Wat een mooie gewaarwording ,dat je hart en je aderen schoon zijn .

Nog een goede doorbloeding gewenst

Aagje Bakker

 

Lieve Hannah en lezers,

Het is verbazingwekkend hoe het Universum, het Leven, de Ziel of whatever 'samenspant' om een ervaring op ons bordje te deponeren die kennelijk het geschenk in zich heeft te kunnen leiden tot groei in bewustzijn. Het is vervolgens aan ons of we dit geschenk na korte of lange tijd uitpakken en in dankbaarheid aannemen. Soms zal dit makkelijk zijn, soms lukt dat pas na een heel langdurig en pijnlijk proces.
Uit mijn eigen leven wil ik enkele voorbeelden noemen.

Toen mijn 1e zoon werd geboren bleek al snel dat hij een ernstige hartafwijking had. Op bijna 2-jarige leeftijd vond zijn 2e en definitieve hartoperatie plaats. Hoewel in zijn hart alles prima 'gerepareerd' was, overleed hij toch na een paar dagen. Wat bleek: de artsen hadden in de uitgebreide vooronderzoeken over het hoofd gezien dat zijn lichaam spontaan een extra bloedvat had gemaakt. Dit was geraakt en zorgde voor een bloeding. De artsen stonden voor een raadsel waar dat bloed vandaan kwam. Zij waren tijdens de vooronderzoeken en de eerste dagen na de operatie a.h.w. 'blind'. Door hun 'blindheid' werd de mogelijkheid geschapen dat iets dat kennelijk diende te gebeuren, werkelijkheid werd.

Toen ik een paar jaar later in verwachting was van een tweeling liet ik allerlei vooronderzoeken doen om uit te sluiten dat deze kinderen een ernstige afwijking zouden hebben. Ik was doodsbenauwd voor een herhaling. Heel specifiek werd door diverse medici gekeken naar hun hart. Gelukkig bleek alles in orde te zijn.
Toch werden beide kinderen geboren met een hartafwijking en moest een van beiden aan zijn hart worden geopereerd.
In een gesprek met de cardioloog zei hij dat hij de opnames van de vooronderzoeken nogmaals had bekeken en dat daar de afwijkingen duidelijk te zien zijn. Hij begreep niet hoe ze dat met z'n allen over het hoofd hadden kunnen zien. Weer een hele groep medici die 'blind' waren.
Dit doet al snel denken aan onkunde, maar ik geloof dat iets anders het geval was. Ook dit bleek een 'geschenk in verpakking'. Als ik het tevoren had geweten, dan had ik voor het dilemma gestaan: laat ik de kinderen geboren worden of kies ik voor het afbreken van de zwangerschap - wetend dat ik doodongelukkig zou zijn als ik voor het laatste koos, maar uit angst voor een herhaling misschien toch zou bezwijken voor die optie. Door de 'blindheid' van de artsen ben ik hiervoor gespaard gebleven en had ik een redelijk ontspannen zwangerschap.

Als laatste nog een voorbeeld van 'blindheid' bij mezelf - of eigenlijk van 'vergeetachtigheid'.
Zo'n jaar of 15 na het overlijden van mijn oudste zoon kwam tijdens een familieop-stelling de informatie naar voren over de fatale 'fout' die de artsen hadden gemaakt rondom zijn hartoperatie. Ik stond perplex. Ik wist van niets! En ook mijn man wist van niets. Toen ik echter aan verschillende familieleden vertelde wat er was gebeurd tijdens de familieopstelling, bleken zij er allemaal vanaf te weten. En wat nog het meest frappant was: ze hadden dat kort na het overlijden van onszelf gehoord!!!!
Zowel mijn man als ik zijn het al snel na zijn overlijden 'vergeten'.
Ook dit had een geschenk in zich: we konden aan de gang met het verwerken van het verlies van ons kind en kwamen niet in de verleiding om in plaats daarvan een mogelijk gevecht aan te gaan met de artsen.

Niets is wat het schijnt!
Uit deze voorbeelden blijkt hoe we op allerlei manieren worden ondersteund.
En evengoed heb ik er nog steeds moeite mee om het Universum, het Leven, God te vertrouwen.
Pfoe!

Hannah,
veel wijsheid en vreugde toegewenst bij het uitpakken en omarmen van het geschenk dat nu aan jou is gegeven.

Hartelijke groet,
Janny de Jong