Geen menu aan de linkerkant? Klik hier!

28 augustus, 2006   

doorstrepen en zo

Hoe doen ze het? Doorstrepen, bedoel ik.
Zag het eerst bij Opa Buiswater, rood en rechtvaardig, en toen bij mijn eigenste
dierbare uitermate dierbare
dochter die scherpzinnige briljante politieke columns schrijft zonder zwaar te worden op speelse + luchtige wijze,
waar ik dus veel van kan leren (www.brechtjesblogje.blogspot.com)
en die leerde me dus dat dit html-taal was.
Had ik net in NRC van afgelopen zaterdag geleerd gelezen hoeveel dochters er respect voor hun moeders hebben, en terecht, zeer onterecht vind ik, en bij mij is het omgekeerd,
ik leer van mijn keinders kinderen.
Kinds, toch, ergens.....
Jeminee, waw!

24 augustus, 2006   

mijn dierbaar Oost-Brabant

Een bulk kopieerwerk (Tijd-Schrift over spirituele achtergronden bij oorlog in Libanon), storing in de machine, net nu.
Bel m'n winkel: "hedde goed gekeken?" Tuurlijk.
"Zitte midden in een klus?" Hij kent me. Altijd. "Bende Thuis?"
'Ik moet nog boodschappen doen, maar dat doe ik als niemand van jullie eraan komt!'
"Stuur ik er meteen inne!"

Ring ring ring!
"Meidje, ga nòu oew boodschappe mar doen, wantie kan pas om twee ure!"
Kijk, dat bedoel ik nou.
Waar ik eerst woonde, Holland, Hoorn, zouden ze je zonder bellen gewoon laten wachten. Zelfs tot de volgende dag, en dan nog zonder excuus. Je mag al blij zijn dàt ze komen. Hier niet.
Hier leven ze mee, hier zijn ze gewoon gewoon met elkaar.

Vijf voor twee: daar staat ie!
"Lâ mar es kijke, vrouwke!"
O lief, lìef Oost Brabant.....

21 augustus, 2006   

vrijheid, man!

Dushi is mijn 45-km-bromautootje, en dierbaarste vriendin. Wat ik nog niet aan mezelf zou onthullen, onthul ik aan haar.
Sinds vorig jaar trokken wij samen wijder en wijder de landen in. Maar het valt niet mee om altijd 'langzame' wegen te vinden. Dus besteedde ik al m'n spaarcenten aan een navigator die ook 'op langzaam' kan, merk Mio, dus 'Miauw' geheten.
Miauw kan gewoon in huis opgeladen worden, en dat is gunstig, omdat mijn Dushi geen cigarettenaanstekerpunt heeft. Nooit gemist ook.
Maar een thuis opgeladen Miauw doet het maar ruim 2 uur, en daarom wierp ik vaak een sjeloerze blik naar de 'grote' auto's die zo'n ding nonchalant in hun dashboard pluggen, en er dágenlange reizen mee maken.

Vanochtend hakte ik de knoop door: in Dushi's maagdelijke dashboard liet ik een monteur een rondje uitboren (het voelde als een verkrachtinkje), en een cigarettenaansteker-leiding aanleggen. Nu kan ik onbeperkt navigeren.
Vreemd dat je zo'n ding nodig hebt, terwijl je eigen longen onherstelbaar ziek geworden zijn door het gedwongen meeroken (eerst vader, toen collega's, toen 7 jaar lang een partner).
Maar wel vrijheid, man! Vrijheid!
Zo dadelijk gaan Dushi en ik de hort op, onbeperkt, en we komen niet vóór de glorende ochtend thuis!

18 augustus, 2006   


kijk je tv.
werp je toevallig een snel-blik naar buiten.
tegen grauwe wolken blikkerwitte vogels.
'verlichte' vogels.
zo zijn ze er, zo zijn ze weg.
zomaar.
wat is 't dat je dan zomaar snel-kijkt naar buiten?






14 augustus, 2006   

vrede?


Er flitsen vanochtend geen katoesja's meer richting Haifa, en geen bommen vallen er meer op de weinige wegen in Libanon die nog begaanbaar zijn.
Kofi Annan betreurt het dat dit niet eerder is gebeurd, maar is voor nu tevreden.
Vrede?Is het nu vrede?
"Zalig de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden," stond er 2000 jaar geleden in de beroemde Acht Zaligsprekingen. Maar die zaligsprekingen waren voor mensen met het bewustzijn van tóen. Nu hebben we mensen die heel snel kunnen denken, en nog sneller dan snel kunnen communiceren met alles over de wereld. En vaster dan ooit vastzitten aan overtuigingen. Een heel raar soort mens dus.
Nu hebben we soldaten die psychisch gezien veel genuanceerder en subtieler leven dan toen, en dus na elke vredesmissie begeleid moeten worden voor oorlogstrauma's. En in plaats van niet meer oorlog te voeren op deze primitieve manier die zoveel psychische begeleiding noodzakelijk maakt, voeren we met graagte het slachtoffer-aantal op.
Je zou toch zeggen dat we na 2000 de mogelijkheden in handen hebben om wezenlijk te veranderen. Toch wordt elke verandering steeds teruggefloten, telkens opnieuw. Daarom wordt het steeds minder vrede.

De vredestichter van nu moet toch eindelijk eens een heel ander mens worden. Geen Kofi Annan (helaas, want het is duidelijk een goed mens) die alles snel in orde wil brengen, en ruimte wil scheppen voor voor elke betrokkene om zich weer gerust te voelen. Dat is een oud soort toedekkende liefde. Werkt niet meer. Dat zie je aan alle kanten. De vredestichter anno 2006 moet durven inzien dat dit nooit echte vrede oplevert.
De vrede-roeper anno 2006 zal een zichtbaar-maker moeten wezen. Iemand die duidelijk de onderkant van papieren resoluties laat zien. Iemand die manipulaties openbreekt en aan de grote klok hangt. Iemand die mensen in de ogen ziet en heus wel weet dat elke soldaat die omkomt er één te veel is, maar ook durft te voelen hoe diep de haat aan alle kanten woekert, en hoeveel gewondheid dáár weer onder zit. Die ook duidelijk durft te maken hoe sommige landen met pleisters en voedselhulp lijken te komen, maar in wezen verpakt in olieconcessies en wapenleveranties.
En zo zal een echte vredestichter in deze wereld niet brengen wat we zo verlangend verstaan onder 'vrede', maar juist opengooien, ontmaskeren, en tot de wortels gaan.
Zijn er zulke?
Je moet wel heel sterk in je schoenen staan, je moet wel heel veel tegenkracht en verhullende woordenbrei moeten kunnen verdragen. Want je krijgt niet eens de massa's mee. De massa's definiëren vrede als 'met rust gelaten worden'. Een echte vredestichter laat niet met rust.
Zo een brengt gerechtigheid die wij vaak niet begrijpen, omdat die historie en een eng mensenleven overstijgt. Redt niet. Verwart eerder. Brengt inzichten die we niet willen, want we zien niet graag gewondheid en de daaruit voortvloeiende machteloosheid, en de daaruit weer voortkomende haat.
Zijn er zulke?
Te weinig. Met te kleine stem. En die het zijn, weten ook dat zij een vrede zouden kunnen helpen brengen die door maar heel weinig mensen verlangd wordt.
Wat doe je dan?


07 augustus, 2006   

Libanon, zoveelste


Hannah is op vakantie, maar ik die haar flat even bewoon, mag de log voortzetten in haar geest (die ook de mijne is)


Terwijl Blair afgelopen weekend aan zijn borduurwerkje voor een nieuwe VN-resolutie werkte, hadden Frankrijk en de USA die natuurlijk al klaar en ingediend:


"calls for a full cessation of hostilities based upon, in particular, the immediate cessation by Hezbollah of all attacks and the immediate cessation by Israel of all offensive military operations."

Ligt het nou aan mij, of aan mijn Engels, maar klinkt deze ontwerpresolutie niet ietwat partijdig en eenzijdig?

"De Libanese regering liet gisternacht weten dat het voorstel onaanvaardbaar is als niet wordt toegevoegd dat Israël direct zijn troepen moet terugtrekken uit Libanon. Daarmee heeft Beiroet in feite de eis daartoe van Hezbollah en Syrië overgenomen. Volgens het ontwerp mogen Israëlische troepen op hun plek blijven, en eventuele aanvallen van Hezbollah beantwoorden."

Onbegrijpelijk dat Israël dat omwille van de gijzeling van twee soldaten
(iets wat overal ter wereld elke week wel met soldaten en journalisten gebeurt)
de hele infrastructuur heeft plat gebombardeerd,
honderden burgerslachtoffers heeft gemaakt, waaronder nogal wat kinderen,
VNsoldaten heeft gedood,
internationale hulptroepen met voedsel voor de radeloze bevolking van Libanon heeft tegengehouden en beschoten,
duizenden mensen het vluchten heeft belet,
dat dit land nu gewoon in bezet gebied mag blijven, en verder mag rotzooien, als er ook maar één kogel van Hezbollah-zijde komt (of beweerd wordt te komen).
Natuurlijk geeft Hezbollah zich niet over na zulke zaken; een kind kan je dat vertellen. Bovendien is Hezbollah niet alleen legertuig, maar ook ziekenhuizen, gratis scholen e.d. voor de bevolking.
Ik ben niet vóór Hezbollah, maar zoiets eenzijdigs dat de VN op het punt staat goed te keuren, slaat mij met stomheid (op dit blog na natuurlijk).
Wie kan ook maar dènken dat zulke resoluties VREDE zouden bevorderen?
Zelfs ik heb hier geen VREDE mee, en het ligt (nog) ver van mijn comfortabele bed.
Zoals Hannah zelf al zei in haar blog hieronder over Libanon op 3 augustus: onderdrukking roept agressie op, slaan roept tot slaan, moorden roept om moord, onrechtvaardigheid roept om wilde woede. Géén mens op deze wereld buigt zich nog, als die opgeofferd wordt aan gewetenloze belangen, macht, onmenselijkheid.

Anna


04 augustus, 2006   

en Zij is blauw


Ze kletsen zoveel over een vrouwelijk tijdperk dat nu aan zou breken ná het patriarchaat. Onzin. In de evolutie bestaat er geen ?weer?. l?Histoire se répète, ja, maar nooit hetzelfde. Evolutie is een spiraal, en alles verandert, maar altijd op basis van het voorafgaande. Een nieuw vrouwelijk tijdperk, àls het er al komt, zal er nooit hetzelfde uitzien als het oude bejubelde matriarchaat, waar ze ons zoveel heimwee bij aanpraten, maar dat in wezen wazig was, en bloeddorstig, en godin-vergeten manipulatief.
Het patriarchaat heeft één ijzersterk resultaat meegebracht: het ik-gevoel. Individualiteit.
Duur betaald, dat wel, vaak te duur, ja. Maar het is aan u en mij zelf om ik-kracht uit te laten groeien tot ego, of tot aanwezigheid, of tot allerinnerlijkste binnenwaarde: zijnskracht die geen vorm meer van node heeft.
Wat is dan VROUW? NIEUW VROUWELIJK TIJDPERK? De VROUWE?
De kracht die verbindt.

Liefde zelf.
Niet de zoetige zachtige bedekkende liefde die wij denken te moeten praktiseren. Déze liefde is geen liefde, maar een metode om te overleven.
Èchte krachtige vreugdevolle jubelende onvoorwaardelijke onmiddellijke liefde. Een zodanig krachtige kracht dat zij in staat is het ik te bedwingen, òm te dwingen, en dus -als zij zou willen- te verminken OF ZELFS TOT CHAOS TE DOEN VERVALLEN.
Op dit laatste is de angst voor het vrouwelijke altijd gebaseerd geweest.
Vooral in de westerse cultuur die het 'ik' tot ongekende hoogten opstuwt.
Vooral in de christelijke kerkgemeenschappen, die elke mens op zichzelf aanspraken/aanspreken.
Het is de broederschap, de zusterschap van de mens. En niet altijd even ongevaarlijk. Wij, feministen tijdens de tweede feministische golf, hanteerden een gezegde: ?sisterhood is powerful; it can kill you!? Denk erbij wat u wilt!
Het is dit:

Met ontelbare draden ligt ons leven verweven in Het leven.
Ontelbare stukken van wat wij ?mijn? leven noemen, maken tegelijk deel uit van andermens? leven. Geen seconde leven wij apart, afgescheiden van anderen of het andere. Maar dat denken wij wel.
Misschien hebben we dat ook een tijdlang moeten denken, om via die truc ons ik scherp af te kunnen bakenen. Op te bouwen. Om te bouwen tot aanwezigheid. Naar uiteindelijke binnenwaarde.
En wie echt achter zijn of haar aanwezigheid het Vormeloze Aanwezige Zelf bevoelt, die weet dat afbakening niet echt meer nodig is, noch de illusies van mijn en dijn. Het diepste Zelf, dat uniek is in zijn soort, ben jij in God, precies zoals Jij bedoeld bent in God. Dat heeft een lichaam nodig om dit leven te kunnen leven, ja, maar dit lichaam is geen statische vorm. Het ademt, eet, raakt aan, voelt, geeft af, kust, wisselt levende stof uit met levende stof. Heeft in dit soort leven een psyche nodig, ja, maar dat is een vloeiende stroom, één en al uitwsseling in impulsen, gedachtes, waarnemingen, versmeltingen, gevoelens, gevoel, weten. Daar ?binnenin? jij.
Nergens apart in.
Nergens los van. En toch, hoe dieper je naar binnen gaat, hoe voller je tegenwoordig bent in jezelf, in zelf-besef, hoe unieker je jezelf weet. Vormloos brandpunt. Zijn.
Tot nu toe einde van de reis, in oost en west.Maar ik zeg jou: jij bent meer tussen hemel en aarde! Nog sterker: als je niets meer zou zijn dan dit, dan zou je uitdoven in Niets, uitvloeien als een druppel in de oceaan. Velen zien dit als de uiteindelijke Verrukking, de eeuwige Zaligheid, Verlichting.Misschien is dit voor een heleboel wezens zo. Maar niet voor het mensenwezen dat een bewustzijn heeft dat zich om zichzelf kan buigen.
Dat is bedoeld om een goddelijke bijdrage te zijn-aan. Nou, bijdragen dóen we. Maar als u naar u zelf kijkt, en naar de wereld, vindt u dan echt dat onze mensenbijdrage àf is? Ik neig ernaar te veronderstellen dat we nog niet op de helft van onze ontwikkelingsreis gekomen zijn.

We hebben via onze ikwording en aanwezigheid de binnenpunt kunnen ervaren. De vormloze punt van Zijn.Maar we beginnen pas te vermoeden dat er ook een andere pool is: de vormloze verbinding in Zijn. Met duizend draden is ons zijn, vormloos of nog vormgebonden, en alles daartussenin, verbonden aan wat leeft, hoe dan ook, in welke dimensie dan ook.
Er is geen tèl dat andere wezens, gevoelens, stoffen, geuren, ideeën, verlichtingen en uitdovingen niet dwars door jou heen gaan, en jou be-roeren. Jij bestáát ervan! Jij verandert voortdurend daardoor, ondanks dat je eeuwig Bent.
Deze verbindingen die geen vorm nodig hebben, en geen tijd, maar net zo goed Zijn als jij, dat is de Vrouwe. De Moeder. Het levende Weefsel. De baarmoeder. Leven. Jij bent altijd daarin. Altijd. Ze omvat je, wiegt je, eet je op en baart je, ze levert je toe, en neemt soms van je wat je eigenlijk niet geven wil, Zij Is. Zij spreekt tot je, luistert naar je, geeft je (geen) antwoord, ziet je werkelijke noden en levert je ?precies op tijd? boeken op je pad, of mensen, of emails, of uitnodigingen of belemmeringen. Ze is de speelster met wat wij ?toeval? noemen, ze is de weefster van lot en noodlot. Altijd brengt ze samen. Ze is niet zachtig of zoetig, ze is Leven.
Zij is.
En als je Haar kleur wilt weten: blauw. Altijd al geweest: blauw. In elke cultuur: blauw.

03 augustus, 2006   

spiritueeltjes niet realistisch?


Spiritueeltjes niet realistisch?
Weten
niet wat het in de wereld kost?
Nou nee, gelukkig niet!
:
giro-afschrift Poort 5546532 02-08-2006
W. de Z.
Van harte Gefeliciteerd met de geboorte van de nieuwe site
in euro's: 100,- (honderd)
TRANSACTIEDATUM: 02-08-2006


Libanon, ver van ons bed?



Wij willen zo verschrikkelijk graag onbesproken goed zijn. Hier in Holland zijn we meesters geworden in het toedekken met de mantel van liefde en gedogen. Plus hartelijk afhankelijk van de goedkeuring van de Grote Jongens.
Het IS niet goed wat er in Libanon gebeurt.
En dan heb ik het niet eens zozeer over die twee door Hezbollah ontvoerde soldaten waarmee Israël begon de boel plat te schieten. Soldaten en journalisten worden overal ter wereld wekelijks ontvoerd.
Ook heb ik het zelfs bijna niet over het bestaan van Hezbollah zelf, net als Hamas een historische reactie op historisch onrecht.
Maar dan heb ik het wel over de buitenproportionele reacties van een prikkelbaar land, dat, gesteund door Oudoom USA steeds opnieuw de wereld verbiedt om het te veroordelen op muren bouwen dwars over akkers heen, op mensen gewone arbeid onmogelijk maken, en op geweld, zelfs als het VN-hulpmilitairen afschiet. Dat met hulp van Oudoom Bush zelfs Kofi Annan verhindert om zijn oprechte verontwaardigingen om te zetten in resoluties.
Zoiets is manipulatie en macht van de ergste soort.
En kom me dan niet aan met de beschuldiging dat ik anti-semitisch ben, want ik heb het over Israël, een land, en niet over mijn joodse vriendin met haar mesjomme. Ook zo'n wereldmanipulatie: wie Israël gispt, zou antisemiet zijn.
Kwaad roept altijd kwaad op. Slaan roept slaan op. Schieten roept schieten op. Welke onbezonnenheid stort straks de hele wereld in een onvoorspelbare vuurhaard?

En Nederland dreutelt: zie Trouw (toch een onbesproken krant, nietwaar?) van vandaag:

" Libanon / Kritiek op beleid Bot zwelt aan
Hulporganisaties vragen om een onmiddellijk staakt-het-vuren
door Teun Lagas.
De behoedzaam bedoelde diplomatieke koers die minister Bot van buitenlandse zaken kiest in het Libanon-conflict krijgt steeds meer kritiek. Zijn onwil om op te roepen tot een onmiddellijk staakt-het-vuren valt niet alleen verkeerd bij de linkse oppositie. In een advertentie in Trouw roepen twaalf hulporganisaties vandaag de Nederlandse regering op zich te scharen achter een oproep tot een onmiddellijk staakt-het-vuren, zonder voorwaarden vooraf, zoals werd gedaan door VN-secretaris generaal Kofi Annan.
In een overleg tussen de ministers van buitenlandse zaken van de EU-landen verzette Bot zich deze week, samen met Groot-Brittannië en Duitsland, tegen zo?n uitspraak. Hij wil eerst meer zicht hebben op een duurzamer bestand en op inzet van een geloofwaardige internationale troepenmacht. De critici menen dat Israël door deze diplomatiek omweg te veel tijd krijgt om door te gaan met de aanvallen. ?Een onmiddelijk, onvoorwaardelijk en volledig staakt-het-vuren is de enige manier om burgers bescherming te bieden?. schrijven de hulporganisaties, zoals Cordaid, Defence for Children, Novib en Pax Christi.
Ook oud-premier Van Agt, die het eerder opnam voor de rechten van Palestijnen, mengde zich gisteren in het debat. In een stuk in de Volkskrant verweet hij partijgenoot Bot een veel te slappe houding jegens Israël, dat zich in zijn ogen schuldig maakt aan ?barbaarse oorlogsvoering?. Hij meent dat Nederland een onwaardige positie inneemt ?voor een land dat zich de juridische hoofdstad van de wereld waant?.
Dergelijke kritiek kwam ook van CDA-senator Van der Linden, in diens rol als voorzitter van een internationale club parlementariërs bij de Raad van Europa. Deze assemblee veroordeelt ook de terreur van Hezbollah, maar voegt daaraan toe dat Israël zich in zijn reactie niet aan de regels houdt. ?Het voortgaand buitenproportionele geweld door Israël, in het bijzonder de aanvallen op civiele doelen, is volledig onaanvaardbaar en in strijd met de meest basale normen van het internatonaal recht?, zei Van der Linden namens de 315 leden.
De huidige Nederlandse minderheidsregering heeft in haar opstelling in de kwestie-Libanon te maken met afkeuring van de linkse oppositie, plus D66. Een kamermeerderheid staat tot nu toe achter Bot."


Die Kamermeerderheid moest zich schamen, ook op hun vakanties.

(foto: Israëlische militairen op Libanees grondgebied, foto Eindhovens Dagblad)








01 augustus, 2006   

waar zijn je ceders, Libanon?

giftig drijft een grote olievlek voor de kust van Libanon.
hoeveel mensen stierven daar al in zinloos geweld?
hoe veel, met mensenhanden opgebouwd, 'met één klap' vernietigd?
hoe dicht moet de haat zijn die kinderen daar al vanaf hun eerste adem inhaleren?
stof, neergeslagen door haat, stoffiger dan stof.
overal ter wereld worden elke week één of twee of soms wel meer dan drie soldaten gekidnapt, maar aardes' schande toont zich nergens zo beestachtig als daar.
zonder enige vorm van schaamte.
en hier staan wij níet buiten,-dit komt nu in ons aller beleving voor.
wij leven allemaal Bush, Annan, Peretz, Olmert, Siniora,
en alle kinderen daar, dood of levend,
alle soldaten daar,
en de versmoorde zee, en de grond die krijst




Archief

juli 2006   augustus 2006   september 2006   oktober 2006   november 2006   december 2006   januari 2007   februari 2007   maart 2007   april 2007   mei 2007   juni 2007   september 2007   oktober 2007   november 2007   december 2007   januari 2008   februari 2008   maart 2008   april 2008   mei 2008   juni 2008   juli 2008   augustus 2008   september 2008   oktober 2008   november 2008   december 2008   januari 2009   maart 2009   april 2009   mei 2009   juni 2009   juli 2009   augustus 2009   september 2009   oktober 2009   november 2009   december 2009   januari 2010   februari 2010   maart 2010   april 2010   mei 2010   juni 2010   juli 2010   augustus 2010   september 2010   oktober 2010   november 2010   december 2010   januari 2011   februari 2011   maart 2011   april 2011   mei 2011   juni 2011   juli 2011   augustus 2011   september 2011   oktober 2011   december 2011   januari 2012   februari 2012   maart 2012   april 2012   mei 2012   juni 2012   juli 2012   augustus 2012   september 2012   oktober 2012   november 2012   december 2012   maart 2013   april 2013   juni 2013   september 2013   oktober 2013   februari 2014   maart 2014   september 2014  

This page is powered by Blogger. Isn't yours?