Hannah's weblog: Marijke

Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!

13 oktober, 2013

Marijke

~~
Je weet het wel van elkaar: dat je in je laatste levensfase bent aangekomen. Maar toch, toch schrik je als er weer iemand naar de andere kant gaat.
Marijke.
Uit heel mijn roerige feministische periode mijn laatst overgebleven vriendin. Bijna veertig jaar lang. Nu heb ik geen vriendin meer over uit die periode. Degenen uit die Joke-Smit-periode die mij nabij waren zijn nu of overleden, of zo verpolitiseerd dat we uit elkaars zicht verdwenen.
Marijke was net als ik helemaal niet zo blij met het Joke-Smit-feminisme. Wij vonden het veel te eng toegespitst op banen en inspraak. Voor ons gevoel was dat noodzaak, o ja, maar onderdeel van iets veel groters: de feminisering van een hele westerse beschaving. En zo kwam er eerst heel veel kultuurkritiek bij, niet alleen bij Marijke en mij, maar ook bij anderen zoals Anneke Roselaar, Jeanne Doomen, Andreas Burnier, e.v.a.

En, het kon niet anders, natuur-lijk kwamen velen van dezen uit bij Jung (gestorven in 1961), die machtige voorloper met animus en anima. Nou, daar hoefde je bij Joke Smit, Hedy d’Ancona of Wim Hora Adema of Cisca Dresselhuys natuurlijk niet mee aan te komen.
Marijke en ik gingen nog verder, het spirituele in. O nee, niet het oppervlakkige New Age gedoe,- wij zochten oprecht naar de godIN. En vonden haar, diep in de aarde en hoog in de hemel, en overal daartussenin. Vrouwelijk Aangezicht van God. Onze Moeder die op aarde en in de hemel zijt. Dit ont-dekken ging nogal eens gepaard met heftige crises: wij morrelden aan de parameters van deze kultuur.

Wij woonden goddank in dezelfde stad. Want fysiek hebben we heel wat aanslagen doorstaan, maar niet ongeschonden. Bij elkaar op bezoek/uitwisseling komen, op zondagmiddag, kostte kruim, inspanning, pijn, maar altijd weer vreugde. Goddank, er is nog iemand zoals ik!
Tijdens m’n laatste crisis lag ik een week lang in haar huis, een machtig stadshuis boordevol zoektocht naar Haar.
En ineens begeeft haar hart het.
Marijke.
Nou ben je daar.
Er is er geen meer over.
"Egidius, waer bestu bleven?"