Met een stuk of zes auto's wachten voor het stoplicht.
Uit één van de auto's schalt keiharde 'islamitische' muziek. Althans: ik dènk dat het islammuziek is, omdat ik die meen te herkennen uit Turkije en moskeeën. Achteraf merk ik dat ik geen ogenblik denk: 'Arabische muziek'. Maar ter plekke voel ik me accuut boos worden, zo boos dat ik verdorie nog an toe bij het stoplicht de verkeerde afslag neem. Kost me kwartier omrijden.
Waarom word ik zo boos?
Járen lang ben ik naar Turkije en aanverwante landen gegaan, en heb ik genóten van hun muziek.
Waarom word ik nu zo boos?

Daar moet ik van mezelf wel grondig naar kijken.
Ik ben er nog niet uit.
Eén ding weet ik vandaag al wel: met de dreiging van een rechts kabinet, gedoogd door PVV, is de angst voor de islam in ons land opgefokt en hand over hand toegenomen.
Maar ik ben niet bang, dat weet ik zeker. Mijn boosheid kwam niet voort uit angst.
Wat ik wel weet: als mensen met angst bejegend worden, bv islamieten, dan kan één van de effecten zijn : macht. 'Ha, ze zijn bang voor ons! Wij hebben de macht!'
Onze collectief steeds nijdiger opgevoerde angst lokt zo'n soort macht uit.
Misschien raakte ik wel boos, omdat ik juist tegenover zo'n soort macht on-macht-ig sta.
Godweet.

geplaatst door hannah van buuren  # 13:55