2010 april 2010 mei 2010 juni 2010 juli 2010 augustus 2010 september 2010 oktober 2010 november 2010 december 2010 januari 2011 februari 2011 maart 2011 april 2011 mei 2011 juni 2011 juli 2011 augustus 2011 september 2011 oktober 2011 december 2011 januari 2012 februari 2012 maart 2012 april 2012 mei 2012 juni 2012 juli 2012 augustus 2012 september 2012 oktober 2012 november 2012 december 2012 maart 2013 april 2013 juni 2013 september 2013 oktober 2013 februari 2014 maart 2014 september 2014
Een reactie posten