Veel gebeurde aan me, de laatste maanden, weken.
Onthutsend en raadselachtig: een soort sterven-aan.
Het gebeurde niet alleen aan mij, maar aan veel mensen die zich bewust openstellen voor de spirituele transit van deze jaren. Overdag kreeg ik mails van hen (en zij weer van mij); 's nachts ontmoetten we elkaar op andere manier. Niet gemakkelijk. Wel indringend. Vaak verwarrend. Verwarring is moeilijk: je weet dan niet waarheen. Toch -steeds- die innerlijke rust als stil oog in het centrum van stormachtige wervelingen: 'doorgang, dit is doorgang'.
Na wat aarzelende aanloopjes vandaag voor het eerst voluit: ik ontvang mijzelf opnieuw - wij ontvangen onszelf opnieuw.
Zacht van kleur, ijl van geur en zoet, vol van nieuwe liefde. Verwondering van pasen.