Hannah's weblog: zoevende Paas

Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!

26 april, 2011

zoevende Paas

~
Het was een zoevende Paas. Op paasZaterdag zoefden twee van m'n kinderen met hun lief langs. We lunchten op het oude pleintje hierachter. Oudste stadskern van Eindhoven, daar waar het allemaal begon met Philips. De zon scheen. De auto's toeterden. Vreemde talen mengden zich met echt brabants, en er waren asperges. Wat wil een mens nog meer!

Zondag had ik een engel op bezoek. Nou even serieus, want menselijke engelen bestáán. Hoewel zeldzaam. Deze was er een met volle vleugelkracht. Dus ook zoef!

Maandag een vriend bij wie ik 'zo maar' in nog geen twintig minuten m'n verleden openlegde.

Maar vandaag, op 3e Paasdag, zoefde ik over mezelf heen, en ik tril er nòg van.
Mijn brommobiel-autootje had sinds donderdag een gebroken chauffeursstoel. Helemaal naar achteren en dan ook nog schuin geschoten. Doodeng, want ik moest heel ver met mijn benen strekken, en dan rem je moeilijk, dus gevaarlijk. Het bleek vanochtend moeilijk repareerbaar (lees: duur). Dit wist ik eigenlijk al de laatste tijd. Dushi, want zo heet ze en dat is Antilliaans voor 'schatje', werd oud. De laatste weken had ik al vaak op internet gekeken voor een nieuwe 2e hands. En eigenlijk wist ik vanochtend ook dat ik zonder Dushi thuis zou komen. Maar ik wou het niet weten, want ik had er na afbetaling van m'n verhuizing het geld niet voor. Toch, ik had het kunnen weten, gebeurde het.
Maar de engelen waren met mij: mijn garage had een heel scherp geprijsde 2ehands staan. Een prachtig dingetje. Vanuit de garage mijn lieve Friese vriendin gebeld om een forse lening; die gaf ze meteen. Ik weet nog niet waar ik die moed vandaan haalde......
Dus eind van de week heb ik een nieuwe Dushi. Maar ondertussen kreeg ik een leen-brommobiel, en die nieuwere zijn veel sneller van reactie dan mijn oude lekker slome. Dus ik reed zowat de garage omver, en ben verder met horten en stoten naar huis gereden. Peentjes gezweet, want telkens ging ie mij te hard. Auto’s achter me, vreselijk. Ook die nieuwe 2e hands zal sneller reageren, dat wordt dus eerst wat rondjes rijden om eraan te wennen. En dit op mijn leeftijd. Ik tril nog na, wát een beslissing..........
Hier op mijn hof is het stil.
Hier op mijn hof fluistert het nieuwe groen: 'nou heb je weer geen spaarpotje meer, dus blijf maar lekker bij ons deze zomer.' Blijven, ja, maar ook veel rijden, want mijn nieuwe zoevertje is ook groen, zij het blauwgroen.

Dit is ze. Voelt zoevend goed.