BOOS
Het is nu bijna 5 jaar geleden dat ik een boze brief schreef.
Ik dacht dat ik dat stuk kwijt was.
Nee dus.
Gisteren deze per post (om extra indruk te maken) verstuurd:
aan:
namen van de betreffen de artsen en praktijkondersteuner
betreft:
medicatie en gewichtstoename, een nogal vreemde case
Geachte dames en heren,
graag leg ik u het volgende concrete geval voor:
sinds bijna 2 jaar krijg ik medicijnen voor diabetes 2. De laatste twee jaar is mijn gewicht met bijna 30 kilo toegenomen. Vooral op de buik, hetgeen ondraaglijke rug- en beenklachten geeft.
Op mijn eerlaatste bezoek aan praktijkondersteunster vertelde ze me dat ik eventueel in aanmerking zou komen voor een duur medicijn dat het gewicht vrij vlot zou doen afnemen via zelf-injecties op de buik. Ik moest er alleen nog even tegenaan met metformine en galvus en streng dieet. Dat deed ik, en het strikt volgehouden anti-koolhydratendieet met de genoemde medicijnen bewerkstelligden een daling van de suikerspiegel maar geen onsje minder gewicht. De daling van de suikerspiegel betekent dat ik overdag ‘suikervrij’ ben, maar dat er ‘s nachts iets in mijn stofwisseling verschuift, zodat ik op de nuchtere waarden te hoog score (niet veel: zo tussen 7 en 9). Wat schetst mijn verbazing als nu blijkt dat ik nu juist 2 punten ‘te kort kom’ om dat vermageringsmedicijn te mogen krijgen. Het klinkt bijna als een absurd ‘voor straf omdat je nu gezonder eet’.
Maar ik ben al lang geen dom blondje meer, en heb heus wel door dat dit een overeenkomst is tussen zorgverzekeraars en artsen, waarbij de eersten niet graag dure medicatie voorschrijven, en de laatsten een handje helpen door klakkeloos hierin mee te gaan.Mijn buik is nog steeds 30 kilo te dik en komt alleen maar aan. praktijkondersteunster gooit het nu op de slaapmedicatie, maar Galvus en Oxycodon en andere gewone medicijnen doen er van harte aan mee.
Feit blijft dus dat door gedisciplineerd medicijn- en koolhydratengebruik mijn suiker te laag is om in aanmerking te komen voor het afval-medicijn. Waarom schrijf ik u dit?
Ik denk dat uw klakkeloos accepteren van zo’n zorgverzekeringsbeleid geen recht doet aan de menselijkheid die we van medisch-geschoolden verwachten. Geen van u weet het uit ervaring, maar ik kan u uit mijn ervaring zeggen dat elke stap mij pijn doet aan rug en benen, dat kortademigheid door die buik mijn leven vergalt, en dat er geen week voorbij gaat zonder dat ik minstens een keer instort tot tranen toe, omdat ik mijn schoenen niet goed meer vast krijg, en mezelf maar met de grootste moeite nog kan douchen en aankleden. Niet doordat ik een snoepkous ben, maar gewoon door wat ik nodig heb aan medicatie. Dit is onmenselijk.
Ik denk dat een actievere deelname aan het medicatiebeleid tussen zorgverleners (waaronder u dus) en zorgverzekeraars zou bewerkstelligen dat er meer naar de mens en minder naar de euro’s gekeken zou worden. Misschien zou het eens helpen als u hen laat weten dat u het niet eens met dit beleid bent.
Vriendelijke groet,
wg Hannah van Buuren
Een reactie posten