uit TROUW van vandaag;
"Excessieve beloningen in bedrijfsleven trekken samenleving uit elkaar
Minister Bos van financiën somt in een brief aan de Tweede Kamer moeiteloos drie argumenten op waarom het ongewenst of ineffectief is topinkomens in het bedrijfsleven fiscaal aan te pakken. * Zo’n ’graaitax’ werkt algemeen, dus tref je niet alleen de bestuurders met excessieve beloningen, maar iedereen.* Ten tweede, Nederland heeft al de hoogste tarieven in de inkomstenbelasting, dus deze nieuwe tax zou de concurrentiepositie verslechteren. * Tot slot, in de praktijk zal een hoger toptarief weinig effect hebben, omdat de reactie waarschijnlijk zal zijn dat het brutosalaris zodanig wordt verhoogd dat het netto-inkomen hetzelfde blijft.
Tegen deze argumenten valt niet zoveel in te brengen, al wordt de concurrentiepositie van ons land in deze gevallen wel erg snel van stal gehaald. De brief van Bos beklemtoont vooral hoe machteloos de overheid staat om het maatschappelijk euvel van excessieve beloningen in het bedrijfsleven aan te pakken. Veel verder dan het uiten van zijn zorgen over deze ontwikkeling komt de minister niet. Hij constateert met een deel van de Kamer dat de stijgingen van de beloningen het afgelopen jaar ’te erg fors’ zijn geweest en dat de relatie met de geleverde prestaties totaal niet bestaat ’niet altijd’ duidelijk is. Deze ontwikkeling zal volgens hem de bereidheid van werknemers de lonen te matigen niet vergroten.
Dat is nogal en dun en mager vergeleken met de hoge toon waarop Bos als PvdA-lijsttrekker premier en CDA-leider Balkenende verweet niets aan de ’graaicultuur’ in het bedrijfsleven te hebben gedaan. Het is niet veel als je eerst als politicus een probleem sterk hebt gedramatiseerd. Daarom had de minister zich in zwaardere termen mogen keren tegen dit euvel, dat veel dieper in de samenleving ingrijpt dan dat het alleen maar het beleid van loonmatiging frustreert. De excessieve en buitenproportionele beloningen trekken de samenleving uit elkaar. Ze spotten met wezenlijke waarden in ondernemingen, als de inzet van arbeidskracht, toewijding en liefde voor het bedrijf.
Van dit sociaalbewogen christelijk-rode kabinet mag op dit onmaatschappelijk gedrag een sterker antwoord worden verwacht."Moet ik hier nog iets aan toevoegen?Ah, een voorbeeldje misschien.'Mijn' wooncorporatie int altijd de hoogste huurverhogingen die kunnen, elk jaar. Ondanks dat de boel verloedert, voornamelijk door duiventilproblematiek (mag u raden waardoor dàt komt). Directeur gaat met pensioen. Extra bonus: €500.000.Brachten wij, huurders, natuurlijk volgaarne op,de goede man wás immers drie dagen per week ten kantore.~
Labels: ze doen er weer niks aan
Een reactie posten