Oh, zo heerlijk in de zon gezeten.
Felle septemberzon, dringt door tot binnenin je knokkels, die door de oerregens de afgelopen dagen deerlijk waren gezwollen. Nu, op mijn best grote loggia, handen uitgespreid in ‘t licht, was het net alsof ze het regenvocht eruit wasemden. Broze knokkels op je ouwe dag is helemáál niet erg, als het maar dròge knokkels zijn.

Het ergst was het afgelopen zondag. Lieve vriend haalde me op bij Den Haag CS voor een graancirkelmiddag ergens boven Hoofddorp, georganiseerd door Guido Jonkers van Dolphins&Whales.
Verrukkelijke bijeenkomst. Hartelijke zielsverwanten. In een prachtige omgebouwde boerenschuur, heerlijk.
Maar terug! Vanaf Utrecht reden maar 2 van de drie treinen die normaal in een half uur richting Den Bosch gaan. En die 3e stond bij Geldermalsen meer dan een uur stil: seinstoring. Hij zat prop- en propvol. Dank zij een nog jonge middelbare heer kon ik nog zitten. Maar gewone jongelui, vooral bruingetint, kijken je dan, gerieflijk zittend, breed aan met zo’n uitdrukking: ‘Wâh?’ Om uit je vel te springen. Ik kon het niet nalaten om in het Nederlands ‘schande’ tegen hen te sissen, voor de zekerheid ook in ‘t Engels.
Er was geen airco in die dubbeldekker. Naar mijn gevoel duurde dat traject dagen. Steeds maar die oerregen. Daverend op het treindak. Van station naar parkeerplaats, mèt plu, raakte ik nòg doornat. O, wat was ik blij dat ik thuis was. In warm ponnetje en met een goed glas wijn naar het nieuws gekeken, en toen naar bed. Heb 12 uur geslapen.
Dan denk ik: kan ik dit eigenlijk niet meer? Stel ik me aan? Maar maandag zeurt het lijfje zo hard van pijn dat ik toch niet geloof dat ik me aanstelde. Dan is het dus dat andere. Droef.
Maar vandaag: zon! Prachtige wolkenstoeten met daartussenin fel blauw met felle zon. O lieve loggia van mijn nieuwe huis. O lieve vriend(inn)en die me dit mogelijk helpen maken. O lief àlles!

**************************************

geplaatst door hannah van buuren  # 15:55