SLEUTEL!

Nog steeds verwonderd dat dit gelukt is.

Het duurde twee uur op kantoor, want eigenlijk kon het niet (qua inkomen), maar mijn supernette Nederlands (zachte g valt hier niet op), en mijn voor de gelegenheid natuurlijk gewassen en gestylede haar, èn alle engelen! vergeet die niet! maakten dat ik er uiteindelijk toch door kwam: ik kreeg -na nog enige aanmaning- de sleutel van dit ongelooflijk weldadige hoekappartement op begane grond in een Hof voor mensen die net als ik ouder zijn en zeer op rust gesteld. Op foto 1 zie je de ingang en doorkijk. Daar begint goudhandige Wim morgen te texen met roomwit.

De woonkamer is zeer ruim. Dus op foto 2 ziet u de POORT-hoek. Ik had de keuze tussen deze hopek van de woonkamer of een klein werkkamertje,- de ruimte leek me beter. Want de komende maanden en jaren hebben ruimte van adem nodig.

Het glazen wandje rechts dat je op foto 2 ziet, is de glazen wand tussen woonkamer en loggia. Ruime loggia, foto 3 en 4. Mijn planten ku nnen er allemaal op, en dan kan ik er zelf ook nog bij. Heerlijk inpandig, zoals een echte loggia ook hoort te ziijn. Vanaf 10.30 (deze maand) schijnt de zon erop, tot ongeveer 3.30.

Al het glas is dubbel, en termopane. Ik weet gewoon niet hoe ik het heb. Want in de flat waar ik nu nog even woon, en hard uitgegroeid ben, daar is alles enkel glas (!), en kun je tegen huurverhoging alles dubbel, maar niet termopane laten maken.

Geen kieren hier (in mijn oude flat had ik in de winter handschoenen nodig om te kunnen computeren, zó blies de koude wind door en langs kieren en scheuren). Echt niet! Goudhandige Wim heeft het allemaal gecontroleerd.

WC en badkamer helemaal tot bovenaan betegeld. Ik weet nog, toen ik hier zeven en een half jaar geleden in deze flat kwam, hoe vuil deze sanitaire ruimten waren, juist omdat er alleen maar tot de helft getegeld was. Moest hogedrukspuit en 3 x tex aan te pas komen.

Hier: tot plafond!

In de douche: een mengkraan die je vast kunt zetten op jòuw temperatuur.

Mens! Dit ken ik alleen maar van logeren bij luxe vriendin in hoog (en dus koud) noorden!

In de slaapkamer een waaklichtje dat vanzelf aangaat als je 's nachts je bed uit moet, en dat dan ganglicht en wc-licht aanschakelt, zodat je alles zo maar kunt zien!

Het is allemaal zó doordacht. Zo vriendelijk ook. Aardige behulpzame huismeester. Aardige en behulpzame assistente. Aardige en behulpzame en nieuwsgierige bewoners. Twee binnenhofjes (ik lig met de voorkant in het ene en met de loggia aan het andere) vol plantenbakken met maagdenpalm en ander vrolijk spul, banken en stoeltjes waar je kunt zitten, een 'strijperij' waar je binnen en buiten lekkere drink- en eetdingen kunt krijgen, alles schoon en netjes, en getuigend van aandacht.

Nu merk ik dat ik dit hier in de oude flat heb gemist: aandacht voor de leefruimtes. Iedere bezoeker die niet verder keek dan mijn riante uitzicht, begreep mijn wens om weg te willen niet. Goddank zijn toch een stel vrienden van me onlangs uitgegleden over hondenpoep en -pis in de lift, gemolesteerd werden door een begeleid-bewoner hier, hebben ze ommetjes moeten maken doordat papiercontainers niet geleegd werden, en de gemeentecontainers kapot doordat men er maar van alles in stouwde, zó dat er geen doorkomen aan was vóór de grote voordeur (die vaak kapot is) en erachter. De verhuurder deed er niets aan. En geloof me: in een Vogelaarwijk wonen hou je een aantal jaren vol, maar dan is het òp.

Laten we zeggen dat ik hier veel heb geleerd. Veel des volks.

O, hoe anders is het waar ik nu naar toe ga.

Mijn hart en buik ontspannen zich daar.

Geborgenheid. Zorgzaamheid. En een béétje luxe. Althans voor mij is het luxe.

En geen trappen meer.

Want o, ik dacht dat ik soepeler zou worden van het inpakken. Maar het tegendeel is waar.

Lig na het nieuws van 18.00 met mooi boek op bed.

Oud, duidelijk.

Verzadigd.

Verzaligd.......

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^