Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!
29 oktober, 2011
hoe kan dit? waarom?
===
Mijn Friese vriend schrijft:
Het boek waarover ik het met je wilde hebben “Bezield leven” van Pamela Kribbe (in mijn ogen een fantastisch boek met doorgevingen van Jeshua (Jezus) schrijft in een hoofdstuk over overwicht van vrouwelijke macht en energie (periode voor Atlantis) in een regressie naar een vorig leven:
………… Via een soort martelmethode worden ze gedwongen zaad te produceren. De bedoeling is dat zij tot een zaadlozing komen zonder daarbij lust en plezier te ervaren. Ik zie daarbij beelden voor me van een man die is vastgebonden in een soort machine waarbij zijn geslachtsdelen gestimuleerd worden tot een zaadlozing te komen, terwijl hij tegelijkertijd pijn ervaart in de rest van zijn lichaam. ……….
En ik ben tot in mijn celkernen geschokt. Niet eens omwille van de inhoud, maar omdat ik het 2 jaar geleden zelf zo ervoer, er toen helemaal door van m'n sokken werd gemaaid, en nu weer. Afgelopen zomer publiceerde ik deze ervaring in Poort's Tijd-Schrift:
"...............2e ervaring
Deze bekijk ik vanuit schuin omhoog, maar vaak ook erin.
Weer einde Atlantis.
Het is in een bos. Een vrij schoon bos, veel diverse begroeiing.
Een tengere bleekhuidige jongeman ligt op een open stuk van het bos. Hij lijkt op de tengere jongemannen die ik ken van de oud-Kretenzische kunst, die over stieren sprongen. Maar deze springt niet meer. Hij ligt met handen en voeten wijduit vastgebonden aan paaltjes die in de grond zijn gedreven. Hij ligt op zijn rug. Zijn ogen zijn half dicht. Het zand is bleek geel. Het is dag.
In een kuil onder zijn lendenen is een machinerie met een soort elektriciteit. Die machinerie prikkelt iets in hem boven achter de anus. Telkens wordt zijn penis daardoor gevuld met zaad, en richt zich op. Onmiddellijk komt er dan iets vrouwelijks toegesneld om hem te verkrachten. Vaak ook tappen ze het manueel af.
Hij (ik?) wil niet meer. Zijn hele lichaam schokt. Maar telkens opnieuw laden ze hem op. Hij kreunt en smeekt om de dood. Dit is geen lust meer, hoewel het daar wel mee begon (gisteren/? enkele dagen geleden, vóór ze hem vingen?).
Iets vrouwelijks stelt de machine af. Nu met iets langere tussenpoos, maar altijd nog om de paar minuten. Steeds mòet hij ejaculeren. Steeds opnieuw. Zijn zaad gaat niet verloren.
Ook hier de jongere vrouwen die het doen, en het zaad op vangen, in hun mond, in kommen, in hun wanstaltig-wijde vagina’s.
Vanwaar ik zit, begrijp ik: zij, de vrouwelijken, zijn al gedeterioriseerd, tot diersen vervallen. Maar mannen die dit nog niet zijn, hebben in hun zaad iets dat hun verval kan uitstellen, of zelfs ongedaan maken. Daarom dwingen ze zulke mannen tot onophoudelijke zaadvorming en -lozing. Oudere vrouwen, onder bevel van de godin, manen jongere vrouwen tot de jacht op jonge mannen die nog niet diers geworden zijn. Deze hier is een pracht-exemplaar. Kommetjes zaad worden doorgegeven naar achteren (?) waar vrouwen het drinken, bij elkaar inbrengen, of elkaar ermee insmeren rond vagina en mond.
De oude vrouwen staan rond een houten beeld van de godin. Het is primitief, gulzig, lelijk, een oude lelijke vrouw, een soort Kali.
De man zijn hoofd staat binnenin in brand. Hij kàn niet meer. Met een laatste schok geeft hij op, en valt bewusteloos (?).
Morgen zullen ze terug komen.
Deze keer krijg ik toelichting van een Wezen achter mij, ongeveer als zo:
“dit gebeurt nog steeds met mannen, maar op ander niveau. De prestatiemaatschappij waarin jij leeft is niet enkel een uitwas van het patriarchaat, maar eveneens van deze fase. Presteren, presteren, en niet enkel met zaad, maar met de geestelijke equivalent van zaad; viriel bewustzijn.
Jullie, vrouwen, hebben generaties lang mannen gepusht en gepusht tot hogerop. Zonder de vrouwelijke prikkel die de man als een soort werksoldaat inzette zou deze maatschappij nooit zo prestatiegericht geworden zijn. Jullie jagen mannen op; jullie putten mannen uit, tot ze niet verder meer kunnen. Jullie maken een held van elke viriele en kansrijke man. Maar nu op psychisch niveau. Tegelijk maken meisjes zich tot zaadobject, waarbij ze zelfs hun eigen vagina niet ontzien.
Jij dacht dat jouw feminisme een stap vooruit was. Het is echter hoofdzakelijk een echo van wat je gezien hebt: vrouwenmacht op mannelijke viriliteitsnormen.
Jouw feminisme met nadruk op gelijke kansen is een zwakke afschaduwing van het zelf man willen zijn met dit bewustzijn van mannen die het goed hebben en het maken in de maatschappij. Nog steeds willen jullie zijn bewustzijnszaad, hoe dan ook. Jullie willen zelf zaad zijn.
Jullie laten je besmetten, jullie zijn al vergiftigd door wat je zag.
Zo zitten echter mannelijk en vrouwelijkniet in elkaar.
Evolutie heeft telkens een mannelijke prikkel nodig die ontvangen wordt op vrouwelijke continuïteitsbedding. Maar dan uit vrije wil toegevoegd. Mannen zijn nu echter totaal niet vrij. Overal trachten jullie hem te vangen.
Let wel: dit is geen oordeel: dat jullie dit doen, komt voort uit een diepe gewondheid, opgelopen in ditzelfde tijdperk. Ook jullie wisten dat jullie bewustzijn daalde, afzakte en verdierlijkte. Jullie enige redmiddel, tijdelijk, was zijn zaad, als hij nog gezond was in jullie ogen. Maar jullie voelden jullie bewustzijn net zo goed zakken als hij dit voelde. Toen het patriarchaat aanbrak en de vreselijke wraak van mannen eruit bestond om op hun beurt júllie te misbruiken, onteren, mishandelen, en te zien als een stuk vlees zonder echt bewustzijn, werd dit door jullie, vrouwen, ervaren als een wond òp een wond. Veel van jullie ervoeren het als een straf, een vergelding, onbewust. In jullie maatschappij hebben jullie, samen met machtige mannen, een net over het bewustzijn gespannen. Laat het net los. Laat hen vrij!
Pas als de vrouw zichzelf herkent zonder op de man als prooi gericht te zijn, en als de man zichzelf herkent zonder als fokhengst (op welk niveau ook, van zaad tot en met top van bedrijfsleven of priesterschap) gebruikt te worden en dus ook daarop gericht te zijn, dán kan het Gouden Tijdperk aanbreken.
Maar daar waar één van de seksen, zij het mannelijk, zij het vrouwelijk, de andere zonder respect bejegent en misbruikt, deterioriseert een hele mensheidsgemeenschap, vervalt een beschaving, en wordt zij uiteindelijk door Ons vernietigd, zoals deze.
Het verval tot dierlijker bewustzijn ligt altijd op de loer. Het kan bij beide seksen beginnen, maar na één of twee generaties ligt het dan al bij beide seksen.”
Van schrik viel ik uit de hoge palmachtige boom waarin ik me, naar ik nu zag, verscholen had. Hevig transpirerend kwam ik tot mezelf.
Nu moet ik zeggen dat ik altijd al een vermoeden had dat matriarchaat en godinnencultus niet zo madeliefjesachtig waren geweest als ze heden afgeschilderd worden. Maar dit had ik nooit verwacht.
3e ervaring
Ik zat in een witte neerslag; het was geen sneeuw, maar ook geen regen. Pas na enige tijd zag ik dat het witte tranen waren.
Mannen en vrouwen in lange rijen tegenover elkaar, bewust samen wenend over wat hun was aangedaan tegenover elkaar.
Slachtoffers en daders van alle tijden in lange rijen tegenover elkaar, bewust samen wenend over wat hun was aangedaan tegenover elkaar.
Er was een stem die zei dat vergeven mooi was, maar dat het pas was opgelost als je er als partijen, ooit tegenover elkaar, samen over kon wenen.
Het storten van witte tranen ging eindeloos lang door.................
Wat ik nu begrijp is dat de rampen die wij verwachten vóór of in of rond 2012 nog het minste van alle rampen zijn als ze met water of vuur te maken hebben. Dat de diepste van alle rampen voortkomen uit het menselijk onderbewuste, wonden die zo diep geslagen zijn, en zo vaak herhaald en opnieuw geslagen, in lange reeksen van levens, dat ze niet anders dan geheeld kunnen worden dan in dromen van mensen, of daden van mensen, die onbegrijpelijk zijn. Dat sommige mensen ervoor kiezen om daar uitvoerders van te zijn in hun ‘psychosen’, en anderen in hun onbegrijpelijke daden. Maar dat hoe dan ook het duister eruit moet.
Het oude modderwater uit de collectieve herinneringen gaat nu al en binnenkort nog veel sterker zo hoog stijgen dat het collectieve psychische angsten (en dus stagnatie en kans op omkeer en destructie) oproept. Dat kun je maar beter nu weten. Want dan kun je wellicht, als je wilt, een helper, een duider, en heel misschien een heler worden binnen een strategie van steun. Want ja, het mag losgelaten worden, maar pas nadat de dwingende klemmen van de collectieve herinnering zijn losgehaakt. Anders gezegd: deze herinneringen -en geloof me, wat ik die nachten meegemaakt heb wil ik geen mens aandoen- zijn zo dwingend dat ze smeken om adekwaat begrepen te worden. Ja, zelfs liefgehad, maar dan met liefde op nieuwe wijze: mededogen.
Het gevaar is nog niet geweken: het grote collectieve is nog aan het komen.
Dit troosten en ont-angsten kan alleen maar als de mens wegklimt uit het dualiteitsbewustzijn, en met de vorming van eenheidsbewustzijn begint. Angst bestaat namelijk alleen maar in dualiteitsbewustzijn.
Daarom: als het je overkomt, zoek niet om het kwijt te raken. Nee, het is een deel van je leven, en je hele leven ben jij. Jij bent jouw hele leven, ook deze (soms traumatische) stukken. Zoek desnoods psychisch-professionele hulp! Maar laat het je niet afpakken of ondervegen.
Zie het! Zie het als een deel van jou en omarm het.
Zie het tevens en tegelijk als een vorm van helend mededogen van de vele krochten in het collectieve onderbewuste.
Je bent er niet alleen mee.
Liefdevolle ogen slaan jou gade, iedere tel van je bestaan.
Liefdevolle ogen zie hoe jij, of je nu dit soort dromen hebt of dat je aan de moordenaar op Utøya denkt, de heelheid nadert, juist hierdoor....."
Hoe kan dit? Hoe kan Pamela doorgeven wat ik exact zo twee jaar geleden doormaakte, ervoer, en nooit meer los kan laten? Wat is de zin hiervan? Waarom moeten twee vrouwen in hetzelfde taalgebied ongeveer gelijktijdig hierover publiceren?
Mijn Friese vriend schrijft:
Het boek waarover ik het met je wilde hebben “Bezield leven” van Pamela Kribbe (in mijn ogen een fantastisch boek met doorgevingen van Jeshua (Jezus) schrijft in een hoofdstuk over overwicht van vrouwelijke macht en energie (periode voor Atlantis) in een regressie naar een vorig leven:
………… Via een soort martelmethode worden ze gedwongen zaad te produceren. De bedoeling is dat zij tot een zaadlozing komen zonder daarbij lust en plezier te ervaren. Ik zie daarbij beelden voor me van een man die is vastgebonden in een soort machine waarbij zijn geslachtsdelen gestimuleerd worden tot een zaadlozing te komen, terwijl hij tegelijkertijd pijn ervaart in de rest van zijn lichaam. ……….
En ik ben tot in mijn celkernen geschokt. Niet eens omwille van de inhoud, maar omdat ik het 2 jaar geleden zelf zo ervoer, er toen helemaal door van m'n sokken werd gemaaid, en nu weer. Afgelopen zomer publiceerde ik deze ervaring in Poort's Tijd-Schrift:
"...............2e ervaring
Deze bekijk ik vanuit schuin omhoog, maar vaak ook erin.
Weer einde Atlantis.
Het is in een bos. Een vrij schoon bos, veel diverse begroeiing.
Een tengere bleekhuidige jongeman ligt op een open stuk van het bos. Hij lijkt op de tengere jongemannen die ik ken van de oud-Kretenzische kunst, die over stieren sprongen. Maar deze springt niet meer. Hij ligt met handen en voeten wijduit vastgebonden aan paaltjes die in de grond zijn gedreven. Hij ligt op zijn rug. Zijn ogen zijn half dicht. Het zand is bleek geel. Het is dag.
In een kuil onder zijn lendenen is een machinerie met een soort elektriciteit. Die machinerie prikkelt iets in hem boven achter de anus. Telkens wordt zijn penis daardoor gevuld met zaad, en richt zich op. Onmiddellijk komt er dan iets vrouwelijks toegesneld om hem te verkrachten. Vaak ook tappen ze het manueel af.
Hij (ik?) wil niet meer. Zijn hele lichaam schokt. Maar telkens opnieuw laden ze hem op. Hij kreunt en smeekt om de dood. Dit is geen lust meer, hoewel het daar wel mee begon (gisteren/? enkele dagen geleden, vóór ze hem vingen?).
Iets vrouwelijks stelt de machine af. Nu met iets langere tussenpoos, maar altijd nog om de paar minuten. Steeds mòet hij ejaculeren. Steeds opnieuw. Zijn zaad gaat niet verloren.
Ook hier de jongere vrouwen die het doen, en het zaad op vangen, in hun mond, in kommen, in hun wanstaltig-wijde vagina’s.
Vanwaar ik zit, begrijp ik: zij, de vrouwelijken, zijn al gedeterioriseerd, tot diersen vervallen. Maar mannen die dit nog niet zijn, hebben in hun zaad iets dat hun verval kan uitstellen, of zelfs ongedaan maken. Daarom dwingen ze zulke mannen tot onophoudelijke zaadvorming en -lozing. Oudere vrouwen, onder bevel van de godin, manen jongere vrouwen tot de jacht op jonge mannen die nog niet diers geworden zijn. Deze hier is een pracht-exemplaar. Kommetjes zaad worden doorgegeven naar achteren (?) waar vrouwen het drinken, bij elkaar inbrengen, of elkaar ermee insmeren rond vagina en mond.
De oude vrouwen staan rond een houten beeld van de godin. Het is primitief, gulzig, lelijk, een oude lelijke vrouw, een soort Kali.
De man zijn hoofd staat binnenin in brand. Hij kàn niet meer. Met een laatste schok geeft hij op, en valt bewusteloos (?).
Morgen zullen ze terug komen.
Deze keer krijg ik toelichting van een Wezen achter mij, ongeveer als zo:
“dit gebeurt nog steeds met mannen, maar op ander niveau. De prestatiemaatschappij waarin jij leeft is niet enkel een uitwas van het patriarchaat, maar eveneens van deze fase. Presteren, presteren, en niet enkel met zaad, maar met de geestelijke equivalent van zaad; viriel bewustzijn.
Jullie, vrouwen, hebben generaties lang mannen gepusht en gepusht tot hogerop. Zonder de vrouwelijke prikkel die de man als een soort werksoldaat inzette zou deze maatschappij nooit zo prestatiegericht geworden zijn. Jullie jagen mannen op; jullie putten mannen uit, tot ze niet verder meer kunnen. Jullie maken een held van elke viriele en kansrijke man. Maar nu op psychisch niveau. Tegelijk maken meisjes zich tot zaadobject, waarbij ze zelfs hun eigen vagina niet ontzien.
Jij dacht dat jouw feminisme een stap vooruit was. Het is echter hoofdzakelijk een echo van wat je gezien hebt: vrouwenmacht op mannelijke viriliteitsnormen.
Jouw feminisme met nadruk op gelijke kansen is een zwakke afschaduwing van het zelf man willen zijn met dit bewustzijn van mannen die het goed hebben en het maken in de maatschappij. Nog steeds willen jullie zijn bewustzijnszaad, hoe dan ook. Jullie willen zelf zaad zijn.
Jullie laten je besmetten, jullie zijn al vergiftigd door wat je zag.
Zo zitten echter mannelijk en vrouwelijkniet in elkaar.
Evolutie heeft telkens een mannelijke prikkel nodig die ontvangen wordt op vrouwelijke continuïteitsbedding. Maar dan uit vrije wil toegevoegd. Mannen zijn nu echter totaal niet vrij. Overal trachten jullie hem te vangen.
Let wel: dit is geen oordeel: dat jullie dit doen, komt voort uit een diepe gewondheid, opgelopen in ditzelfde tijdperk. Ook jullie wisten dat jullie bewustzijn daalde, afzakte en verdierlijkte. Jullie enige redmiddel, tijdelijk, was zijn zaad, als hij nog gezond was in jullie ogen. Maar jullie voelden jullie bewustzijn net zo goed zakken als hij dit voelde. Toen het patriarchaat aanbrak en de vreselijke wraak van mannen eruit bestond om op hun beurt júllie te misbruiken, onteren, mishandelen, en te zien als een stuk vlees zonder echt bewustzijn, werd dit door jullie, vrouwen, ervaren als een wond òp een wond. Veel van jullie ervoeren het als een straf, een vergelding, onbewust. In jullie maatschappij hebben jullie, samen met machtige mannen, een net over het bewustzijn gespannen. Laat het net los. Laat hen vrij!
Pas als de vrouw zichzelf herkent zonder op de man als prooi gericht te zijn, en als de man zichzelf herkent zonder als fokhengst (op welk niveau ook, van zaad tot en met top van bedrijfsleven of priesterschap) gebruikt te worden en dus ook daarop gericht te zijn, dán kan het Gouden Tijdperk aanbreken.
Maar daar waar één van de seksen, zij het mannelijk, zij het vrouwelijk, de andere zonder respect bejegent en misbruikt, deterioriseert een hele mensheidsgemeenschap, vervalt een beschaving, en wordt zij uiteindelijk door Ons vernietigd, zoals deze.
Het verval tot dierlijker bewustzijn ligt altijd op de loer. Het kan bij beide seksen beginnen, maar na één of twee generaties ligt het dan al bij beide seksen.”
Van schrik viel ik uit de hoge palmachtige boom waarin ik me, naar ik nu zag, verscholen had. Hevig transpirerend kwam ik tot mezelf.
Nu moet ik zeggen dat ik altijd al een vermoeden had dat matriarchaat en godinnencultus niet zo madeliefjesachtig waren geweest als ze heden afgeschilderd worden. Maar dit had ik nooit verwacht.
3e ervaring
Ik zat in een witte neerslag; het was geen sneeuw, maar ook geen regen. Pas na enige tijd zag ik dat het witte tranen waren.
Mannen en vrouwen in lange rijen tegenover elkaar, bewust samen wenend over wat hun was aangedaan tegenover elkaar.
Slachtoffers en daders van alle tijden in lange rijen tegenover elkaar, bewust samen wenend over wat hun was aangedaan tegenover elkaar.
Er was een stem die zei dat vergeven mooi was, maar dat het pas was opgelost als je er als partijen, ooit tegenover elkaar, samen over kon wenen.
Het storten van witte tranen ging eindeloos lang door.................
Wat ik nu begrijp is dat de rampen die wij verwachten vóór of in of rond 2012 nog het minste van alle rampen zijn als ze met water of vuur te maken hebben. Dat de diepste van alle rampen voortkomen uit het menselijk onderbewuste, wonden die zo diep geslagen zijn, en zo vaak herhaald en opnieuw geslagen, in lange reeksen van levens, dat ze niet anders dan geheeld kunnen worden dan in dromen van mensen, of daden van mensen, die onbegrijpelijk zijn. Dat sommige mensen ervoor kiezen om daar uitvoerders van te zijn in hun ‘psychosen’, en anderen in hun onbegrijpelijke daden. Maar dat hoe dan ook het duister eruit moet.
Het oude modderwater uit de collectieve herinneringen gaat nu al en binnenkort nog veel sterker zo hoog stijgen dat het collectieve psychische angsten (en dus stagnatie en kans op omkeer en destructie) oproept. Dat kun je maar beter nu weten. Want dan kun je wellicht, als je wilt, een helper, een duider, en heel misschien een heler worden binnen een strategie van steun. Want ja, het mag losgelaten worden, maar pas nadat de dwingende klemmen van de collectieve herinnering zijn losgehaakt. Anders gezegd: deze herinneringen -en geloof me, wat ik die nachten meegemaakt heb wil ik geen mens aandoen- zijn zo dwingend dat ze smeken om adekwaat begrepen te worden. Ja, zelfs liefgehad, maar dan met liefde op nieuwe wijze: mededogen.
Het gevaar is nog niet geweken: het grote collectieve is nog aan het komen.
Dit troosten en ont-angsten kan alleen maar als de mens wegklimt uit het dualiteitsbewustzijn, en met de vorming van eenheidsbewustzijn begint. Angst bestaat namelijk alleen maar in dualiteitsbewustzijn.
Daarom: als het je overkomt, zoek niet om het kwijt te raken. Nee, het is een deel van je leven, en je hele leven ben jij. Jij bent jouw hele leven, ook deze (soms traumatische) stukken. Zoek desnoods psychisch-professionele hulp! Maar laat het je niet afpakken of ondervegen.
Zie het! Zie het als een deel van jou en omarm het.
Zie het tevens en tegelijk als een vorm van helend mededogen van de vele krochten in het collectieve onderbewuste.
Je bent er niet alleen mee.
Liefdevolle ogen slaan jou gade, iedere tel van je bestaan.
Liefdevolle ogen zie hoe jij, of je nu dit soort dromen hebt of dat je aan de moordenaar op Utøya denkt, de heelheid nadert, juist hierdoor....."
Hoe kan dit? Hoe kan Pamela doorgeven wat ik exact zo twee jaar geleden doormaakte, ervoer, en nooit meer los kan laten? Wat is de zin hiervan? Waarom moeten twee vrouwen in hetzelfde taalgebied ongeveer gelijktijdig hierover publiceren?
geplaatst door hannah van buuren # 17:37 
Reacties:
<< Terug naar start
Het is gezien. Alles komt in het Licht en in ieders bewustzijn nu. Ook dit afgrijselijke. Dankzij mensen met de grootste talenten op dit gebied zoals jij en Pamela en Judith Moore schreef het al: degenen die nu in het Nirwana zijn moeten degenen die in Armageddon zijn en waren nu overstelpen met Liefde. Wat jij nu nodig hebt lieve HannaH is Liefde, met bakken tegelijk! En rust omdat je aan het herstellen bent omdat je voor ons daar beneden aan de brug hebt gebouwd.
Een regenboogbrug nog wel! Voorzien van al jouw kleur! Let it be. Adem in Adem uit. Omring jezelf met Liefde. Het is met bakkenvol om je heen. En rust uit. En láát het, oh alstjebelieft, laat dit nu zo zijn. Het is en het gebeurt. En jij moet nu rusten en verder herstellen! En maak ik graag van deze openbare gelegenheid gebruik om meteen nog maar een extra bakkie liefde over je heen te kieperen! So!
Marg
Een regenboogbrug nog wel! Voorzien van al jouw kleur! Let it be. Adem in Adem uit. Omring jezelf met Liefde. Het is met bakkenvol om je heen. En rust uit. En láát het, oh alstjebelieft, laat dit nu zo zijn. Het is en het gebeurt. En jij moet nu rusten en verder herstellen! En maak ik graag van deze openbare gelegenheid gebruik om meteen nog maar een extra bakkie liefde over je heen te kieperen! So!
Marg
# geplaatst door 
: zaterdag, oktober 29, 2011 8:00:00 p.m.
: zaterdag, oktober 29, 2011 8:00:00 p.m.
Ben erg onder de indruk van deze coïncidentie. Immers toeval bestaat niet.
Gerrie Oostenbrink, Harderwijk
Gerrie Oostenbrink, Harderwijk
# geplaatst door : zondag, oktober 30, 2011 11:25:00 a.m.
: zondag, oktober 30, 2011 11:25:00 a.m.
Hannah wat een intrigerend en diepe rakend stuk heb je hier geschreven over deze vreselijke ervaringen ,maar ook waar we nu staan... nou ja staan.Ik heb weer veel om over na te denken dank je wel.Mag ik dit plaatsen in FB in de spirituele vrienden club of is een verwijzing naar dit blog beter? xxxJenny
# geplaatst door : donderdag, november 17, 2011 10:28:00 a.m.
: donderdag, november 17, 2011 10:28:00 a.m.
Hannah wat een intrigerend en diepe rakend stuk heb je hier geschreven over deze vreselijke ervaringen ,maar ook waar we nu staan... nou ja staan.Ik heb weer veel om over na te denken dank je wel.Mag ik dit plaatsen in FB in de spirituele vrienden club of is een verwijzing naar dit blog beter? xxxJenny
# geplaatst door : donderdag, november 17, 2011 2:36:00 p.m.
: donderdag, november 17, 2011 2:36:00 p.m.
Hannah wat een intrigerend en diepe rakend stuk heb je hier geschreven over deze vreselijke ervaringen ,maar ook waar we nu staan... nou ja staan.Ik heb weer veel om over na te denken dank je wel.Mag ik dit plaatsen in FB in de spirituele vrienden club of is een verwijzing naar dit blog beter? xxxJenny
# geplaatst door : donderdag, november 17, 2011 2:40:00 p.m.
: donderdag, november 17, 2011 2:40:00 p.m.
Ja dit is heel erg belangrijk, in een periode waarin het vrouwelijke principe belangrijk is voor de aarde en voor Al Wat Is. Dat we dat wel kunnen relativeren.
Binnen de context van al wat was....we zijn allemaal daders en slachtoffers, op weg naar heling en 'naar huis'.
Laten we dus nondualiteit omarmen en tegelijk onze igen en anderwezens wonden helen...want wat denk je dat dieren wordt aangedaan, en zo kunnen we nog wel even verder....Maar het draagvlak is liefde, mededogen, vreugde...er is heel veel moois.
Binnen de context van al wat was....we zijn allemaal daders en slachtoffers, op weg naar heling en 'naar huis'.
Laten we dus nondualiteit omarmen en tegelijk onze igen en anderwezens wonden helen...want wat denk je dat dieren wordt aangedaan, en zo kunnen we nog wel even verder....Maar het draagvlak is liefde, mededogen, vreugde...er is heel veel moois.
<< Terug naar start
Archief
juli 2006 augustus 2006 september 2006 oktober 2006 november 2006 december 2006 januari 2007 februari 2007 maart 2007 april 2007 mei 2007 juni 2007 september 2007 oktober 2007 november 2007 december 2007 januari 2008 februari 2008 maart 2008 april 2008 mei 2008 juni 2008 juli 2008 augustus 2008 september 2008 oktober 2008 november 2008 december 2008 januari 2009 maart 2009 april 2009 mei 2009 juni 2009 juli 2009 augustus 2009 september 2009 oktober 2009 november 2009 december 2009 januari 2010 februari 2010 maart 2010 april 2010 mei 2010 juni 2010 juli 2010 augustus 2010 september 2010 oktober 2010 november 2010 december 2010 januari 2011 februari 2011 maart 2011 april 2011 mei 2011 juni 2011 juli 2011 augustus 2011 september 2011 oktober 2011 december 2011 januari 2012 februari 2012 maart 2012 april 2012 mei 2012 juni 2012 juli 2012 augustus 2012 september 2012 oktober 2012 november 2012 december 2012 maart 2013 april 2013 juni 2013 september 2013 oktober 2013 februari 2014 maart 2014 september 2014
Een reactie posten